Ήταν Φεβρουάριος του 1991, στην διάρκεια μιας συνέντευξης πού πήρα από τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά, όταν έμαθα τις τεράστιες προοπτικές εκσυγχρονισμού που θα προσέφερε στην ελληνική οικονομία αλλά και την δημόσια διοίκηση το θαυματουργό σύστημα «Taxis» που εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει σταδιακά να εφαρμόζεται.
Λίγες εφορίες (σημερινές ΔΟΥ) είχαν τότε συνδεθεί, σε πειραματικό στάδιο και σε πολύ περιορισμένο εύρος των τεράστιων δυνατοτήτων που διαθέτει το Taxis, με το πρωτοπόρο για τη χώρα μας αλλά όχι και για τις άλλες προηγμένες πού εφαρμοζόταν ήδη πολλά χρόνια, σύστημα και ο υπουργός κόμπαζε πώς «πολύ σύντομα, θα επεκταθεί σε όλες τις εφορίες και για όλους τις λειτουργίες του…», προβλέποντας πώς -μεταξύ των άλλων ευεργετημάτων- η φοροδιαφυγή θα αντιμετωπιζόταν αποφασιστικά μέσω της απ’ ευθείας ηλεκτρονικής σύνδεσης ταμειακών μηχανών με τις υπηρεσίες του υπουργείου οικονομικών. «Και πότε θα ολοκληρωθεί η εφαρμογή και λειτουργία του συστήματος, κ. υπουργέ;», ρωτήσαμε. «Το πολύ σε 2-3 χρόνια…», η μετά βεβαιότητος απάντηση του κ. Παλαιοκρασσά…
Πέρασαν, αισίως….21 χρόνια! Και μόλις πρόσφατα, σχετικά, ολοκληρώθηκε μόνο η… πλήρης σύνδεση με το Taxis των κύριων μεγάλων ΔΟΥ της χώρας. Σχεδόν όταν το σύστημα χρειάζεται το ίδιο… εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση, με τις ραγδαίες συνεχείς εξελίξεις στον κλάδο της πληροφορικής. Για να έρθει σήμερα το σύστημα εξουσίας, το ίδιο πού με… κομματικές παραλλαγές κυβερνάει τον τόπο τα 21 χρόνια πού πέρασαν από το 1991, να εξαγγείλει την σύνδεση των ταμειακών μηχανών με το Taxis, στο πλαίσιο της εθνικής προσπάθειας να πατάξει την φοροδιαφυγή, όχι επειδή το σύστημα το θέλει πραγματικά αλλά γιατί τα πράγματα έσφιξαν στο μη παρέκει, οι δανειστές μας πιέζουν για αύξηση δημοσίων εσόδων, δεν πάνε άλλο οι άδικες περικοπές μισθών και συντάξεων για να συμμαζευθούν τα … ασυμμάζευτα!
«Λογικό», θα πείτε, στην χώρα πού το αυτονόητο παραμένει εσαεί… εθνικό ζητούμενο, απλές, τρέχουσες κινήσεις εκσυγχρονισμού και ανασυγκρότησης της κρατικής μηχανής πού ταυτόχρονα πατάσσουν το καταραμένο πελατειακό κράτος και προωθούν την αναγκαία κοινωνική δικαιοσύνη και ισονομία, να απαιτούν 21 χρόνια υλοποίησης-και πάλι, υπό την δαμόκλεια σπάθη της επιβολής σκληρών μέτρων από τους «κακούς» δανειστές μας. Αν, έστω την τελευταία μαύρη διετία, οι κυβερνώντες είχαν αποφασίσει κάποιες τέτοιες κινήσεις έγκαιρα και αποφασιστικά και δεν περιορίζονταν σε ανούσιες υποσχέσεις και «δεσμεύσεις» έναντι της τρόικας πού όμως ποτέ δεν υλοποιηθήκαν, είναι απολύτως βέβαιο ότι και οι οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων θα ήταν ηπιότερες (ίσως θα μπορούσαν και να έχουν αποφευχθεί, ακόμη και στο πλαίσιο της πολιτικής της μεθοδευμένης εσωτερικής υποτίμησης) και η οικονομία θα είχε αρχίσει να στηρίζεται σε νέες υγιείς βάσεις ελέγχου και απόδοσης και ο τόσο απαραίτητος υγιής ανταγωνισμός θα είχε σε μεγάλο βαθμό αποκατασταθεί, με προφανείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη και την άνοδο του ΑΕΠ.
«…μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα, λυπητερά, πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!». Να πεις «κάλιο αργά παρά ποτέ», να ελπίσεις πως από την πίεση της κρίσης και της ανάγκης θ’ αλλάξουμε μυαλά και νοοτροπία και θ’ αποφασίσουμε επιτέλους να προσπαθήσουμε (αυτό, έστω!) να γίνουμε σύγχρονο λειτουργικό κράτος πού δεν το διαφεντεύουν «ημέτεροι» και πελατειακά «δικά μας παιδιά», αλλά η λογική και η επιταγή εξυπηρέτησης του άδολου, καθαρού, απαλλαγμένου από μικροπολιτικές κομματικές σκοπιμότητες εθνικού συμφέροντος;
Μια καλή αρχή, θα ήταν-ακόμη και για παιδευτικούς λόγους- ν’ αποφασίσουν τα συγκυβερνώντα κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δηλαδή κυρίως, γιατί αυτά αφορούν, να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των πέντε πρώην υπουργών πού ερευνώνται μαζί με άλλα 32 για παράνομη εξαγωγή μη δηλωθέντων κεφαλαίων στο εξωτερικό, και να τους επιβληθούν παραδειγματικές, εξοντωτικές ποινές.
Και παράλληλα να βγουν στο φώς τ’ αποτελέσματα των ερευνών του ΣΔΟΕ για 3000 συμπατριώτες μας, πού στο διάστημα 2009-2011 έβγαλαν στο εξωτερικό κατά μέσο όρο 2,5 δίς (!) ο καθένας. Θα ήταν μια καλή και ελπιδοφόρα αρχή…