Τον Λεωνίδα Τζανή τον γνώρισα κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90 όταν πρωτομπήκε στη Βουλή με το ΠΑΣΟΚ. Ήταν τότε κάτι λιγότερο από 40 χρόνων κι από τους πιο δραστήριους βουλευτές του κόμματος του. Εγώ πάλι, ήμουν νεαρός κοινοβουλευτικός συντάκτης στον Αδέσμευτο Τύπο του Δημήτρη Ρίζου που έκανε καθημερινά ανελέητη κριτική στο ΠΑΣΟΚ.
Ο Λεωνίδας μπαινόβγαινε τακτικά στην αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών για να μας ενημερώσει για την δραστηριότητα του. Αρκετές φορές είχαμε αντιπαραθέσεις για δημοσιεύματα μου που αφορούσαν εκείνον ή το κόμμα του, με τα οποία- όπως ήταν φυσικό- δεν συμφωνούσε. Πάντα όμως- κι αυτό το πάντα το εννοώ απολύτως-ήταν ένας άνθρωπος ευγενής, χαμογελαστός και δεκτικός στην κριτική, σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του. Ουδέποτε θυμάμαι να σήκωσε το τηλέφωνο για να διαμαρτυρηθεί σε κάποιο προϊστάμενο μου είτε στον Αδέσμευτο είτε στο MEGA όπου επίσης εργαζόμουν, όπως συνήθιζαν και συνηθίζουν αρκετοί συνάδελφοι του.
Θυμάμαι ακόμα πώς όταν βρισκόμασταν κάποιες φορές στο καφενείο της Βουλής για να πιούμε τον πρώτο καφέ της μέρας, ο Λεωνίδας ήταν ένας πολιτικός που δεν σε ζάλιζε μιλώντας μονοσήμαντα για την πολιτική και για τον εαυτό του. Ένας άνθρωπος ανοιχτόκαρδος και με χιούμορ.
Χαθήκαμε προς τα τέλη της δεκαετίας του '90 όταν σταμάτησα το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ κι έκτοτε δεν έτυχε να ξανασυναντηθούμε.
Όταν είδα το όνομα του στην περίφημη λίστα του ΣΔΟΕ για να είμαι ειλικρινής, ένιωσα μια έκπληξη γιατί ο άνθρωπος που γνώρισα τότε, δεν θεωρούσα ότι θα μπορούσε να εμπλέκεται σε κάποια υπόθεση παράνομου πλουτισμού.
Μετά μίλησα με πρόσωπα που διατηρούσαν επαφή μαζί του και μου είπαν πολλά και διάφορα για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τα τελευταία χρόνια. Θα τα διαβάσετε σε ρεπορτάζ που δημοσιεύονται σήμερα στο iefimerida.gr κι αλλού.
Στο κείμενο αυτό δεν θα ασχοληθώ με την ουσία της υπόθεσης γιατί δεν την γνωρίζω. Θα επισημάνω όμως ότι ο Λεωνίδας Τζανής είναι ο πρώτος Έλληνας πολιτικός στην μεταπολίτευση που δίνει τέλος στη ζωή του για λόγους ευθιξίας. Σε μια εποχή που αυτοκτονούν δεκάδες απλοί άνθρωποι γιατί τους γονατίζουν τα οικονομικά προβλήματα.
Για μένα τουλάχιστον, δεν έχει τόση σημασία πια αν ο Λεωνίδας Τζανής ήταν απολύτως καθαρός, όπως ο ίδιος έλεγε σε φίλους και γνωστούς ή αν υπήρχε εμπλοκή του σε κάποια ύποπτη υπόθεση.
Αυτό που έχει σημασία είναι να κινηθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα οι διαδικασίες για να ξεκαθαρίσουν όλες οι υποθέσεις στις οποίες δικαίως η αδίκως εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα. Για να πληρώσουν οι ένοχοι και να μην σπιλώνονται οι αθώοι.
Κι ακόμα πιο μεγάλη σημασία έχει, να ξαναμπεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης. Για να σταματήσουν οι αυτοκτονίες απελπισμένων πολιτών που τους πνίγουν τα χρέη και τους σκοτώνει η αδυναμία να ζήσουν τις οικογένειες τους...