Κάντε μόνοι σας ένα πρόχειρο γκάλοπ, ρωτώντας πρώτα τον εαυτό σας και στη συνέχεια τον κύκλο φίλων και συγγενών: «πιστεύετε ότι οι τελευταίες καταγγελίες για παράνομο πλουτισμό και διακίνηση μαύρου χρήματος πολιτικών, θα οδηγήσουν σε πραγματική και σε βάθος έρευνα, θ' αποκαλύψουν κυκλώματα, θα καταλήξουν σε παραδειγματικό κολασμό όσων (και αν...) βρεθούν ένοχοι;» Τ' αποτέλεσμα το γνωρίζετε ήδη, γιατί όλοι μας έχουμε επιχειρήσει τέτοιες « δημοσκοπήσεις» τα τελευταία χρόνια...
Η καχυποψία, είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα και τα υποκείμενα που το αποτελούν, ημών των πολιτών συμπεριλαμβανομένων. Ένα αμάλγαμα συναλλαγής σ' όλα τα επίπεδα, διακίνησης και εξυπηρέτησης μικρών και μεγάλων συμφερόντων, εξαγοράς συνειδήσεων πού απολήγει στην απονεύρωση κάθε κέντρου αυταξίας, σεβασμού και περιφρούρησης βασικών αρχών που πρέπει να διέπουν ένα κοινωνικό σύνολο. Ένα πανάθλιο βόλεμα με προνομιούχους και λιγότερο προνομιούχους «εταίρους», με τους τελευταίους απλώς να... «απολαμβάνουν» ψίχουλα (πού στο σύνολό τους, όμως, είναι περισσότερα από τα «καρβέλια» πού καταβροχθίζουν οι πρώτοι), από ένα τραπέζι που στην συνέχεια κάποιοι με υστερόβουλη, βολική «ειλικρίνεια» καταγγέλλουν ότι «όλοι μαζί καθίσαμε!» Αυτό είναι το πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα. Κι' όσο «τρώγαμε όλοι», κανείς δεν μίλαγε. Τώρα πού τα καρβέλια (και τα ψίχουλα) λιγόστεψαν δραματικά, άρχισαν οι γκρίνιες. Και οι αποκαλύψεις, υπαρκτές και επινοημένες. Θα δείξει...
Θα δείξει; Δεν φαίνεται να το πιστεύουμε. Γιατί, κι' άλλοτε συγκλονιστικές καταγγελίες μα και αποκαλύψεις ήρθαν στη δημοσιότητα, αλλά «... η των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις» δεν συνετελέσθη, για να κλείσει ο κύκλος της τραγωδίας. Κι' άλλες φορές επενέβησαν οι εισαγγελείς (με πρωθυπουργική παρότρυνση μάλιστα-«όποιοι έχουν στοιχεία να πάνε στον εισαγγελέα!», θυμάστε....), αλλά πότε για λόγους τυπικούς, διαδικαστικούς, οι όζουσες υποθέσεις τέθηκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, πότε η ίδια η Βουλή, το πολιτικό μας προσωπικό δηλαδή, διαλυόταν εσπευσμένα για να παραγραφούν τα όποια κακουργήματα, αλλά ακόμη και όταν κάποια υπόθεση με εμπλοκή πολιτικών προσώπων έφθανε στην διερεύνηση, και τότε αρχειοθετούνταν «ελλείψη στοιχείων».
«Αυτή είναι η Ελλάδα!», κατά πως έλεγε ο ίδιος πρωθυπουργός πού αρνιόταν την ύπαρξη σκανδάλων και μας προέτρεπε όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα. Το ότι κάμποσα χρόνια μετά ένας δικός του στενός συνεργάτης μπήκε φυλακή για αδικήματα που διέπραξε ως υπουργός επί δικής του πρωθυπουργίας, μάλλον σε... καπρίτσιο της τύχης πρέπει να οφείλεται. Πιθανότατα και σε επικοινωνιακές ανάγκες (πέρα και άσχετα με την ουσία) της εποχής, πού απαιτούσε εκτόνωση της λαϊκής οργής. Και βρήκαν τον... άπληστο αδύναμο κρίκο.
Για να «ανακαλύψουν» ξαφνικά οι ελεγκτικές και διωκτικές αρχές με θαυμαστή ευκολία όλα του τα ανομήματα. Καλά, τόσα χρόνια ο Τσοχατζόπουλος δεν υπέβαλλε το περιβόητο «πόθεν έσχες»; Οι μαύρες τρύπες και οι αναντιστοιχίες του με τον αδικαιολόγητο για τα δηλούμενα εισοδήματά βίο του, «ξαφνικά» προέκυψαν και κίνησαν το ενδιαφέρον των αρχών, πού –ώ του θαύματος- για μια και μόνη περίπτωση κατόρθωσαν ν' αποδειχθούν αποτελεσματικές;
Κι' ας αφήσουμε τις αρχές στην μπάντα. Τα ίδια τα κόμματα, το πολιτικό προσωπικό τους πού γνωρίζει απ' έξω και ανακατωτά το ποιόν, τον βίο και την πολιτεία των «συναδέλφων» τους, γιατί ποτέ δεν εξανέστησαν (δεν μπορεί, θα υπάρχουν κι' εκεί κάποιοι ελάχιστοι τίμιοι...) έστω για λόγους αυτοπροστασίας και πολιτικής επιβίωσης, ώστε να καταγγείλουν και ν' αποκαλύψουν στοιχεία για την απατεωνίστικη δράση των όποιων επίορκων; Γιατί υπέκυψαν στις βουλές και την λογική του «κομματικού συμφέροντος»; Γιατί ανέχθηκαν, πολιτικοί αρχηγοί και πρωτοκλασάτα στελέχη, για ένα διάστημα έστω, την επαίσχυντη λογική του «ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό»; Και, εν πάση περιπτώσει, ποιος είναι ορισμός του «νόμιμου» -μήπως εκείνο πού η ανομία του δεν μπορεί γιατί δεν συμφέρει ν' αποδειχθεί;
Δυστυχώς, δεν είμαι διόλου αισιόδοξος ότι υπό το βάρος της κρίσεως και της προϊούσης απαξίας του πολιτικού συστήματος, κόμματα και πολιτικό προσωπικό είναι επιτέλους διατεθειμένα να τραβήξουν μια γραμμή τέλους στην πορεία πού μέχρι τώρα ακολουθούσαν. Πώς έχουν αποφασίσει ν' αναγεννηθούν (ακόμη και μέσω της καθαρτήριας αυτοδιάλυσής τους) για ν' αποδείξουν ότι η εξουσία και η νομή της, δεν αποτελούν το μόνο λόγο ύπαρξής τους. Οι τελευταίες καταγγελίες που είδαν το φώς της δημοσιότητας σε περίεργα επικοινωνιακά χρόνο (γιατί το ρεπορτάζ μιλάει για επίσημες προσφυγές στις αρχές προ διετίας...), μπορεί ν' αποτελέσουν τον καταλύτη απαρχής ουσιαστικής κάθαρσης ενός συστήματος εξουσίας πού έχει προ πολλού εξαντλήσει τα περιθώριά του. Αν το θελήσει πραγματικά και κατορθώσει να υπερβεί τον εαυτό του.
Ειλικρινά, το ελπίζω αλλά δεν το πιστεύω, Τα μηνύματα που εκπέμπει, είναι-ακόμη και τώρα- παλαιάς κοπής και νοοτροπίας. Δεν πειράζει. Αδιέξοδα δεν υπάρχουν για πολύ. Θα το αφήσουμε πίσω. Θα πάμε γι' άλλα...