Διαβάζω την ανακοίνωση της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για τον πληθωρισμό του Ιουλίου σε σχέση με τον αντίστοιχο περσινό μήνα και βλέπω ότι έχει αυξηθεί κατά 1,3%. Με λίγα λόγια, σε μια σειρά προϊόντα και μάλιστα πρώτης ανάγκης οι τιμές αυξήθηκαν την χρονιά που πέρασε μεσοσταθμικά κατά 1,3%.
Πιο συγκεκριμένα, περίπου 1,2% ήταν η αύξηση σε φρούτα , λαχανικά , δημητριακά και παρασκευάσματα τους, ψάρια, κρέατα, γαλακτοκομικά και αυγά, ζάχαρη, σοκολάτες, γλυκά, παγωτά, αναψυκτικά, χυμούς φρούτων.
Ακόμα πιο μεγάλη, περίπου 2,4%, ήταν η αύξηση σε αλκοόλ και τσιγάρα ενώ στο 1,4% κυμάνθηκε η αύξηση σε ρούχα και παπούτσια . Κατά 5,7% πήγαν πάνω οι δαπάνες στέγασης
λόγω αύξησης των τιμών, κυρίως, του πετρελαίου θέρμανσης, του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού. Επίσης 1,9% αυξήθηκαν τα καύσιμα, τα τέλη κυκλοφορίας και τα εισιτήρια στα αεροπλάνα . Αυξήσεις υπήρξαν κατά 2,5% και στις υπηρεσίες σε ξενοδοχεία, καφέ και εστιατόρια κ.ο.κ.
Στο ίδιο ακριβώς διάστημα, μειώθηκε δραματικά ο κατώτερος μισθός αλλά και συνολικά οι αμοιβές στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα . Αυξήθηκε επίσης σημαντικά η ανεργία και ,κατά συνέπεια, περιορίστηκε ως και σχεδόν εξαφανίστηκε η αγοραστική δύναμη για μια μεγάλη ομάδα πολιτών.
Σε μια φυσιολογική αγορά, η τόσο δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου θα έπρεπε υπό κανονικές συνθήκες να οδηγήσει σε πτώση των τιμών ειδικά σε προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης. Δυστυχώς, στην Ελλάδα που από το 2010 που έχουμε βουτήξει στην δίνη της Μνημονιακής ύφεσης, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί, τουλάχιστον στον βαθμό που θα ήταν αναμενόμενο.
Το γεγονός ότι από το περσινό ως το φετινό καλοκαίρι, οι Ελληνες είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν ακριβότερα τα φρούτα, το κρέας και τα λαχανικά, τα ρούχα και τα παπούτσια αποτελεί, κατά την άποψη μου, το αποκορύφωμα του παραλογισμού .
Όταν το 2007 ξέσπασε η οικονομική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πρώτο που συνέβη ήταν να πέσουν σημαντικά οι τιμές σχεδόν όλων των προϊόντων. Στη χώρα μας, οι μειώσεις , όπου έγιναν, άργησαν πολύ και δεν ήταν ανάλογες της μείωσης των εσόδων κάθε Ελληνικής οικογένειας.
Παράλληλα, όπως και επίσημα ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ, υπάρχουν προϊόντα που μπαίνουν- ή πρέπει να μπαίνουν- σε κάθε Ελληνικό σπίτι και οι τιμές τους ακόμα και σήμερα ανηφορίζουν, έστω και οριακά.
Είναι προφανές ότι με αυτές τις συνθήκες η προσπάθεια για μια εσωτερική υποτίμηση που κάνουν οι δανειστές μας, μειώνοντας διαρκώς μισθούς και συντάξεις το μόνο που θα φέρει θα είναι επιπλέον φτώχεια και μιζέρια. Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό άμεσα, τότε κανένα μέτρο από 'όσα συζητούν τούτες τις μέρες οι πολιτικοί αρχηγοί δεν πρόκειται να αντιστρέψει την υφεσιακή πορεία.
Κι όσα είδαμε από το 2009 ως τώρα, δεν θα ναι τίποτα μπροστά σε αυτά που θα βιώσουμε τον χειμώνα που έρχεται.