H ομιλία του πρωθυπουργού στην Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Βουκουρέστι ήταν μια προσπάθεια να σταλούν όσο το δυνατόν πιο θετικά μηνύματα στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα.
Απευθυνόμενος στους ηγέτες των Κεντροδεξιών κομμάτων της Ευρώπης, ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και η Ανγκελα Μέρκελ, έσπευσε να μιλήσει για τα «απανωτά ρεκόρ Γκίνες» που σπάμε στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια. «Εφαρμόσαμε-είπε ο κ. Σαμαράς- την αυστηρότερη λιτότητα που εφαρμόστηκε ποτέ, μέτρα περικοπής του ελλείμματος 25% του ΑΕΠ μέσα σε τρία χρόνια. Διανύσαμε περισσότερο από πέντε συνεχόμενα χρόνια ύφεσης με συνολική απώλεια 22% του ΑΕΠ στην ίδια χρονική περίοδο. Ταυτόχρονα πραγματοποιήσαμε εκατοντάδες δομικές αλλαγές που αποφασίστηκαν και εφαρμόστηκαν μόνο τα τελευταία δυο χρόνια, κυρίως τους τελευταίους μήνες».
Κακά τα ψέματα. Τα ρεκόρ τα οποία σπάσαμε όντως την τριετία που πέρασε ήταν αρνητικά. Έχουμε σχεδόν το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Είμαστε πρώτοι, αναλογικά, στον αριθμό λουκέτων σε επιχειρήσεις. Έχουμε το υψηλότερο πανευρωπαϊκά ποσοστό πτώσης στις πωλήσεις ακινήτων και οχημάτων. Κι ένα λαό οργισμένο, με κατεβασμένο κεφάλι και απολύτως απαισιόδοξο για το μέλλον.
Ο πρωθυπουργός τα γνωρίζει ασφαλώς όλα αυτά. Κι ήταν εμφανής η προσπάθεια του( μαζί με την αγωνία του) να δείξει στους Ευρωπαίους πώς η πορεία αυτή μπορεί να αλλάξει: «Θα κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο -είπε- για να φέρουμε την Ελλάδα στην κορυφή της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας και για να την καταστήσουμε υπόδειγμα δημοκρατικής κοινωνίας, με μια μοντέρνα οικονομία». Έσπευσε μάλιστα να δεσμευτεί ότι σύντομα η Ελλάδα θα γίνει το… success story της Ευρώπης και από «χαμένη υπόθεση» θα γίνει σύμβολο για πολλούς.
Το αφήγημα μοιάζει υπερβολικά αισιόδοξο. Είναι όμως αναγκαίο ως εθνικός στόχος , σε μια περίοδο που μοναδική αγωνία η οποία περιγράφεται από μερίδα του πολιτικού προσωπικού της χώρας- και όχι μόνο- είναι αν θα πάρουμε την επόμενη δόση. Ακόμα πιο αναγκαίο είναι αυτό το success story να μην αφορά απλώς και μόνο οικονομικά μεγέθη όπως τα απαιτούν οι δανειστές μας αλλά, κυρίως, κάθε Έλληνα ξεχωριστά. Διότι, τι να την κάνεις την επίτευξη των στόχων του δημοσιονομικού προγράμματος αν η κοινωνία μιας χώρας είναι καθημαγμένη;
Φαντάζομαι , κι ελπίζω, ότι αυτό είχε στο νου του ως success story ο Αντώνης Σαμαράς…