Η βιογραφία του Jobs από τον Walter Isaacson (Εκδόσεις Ψυχογιός, 2011), είναι ένα συγγραφικό επίτευγμα. Σπάνια μια επίσημη βιογραφία καταφέρνει, χωρίς να υποκύψει στον πειρασμό της Αγιογραφίας, να αποδώσει με διαύγεια και αντικειμενικότητα μια τόσο σύνθετη και χαρισματική προσωπικότητα όσο αυτή του ιδρυτή της Apple.
O Walter Isaacson που υπήρξε για χρόνια διευθυντής του περιοδικού TIME και πρόεδρος του CNN χειρίστηκε την βιογραφία του Jobs σαν ένα επικό μυθιστόρημα. Χωρίς, όμως , να αλλοιώσει τον χαρακτήρα του ήρωα του, και, κυρίως χωρίς να αποσιωπήσει τον «διπολικό» ψυχισμό ενός, ιδιοφυούς καλλιτέχνη, με ένα ανεξέλεγκτο υπερεγώ που ισοπέδωνε, φέρνοντας σε απόγνωση, τους συνεργάτες του, υποβάλλοντας τους σε μια διαρκή πίεση για να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Σε αυτή την σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα του Jobs κατοικούσαν οι δαίμονες ενός εγκαταλειμμένου από τους βιολογικούς του γονείς, παιδιού που ίδρυσε την Apple, στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 στο γκαράζ του σπιτιού των θετών γονιών του στα προάστια του San Francisco, για να την παραδώσει πριν πεθάνει, τον Οκτώβρη 2011, στην μεγαλύτερη σε αποτίμηση εταιρεία του πλανήτη και η οποία στα τριάντα χρόνια λειτουργίας της άλλαξε με τα προϊόντα της τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο.
Το παράδοξο είναι ότι αυτόν τον βιομηχανικό Κολοσσό υψηλής τεχνολογίας πού ήξερε να δημιουργεί το μέλλον πριν αυτό υπάρξει, τον διεύθυνε με οραματικό τρόπο, σιδερένια πειθαρχία και αποτελεσματικότητα ένας καλλιτέχνης. Στην πραγματικότητα ο Jobs δεν υπήρξε ποτέ επιχειρηματίας με την κλασσική έννοια του όρου, όπως ο π.χ. ο μεγάλος ανταγωνιστής του, Bill Gates. O Jobs ήταν περισσότερο ένας φιλόσοφος που κατάφερε να ενώσει την αισθητική με την υψηλή τεχνολογία δημιουργώντας ένα νέο σύμπαν μέσα από προϊόντα που άλλαξαν δραματικά τον χρόνο και τον χώρο. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι επί της ουσίας είναι ο άνθρωπος που επινόησε την νεωτερικότητα χωρίζοντας τον ιστορικό χρόνο στην πριν και μετά την Apple εποχή.
Ο Jobs είναι παιδί της μεγάλης πολιτιστικής επανάστασης που ξεκίνησε στην Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 60, διαπαιδαγωγήθηκε από την μουσική του Dylan και των Beatles, ταξίδεψε στην ψυχεδέλεια του LSD, αναζήτησε το Zen στις Ινδίες και διαμόρφωσε ένα σύστημα αξιών που βασίστηκε στις ανθρωπιστικές επιστήμες, την μουσική, την αρχιτεκτονική και αισθητική. Αν και η Apple δεν θα είχε ίσως δημιουργηθεί χωρίς τον Wozniak, τον παιδικό φίλο και αρχικό συνέταιρο του Jobs, αυτόν τον ιδιοφυή και αυτοδίδακτο μηχανικό ηλεκτρονικών υπολογιστών, σίγουρα όμως δεν θα ήταν η Apple που είναι σήμερα χωρίς τον Jobs!
Αυτός οραματίστηκε τον πρώτο Macintosh το 1984 που άλλαξε την πορεία των προσωπικών υπολογιστών, δημιουργώντας για πρώτη φορά το γραφικό περιβάλλον, αυτός σκέφτηκε το iPod που ανέτρεψε την αντίληψη μας για την μουσική, αυτός δημιούργησε το iTunes που αναγέννησε την μουσική βιομηχανία, αυτός φαντάστηκε το iPad που εισήγαγε την εποχή των συσκευών αφής και πρόσφερε μια πλατφόρμα αναπαραγωγής ψηφιακών εφημερίδων, περιοδικών βιβλίων και βιντεο, αυτός ίδρυσε την Pixar που έφερε την υψηλή τεχνολογία στον κινηματογράφο. Αυτός τέλος έσωσε την Apple από την χρεοκοπία, στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, όταν οι τεχνοκράτες που του είχαν πάρει την εταιρεία αναγκάστηκαν να τον φέρουν πίσω λίγο πριν κλείσει. Τους έδιωξε όλους έναν-έναν στην συνέχεια, εξελίσσοντας σταδιακά την Apple από μια μικρομεσαία εταιρεία υπολογιστών σε ένα βιομηχανικό κολοσσό πολυμέσων του 21 αιώνα!
O Jobs υπήρξε και βαθύτατα πολιτικό όν, οπαδός της ανοιχτής κοινωνίας και της χειραφέτησης της από την πολιτική γραφειοκρατία που συντηρεί την διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα του κράτους. Αν και «σεσημασμένος» Δημοκρατικός και μάλιστα της αριστερής πτέρυγας πίστευε στην ελαχιστοποίηση του κράτους και την μαζική αντικατάσταση των θεσμών του από την ιδιωτική πρωτοβουλία στην βάση ενός αξιακού και ηθικού κώδικα ψηφιακής διακυβέρνησης. Ένα πολιτικό σχέδιο που μοιάζει τρελό, όπως τρελή έμοιαζε η επιτυχία του Mac, του iPhone και του iPad.
Νομίζω, ότι ο Jobs υπήρξε στην ιστορία του πολιτισμού τόσο σημαντικός όσο ο Einstein και Beatles. Όχι μόνο γιατί η Apple άλλαξε την ιστορία όσο η θεωρία της σχετικότητας άλλαξε τον κόσμο, αλλά κυρίως γιατί προσέδωσε στην τεχνολογία την ποίηση της μουσικής που τόσο θαύμαζε. Στην πραγματικότητα ο Jobs υπήρξε παιδί του Gaston Bachelard αφού επανασχεδίασε την αρχιτεκτονική της επιστήμης και της τεχνολογίας δίνοντας δεσπόζουσα θέση στην αισθητική. «Εκείνοι που είναι τόσο τρελοί», έλεγε μια διαφήμιση της Apple to 1997, «ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο είναι εκείνοι που τον αλλάζουν». Και ο Jobs ήταν τόσο χαρισματικά τρελός που επηρέασε τον κόσμο όσο κανείς άλλος σύγχρονος του.Thank you Steve Jobs