Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε μια σειρά από επιστημονικές έρευνες που έρχονται στη δημοσιότητα οι οποίες, αν τις πιστέψουμε, δείχνουν ότι η χώρα μας διαθέτει αναξιοποίητο πλούτο τεράστιας αξίας.
Πριν από λίγες ημέρες το Reuters αναφέρθηκε σε μελέτη τριών Ελλήνων επιστημόνων σύμφωνα με την οποία τα αποθέματα φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης εκτιμώνται στα 3,5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα και ότι θα αποφέρουν στην Ελλάδα κρατικά έσοδα 599 δισ. δολαρίων σε 25 χρόνια. Μάλιστα το δημοσίευμα υποστήριζε πως η μελέτη των κυρίων Αντώνη Φώσκολου, Ηλία Κονοφάγου και Νίκου Λυγερού παρουσιάσθηκε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά τον περασμένο Ιούνιο.
Χθες ήταν η σειρά του Bloomberg να υποστηρίξει πης η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί στη μεγαλύτερη χώρα παραγωγής χρυσού στην Ευρώπη αφού έχει τη δυνατότητα ως το 2016, να παράγει 425.000 ουγγιές χρυσού, αξίας 757 εκατ. δολαρίων. Στο ίδιο άρθρο καταγράφονται και τα γραφειοκρατικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες οι οποίες δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του.
Πριν από λίγους μήνες ο τότε υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης είχε μιλήσει για σημαντικό επενδυτικό ενδιαφέρον για συμμετοχή στους διαγωνισμούς έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στο Ιόνιο, τη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης και τα τρία «οικόπεδα» της Δυτικής Ελλάδας. Μιλώντας μάλιστα σε συνέδριο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος είχε αναφέρει ότι επρόκειτο να κατατεθούν οι προσφορές για τις σεισμικές έρευνες σε Ιόνιο και Κρήτη, ενώ για τις έρευνες σε Πατραϊκό κόλπο, Κατάκολο και Ιωάννινα οι προσφορές αναμένονται μερικούς μήνες αργότερα.
Αν όλα αυτά ισχύουν τότε η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει ήδη μετατραπεί σε σύγχρονο Ελ Ντοράντο με τους "χρυσοθήρες" να σπεύδουν άρον άρον αλλά και σε...εμιράτο της Μεσογείου όπου ενεργειακοί κολοσσοί θα έτρεχαν να εκμεταλλευθούν τα απέραντα κοιτάσματα πετρελαίου .
Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ως τώρα, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Η το Ελληνικό κράτος είναι ανίκανο να αξιοποιήσει πηγές παραγωγικού πλούτου που θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την μιζέρια και την διεθνή επαιτεία ή κάποιοι βαυκαλίζονται πώς είμαστε το νέο Καταρ. Κάτι σαν την ταινία "ο Φαντασμένος" με τον αξέχαστο Κωνσταντάρα και την..."Καρασιν Οιλ"!!!
Όποια από τις δύο εκδοχές κι αν ισχύει, προσωπικά με απογοητεύει. Και με μεγάλη χαρά θα περίμενα να ακούσω μια τρίτη πιο ρεαλιστική και πιο αισιόδοξη...