Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος (terra_gelida@hotmail.com / klarinabourana.blogspot.com) καταγράφει κάθε μέρα τα τραύματα των τηλεοπτικών εικονοκλαστικών του εξαρτήσεων σε real time λαϊκής μαναβικής.
(A)rTVcial (I)ntelligence: ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΤΙΒΟΛΟΓΙΟ (11/05/2011)
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΠΩΣ (ευτυχώς) ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΖΟΣΑΣΤΕ
Το αρχικό σχέδιο ήταν σαφές, είχε ελάχιστες πιθανότητες αποτυχίας και είχε καταρτιστεί εδώ και μέρες: Τη βραδιά του ημιτελικού της Γιουροβίζιον με τον Λούκας Γιώρκα, θα έβγαινα έξω και θα είχα σουξέ. Το γιατί είναι πολύ απλό και βρίσκεται στην απουσία ανταγωνισμού. Βραδιά Γιουροβίζιον με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον σιγά μην κυκλοφορεί αδερφή στο δρόμο, σκέφτηκα. Οι μισές θα βλέπουν τηλεόραση και οι άλλες μισές θα κάνουν τηλεόραση. Οπότε, αντίο ανταγωνισμέ. Θα κυκλοφορούσα ως μοναδικός του είδους μου σε μια ανεκμετάλλευτη αγορά, και θα χτυπούσα τους γκόμενους της ζωής μου. Φρούδες ελπίδες, εφόσον η ανάλγητη αρχισυνταξία τούτου του site με ανάγκασε να παρακολουθήσω τα τεκταινόμενα προκειμένου να τα σχολιάσω σήμερα, και δεν μπήκε καν στον κόπο να μου πληρώσει τις βότκες. Οπισθοχώρησα, γνωρίζοντας ότι σήμερα πετάω για Κάννες, οπότε και θα κοσμοπολιτιστώ, χωρίς να υπολογίσω τη σημερινή απεργία που με έχει καθηλώσει για ακόμα μια μέρα στην Αθήνα και με υποχρεώνει, συν τοις άλλοις, να υποστώ όλες τις αναλύσεις των μεσημεριανάδικων, συν, αυτό κι αν είναι βάσανο, τους έξαλλους πανηγυρισμούς του Πουλόπουλου στον Φώτη και τη Μαρία για το ότι περάσαμε στον τελικό. Κι όλα αυτά, σαν κατάληξη ενός τόσο φριχτά βαρετού τηλεοπτικού βραδιού, που ακόμα και στην τραβεστί φυτρώσανε μουστάκια. Ναι, φιλενάδα, υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από το να περάσεις ένα κακό βράδυ, το να περάσεις ένα βαρετό βράδυ, και τα πρώτα 19 τραγούδια που διαγωνίστηκαν στην εξαιρετικά στημένη και με υπέροχα γραφικά, ομολογουμένως, αρένα του Ντίσελντορφ, ήταν ακριβώς αυτό. Απλά και σκέτα βαρετά. Ούτε καν κακά και κιτς με την έννοια που γουστάρεις να διασκεδάζεις, χορεύοντας κοθόρνους. Τι να πρωτοθυμηθώ; Την τραγουδίστρια της Πολωνίας που μου θύμισε την κυρία Πετροβασίλη; Το «haba haba» της Νορβηγίας, το οποίο η παρουσιάστρια Μαρία Κοζάκου (ναι, όπως αναμενόντανε, μετά το κράξιμο που έφαγε, η Λένα Αρώνη δεν μπόρεσε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων) μας θύμισε καλές εποχές της Δάφνης Μπόκοτα, προλογίζοντάς το ως «η Νορβηγία φέρνει τα χείλη στα σουαχίλι;» Ντίλι, ντίλι, ντίλι, ντίλι το καντήλι, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι; Μια ροκού 45άρα της Αλβανίας; Το «Boom Boom» της Αρμενίας; Τους Ρώσους «One;» που έχουν κατακλύσει με πληρωμένα διαφημιστικά μηνύματα (μίλησε κανείς για κρίση;) τους τηλεοπτικούς σταθμούς, προτρέποντάς μας να τους ψηφίσουμε; Τις φωσφοριζέ λαχανί μπορντούρες στην ενδυμασία της Γεωργίας; Την Κροατία μου τα τρία μου (εννοώ τις τρεις ταχυδακτυλουργικές αλλαγές φορέματος της τραγουδίστριας); Τη Σελίν Ντιόν της Ουγγαρίας; Το πορτογαλέζικο συγκρότημα που ανέβηκε στη σκηνή με τραγούδι για την κρίση, κρατώντας πλακάτ, ένα εκ των οποίων έγραφε στα ελληνικά «Ο αγώνας είναι χαρά»; Χαρά αγνοείται, κούκλα μου. Τις ατάκες της Κοζάκου (είπαμε, η Μπόκοτα βρήκε επιτέλους άξιο συνεχιστή) που σχολίασε το τραγούδι «Ι can» με τη μαγική ατάκα, «αν σας θύμισε το προεκλογικό σύνθημα του Ομπάμα, έχετε το δίκιο σας;» Ναι σωστά, και η εκτέλεση του τραγουδιού μου θύμισε, τώρα που το λες, την εκτέλεση του Οσάμα. Ειλικρινά στο λέω, φίλη, και δίχως ίχνος εθνικής υπερηφάνειας, μέσα σε όλη αυτήν τη σκόνη του χρόνου, πραγματικά ο Λούκας ξεχώριζε και με διαφορά, όσο και αν έχω ένα μικρό πρόβλημα με την breakdance - ψαλιδάκια γοργονέ - ολυμπιάδα ανθρώπων με κινητικά προβλήματα - ζεϊμπέκικη χορογραφία του Κωνσταντίνου Ρήγου, που μου θύμισε, έτσι ανάποδα που γυρνούσαν οι χορευτές, τους πνιγμένους του Τιτανικού. Ο Λούκας είναι τεκνό πρώτης διαλογής, εξαιρετική φωνή, και το τραγούδι του, όσο κι αν δεν ευτυχεί εκ πρώτης στον συνδυασμό ραπουριάς με ζεϊμπεκιά, είναι, αν μη τι άλλο, σαν πρόταση, πολύ πιο ευπρόσδεκτη από το παραδοσιακό ντίσκο τσιφτετέλι που στέλνουμε εδώ και χρόνια, με τα κλαρίνα ενδιάμεσα στην ενορχήστρωση για να θυμίζει και κάτι από Ελλάδα. Στο τελικό ρεζουμέ, οι χώρες που πέρασαν ήταν οι Σερβία, Λιθουανία, Ελλάδα, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ελβετία, Ουγγαρία, Φινλανδία, Ρωσία και Ισλανδία, ενώ για τους ειδήμονες σοκ αποτέλεσε ο πρόωρος αποκλεισμός της Τουρκίας, κανένα όμως αυτός της Νορβηγίας με τον συγκλονιστικό στίχο «είμαι καλό παιδί, μου το είπε η γιαγιά μου», ο οποίος εμένα με τρομοκράτησε και λίγο γιατί προσπάθησα να φανταστώ πως μοιάζει μια Νορβηγίδα γιαγιά και μου έβγαινε στο μυαλό μου συνέχεια ο Κόναν ο Βάρβαρος με τσεμπέρι στο σκηνικό του Mamma Mia.