Σήμερα θα μιλήσω με όρους twitter. Ξέρω έχετε τα προβλήματα σας κι εσείς, αλλά είμαστε κι εμείς που πέφτουμε απ' τα σύννεφα.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο Σαμαράς θα επικαλούνταν τον Βλαντιμίρ Ιλίτς Ουλιάνωφ, ο Μιχαλολιάκος θα μιλούσε στη Βουλή με τσιτάτα του Νόαμ Τσόμσκι, ο Βενιζέλος θα έκανε σωστή ανάλυση, οι βουλευτές που καταψήφισαν τα μέτρα θα υπερψήφιζαν τον Προϋπολογισμό που επικυρώνει τα μέτρα αυτά. Τι εννοείς όλα αυτά έγιναν; Τι εννοείς ότι το «παράλληλο σύμπαν» είναι η Βουλή; Δεν υπάρχει αυτό που ζούμε αδέλφια.
Κάθε φορά που ένας νοσταλγός του ναζισμού επικαλείται τον Εβραίο διανοητή μέσα στο ναό της Δημοκρατίας, ένας φούρνος γκρεμίζεται στο Άουσβιτς.
Κάθε φορά που ένας λαϊκοδεξιός πολιτικός με εθνικιστικούς προσανατολισμούς κάποτε και νυν απολύτως εναρμονισμένος με την σκληρή πραγματικότητα της ΕΕ, σηκώνει το λάβαρο του Λένιν, ένας προλετάριος αυτοκτονεί κάπου στην σιβηρική στέπα.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, οι πρώην πρωθυπουργοί δικαιώνονται από τις εξελίξεις. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η επιστροφή του Κώστα Καραμανλή αποτελεί ελπίδα, ο Κώστας Σημίτης δικαιώνεται, ο Γιώργος Παπανδρέου επανακάμπτει θριαμβευτής. Τι εννοείς όλα αυτά τα ψιθυρίζουν κάποιοι;
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής είναι «μόδα», ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να κυβερνήσει, η ΔΗΜΑΡ βάζει κόκκινες γραμμές.
Να θες να αγιάσεις και να μην μπορείς. Μη σου τύχει...