Αρχικά όλοι οι Έλληνες, αλλά κυρίως οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ήταν φοροφυγάδες. Κατά το υπουργείο οικονομικών η ικανότητα των ελεύθερων επαγγελματιών να αποκρύπτουν εισοδήματα ήταν τεράστια. Με τη φοροδιαφυγή να υπολογίζεται πάνω από 25 % του ΑΕΠ η λύση βρέθηκε στην σύνδεση του αφορολόγητου με την προσκόμιση αποδείξεων ώστε να αποκαλυφθούν οι φοροφυγάδες. Το τι επακολούθησε είναι ενδεικτικό της απίστευτης ελαφρότητας με την οποία το υπουργείο οικονομικών χαράζει την οικονομική πολιτική.
Ύστερα από ένα χρόνο εφαρμογής του μέτρου και την όντως αυξημένη πίεση του κόσμου προς τους καταστηματάρχες και τους ελεύθερους επαγγελματίες οι αποδείξεις μαζεύτηκαν, συγκεντρώθηκαν, καταγράφηκαν, ελέγχθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν το κράτος να προχωρήσει σε επιστροφή φόρου στους διπλάσιους πολίτες από πέρσι. Γεγονός πολύ λογικό αν κάποιος κάνει την απλούστατη σκέψη ότι σε εποχή κρίσης το εισόδημα μειώνεται ενώ οι δαπάνες περιορίζονται στα αναγκαία. Αναγκαία (τρόφιμα, φαγητό, ρούχα, κτλ) για τα οποία ποτέ δεν υπήρχε ζήτημα μη καταγραφής της φορολογητέας δαπάνης. Όπως στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ουσιαστικό πρόβλημα για καμία δαπάνη από αυτές που αφορούν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Αυτό που αποδείχθηκε είναι το μέγεθος της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας στα μυαλά μιας "παρέας" που δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα. Που αντιμετωπίζει τους Έλληνες πολίτες σαν εκνευρισμένος τουρίστας σε ελληνικό νησί. Διαστρέβλωσης που γίνεται γελοία όταν παρουσιάζεται με τη μέγιστη δυνατή σοβαροφάνεια στα δελτία των 8 σαν πραγματικότητα.
Η πραγματική φοροδιαφυγή, αν πραγματικά θέλει να την πατάξει το υπουργείο οικονομικών, λειτουργεί τυπικά και νόμιμα μέσω των υπεράκτιων εταιριών (offshore) και των κάθε λογής ειδικών καθεστώτων φοροαπαλλαγής. Φοροδιαφυγής που λειτουργεί νόμιμα μέσω του χρηματιστηρίου και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.