Αντιλαμβάνομαι την απογοήτευση που μπορεί να νιώσει ένας επαγγελματίας αθλητής που κόπηκε από το μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη. Μια σκληρή προετοιμασία πάει στα σκουπίδια και οι ελπίδες για διάκριση και καταξίωση εξανεμίζονται σε λίγα δευτερόλεπτα. Η απόφαση, ωστόσο, της ΕΟΕ να αφήσει έξω από την ελληνική αθλητική αποστολή για την Ολυμπιάδα του Λονδίνου την Βούλα Παπαχρήστου ήταν αυτονόητα δίκαιη.
Αντιθέτως, θα ήταν προκλητικά παράλογο αν η ΕΟΕ είχε κάνει τα στραβά μάτια, παραβλέποντας το κακόγουστο και ρατσιστικό σχόλιο της αθλήτριας για τα κουνούπια του Νείλου που τρώνε στην Ελλάδα σπιτικό κρέας λόγω της παρουσίας μεταναστών από την Αφρική. Οι αθλητές που είναι πρότυπα για την νεολαία δεν μπορούν να λένε ό,τι θέλουν κάνοντας πλάκα στο twitter με ρατσιστικούς υπαινιγμούς. Σε αυτή την χώρα, άλλωστε, τον χαβαλέ τον έχουμε πληρώσει ακριβά! Και αν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, ήταν γιατί αντιμετωπίζαμε την ζωή σαν έναν ατέλειωτο χαβαλέ πιστεύοντας αφελώς ότι ο λογαριασμός δεν θα έρθει ποτέ. Και όταν ήρθε ο λογαριασμός...ήταν δυστυχώς αργά! Η απόφαση της ΕΟΕ να κόψει την Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς αγώνες αποτελεί μια ελπίδα. Οτι δηλαδή οι θεσμοί της Πολιτείας, έστω και καθυστερημένα, αποκτούν ανακλαστικά και αντιδρούν αποτελεσματικά για να επαναφέρουν στην τάξη όποιον ξεπερνάει, έστω και από νεανική επιπολαιότητα τα όρια. Δεν μπορεί, άλλωστε, να υπάρξει εκπαιδευτικό σύστημα σε μια πολιτισμένη κοινωνία, χωρίς συνέπειες για όσους παραβιάζουν έστω και τους εθιμικούς κανόνες.
Δεν ξέρω αν η Παπαχρήστου έγραψε το γνωστό σχόλιο κάνοντας χαβαλέ ή αν όπως πολλοί νέοι έχει υποκύψει στην γοητεία της ακροδεξιάς δημαγωγίας που αξιοποιεί την απελπισία, τον θυμό και τον φόβο των νέων ανθρώπων που έχουν εγκλωβιστεί στα συντρίμμια της χρεοκοπίας. Ξέρω όμως ότι αυτή η δημαγωγία είναι απείρως πιο επικίνδυνη από την ίδια την χρεοκοπία. Γιατί δηλητηριάζει τις ψυχές των νέων ανθρώπων «προτείνοντας» τις λάθος λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα. Γιατί αυτή η δημαγωγία σπρώχνει τους νέους σε ακόμα πιο σκοτεινές φυλακές με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Άλλες πολιτισμένες κοινωνίες, που αντιμετώπισαν το κίνδυνο του ρατσισμού πριν από εμάς αναγκάστηκαν να ποινικοποιήσουν το μίσος προς την φυλετική διαφορετικότητα προβλέποντας αυστηρές τιμωρίες για όσους αναμοχλεύουν τα ρατσιστικά ένστικτα. Ποινές που προβλέπουν πολυετή φυλάκιση για τους παραβάτες.
Ίσως στην Ελλάδα της χρεοκοπίας μια τέτοια νομοθεσία -αν και θα προκαλούσε αντιδράσεις- ενδέχεται να είναι λυτρωτική και να μας γλιτώσει από χειρότερους εφιάλτες!