Η δημοσκόπηση της PULSE που δημοσιεύει το ΠΟΝΤΙΚΙ αποτυπώνει, με μικρές διαφοροποιήσεις, αυτό που δείχνουν όλες οι έρευνες κοινής γνώμης το τελευταίο διάστημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει στην πρώτη θέση με ένα ποσοστό, το οποίο με τις αναγωγές ,στην καλύτερη γι' αυτόν εκδοχή ,κυμαίνεται μεταξύ του 25 έως 30%, δηλαδή κινείται ελαφρώς ανοδικά σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου. Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στην δεύτερη θέση σε απόσταση που δεν ξεπερνά δημοσκοπικά σε καμία περίπτωση τις 3- 3,5 ποσοστιαίες μονάδες, γεγονός φυσιολογικό για ένα κόμμα το οποίο είναι έτοιμο να επιβάλει μια σειρά από σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα.
Η εικόνα των υπόλοιπων κομμάτων, λίγο πολύ έχει ως εξής: Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει σε μονοψήφια νούμερα που διαρκώς συρρικνώνονται, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες βρίσκονται κοντά στα εκλογικά τους ποσοστά, η ΔΗΜΑΡ δείχνει να έχει μικρότερες ή μεγαλύτερες απώλειες ενώ το ΚΚΕ μετά βίας ξεκολλά από τα χαμηλά νούμερα που κατέγραψε τον Ιούνιο.
Το μόνο κόμμα το οποίο σε όλες τις δημοσκοπήσεις εμφανίζει μια εντυπωσιακή άνοδο δείχνει να είναι η Χρυσή Αυγή. Στις πιο πολλές έρευνες εμφανίζει διψήφιο νούμερο και πάντως είναι σαφώς τρίτο μακριά από όσα το ακολουθούν.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Θεωρητικά τουλάχιστον, ότι αν γίνονταν την Κυριακή εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατάφερνε να εκλέξει –λόγω του «μπόνους» των 50 εδρών- έναν αξιοσέβαστο αριθμό βουλευτών, σε καμία περίπτωση όμως τους 151 που του χρειάζονται για να κυβερνήσει. Η Νέα Δημοκρατία θα έβλεπε την κοινοβουλευτική της δύναμη να μειώνεται σημαντικά, το ΠΑΣΟΚ θα συρρικνωνόταν ακόμα περισσότερο, οι «Ανεξάρτητοι» θα ήταν ενδεχομένως «ίσα βάρκα ίσα νερά» , όπως και το ΚΚΕ ενώ η ΔΗΜΑΡ πιθανότατα θα αντιμετώπιζε μια μείωση της κοινοβουλευτικής της εκπροσώπησης.
Και φυσικά η πολιτική δύναμη που –αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνονταν- θα έβλεπε την παρουσία της στη Βουλή να αυξάνεται κατακόρυφα θα ήταν η Χρυσή Αυγή.
Με τα σημερινά δεδομένα πάντοτε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μάλλον απίθανο να βρει συγκατοίκους για να συγκυβερνήσει αφού οι σχέσεις του με την ΔΗΜΑΡ είναι στο «σημείο μηδεν» ενώ για το ΚΚΕ δεν γίνεται λόγος. Τι θα γινόταν στη συνέχεια; Ξανά εκλογές κατά τα πρότυπα του Μαΐου-Ιουνίου; Κανείς δεν ξέρει...
Μετά από όλα αυτά, το ερώτημα είναι ποιο πολιτικό κόμμα από όσα βρίσκονται σήμερα στη Βουλή θέλει πράγματι τη διενέργεια εκλογών το συντομότερο δυνατό, άσχετα με όσα διακηρύσσει δημοσίως; Η λογική λέει πώς μόνο ο κ. Νίκος Μιχαλολιάκος θα ήταν πράγματι ευτυχής με μια τέτοια προοπτική.
Τι θα γίνει λοιπόν στις ψηφοφορίες της επόμενης εβδομάδας στην Βουλή αλλά και μετά από αυτές; Υπάρχει ενδεχόμενο να καταψηφιστούν τα μέτρα; Αν αυτό συμβεί θα πέσει η κυβέρνηση και θα πάμε σε εκλογές;
Η προσεκτική ανάγνωση των δημοσκοπήσεων και η κοινή λογική φαίνεται να δίνουν απάντηση στο ερώτημα... Αν φυσικά στην Ελλάδα του 2012 έχει απομείνει κοινή λογική...