Αν κάτι επιβεβαιώθηκε από τη χθεσινή γενική απεργία και πορεία στο κέντρο της Αθήνας είναι πως στην εποχή του Μνημονίου ο Έλληνας αστυνομικός περιμένει με μεγαλύτερη προσμονή τον κόσμο να κατέβει στο Σύνταγμα απ' ό,τι οι επικεφαλής της ΓΣΕΕ ή του ΠΑΜΕ, ας πούμε..
Είναι ξεκάθαρο πλέον πως τα επεισόδια κάποιων γνωστών-αγνώστων δεν είναι απαραίτητα για βιαιότητες-ξέσπασμα από την πλευρά της αστυνομίας. Η ανακοίνωση μιας πορείας, μιας διαμαρτυρίας, πόσο δε μάλλον μιας γενικής απεργίας, είναι γεγονός χαράς για τις δυνάμεις που θέλουν να βγάλουν το άχτι τους.
Και για τους μαυροντυμένους τα ίδια ακριβώς ισχύουν. Αλλά τουλάχιστον γι' αυτούς δεν υπάρχουν (ακόμα) στοιχεία ότι πληρώνονται από κρατικό χρήμα.
Η εικόνα του ματατζή που περίμενε κρυμμένος στη γωνία ενός στενού απέναντι από το Πολυτεχνείο χτυπώντας με ανυπομονησία και δύναμη το γκλομπ του σε έναν κορμό δέντρου προκαλεί τρόμο.
Η εικόνα ενός επικεφαλής διμοιρίας των ΜΑΤ να κυνήγα με σφαλιάρες και κλωτσιές τους άντρες του, προσπαθώντας να τους συγκρατήσει απ' το να επιτεθούν σε παιδία 16-17 χρονών που έπαιζαν πετροπόλεμο, προκαλεί θλίψη.
Τα στοιχεία που λένε ότι γύρω στα 70 άτομα μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία, οι 30 με χτυπήματα στο κεφάλι και με ένα να χαροπαλεύει, δείχνουν μια πραγματικότητα.
Το ότι χθες δεν έγιναν σχεδόν καθόλου επεισόδια και καταστροφές δείχνει μια επιπλέον πραγματικότητα.
Το ότι οι αστυνομικοί έκαναν χθες τη δουλειά τους είναι στοιχείο επιστημονικής φαντασίας.
Το κυνήγι για αίμα στο κέντρο της Αθήνας θα συνεχιστεί και σήμερα. Παιχνίδι και χαρά, με τη Χρυσή Αυγή να ψάχνει τους δικούς της νεκρούς σε μια άλλη γωνία της πόλης. Τον πρώτο ίσως τον βρήκε χθες βράδυ.
Υποψιάζεται κανείς τι εικόνες θα δούμε από την αστυνομία σε ενδεχόμενο μάχης;