Οι κρυμμένοι κίονες, ο παστέλ μπιντές και η ψυχαγωγία του ΚΑΠΗ
(A)rTVcial (I)ntelligence: ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΤΙΒΟΛΟΓΙΟ (09/05/2011)
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΠΩΣ (ευτυχώς) ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΖΟΣΑΣΤΕ
Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος (terra_gelida@hotmail.com / klarinabourana.blogspot.com) καταγράφει κάθε μέρα τα τραύματα των τηλεοπτικών εικονοκλαστικών του εξαρτήσεων σε real time λαϊκής μαναβικής.
Άσχημο πράγμα να πρέπει να γράψεις την αξιοθρήνητη στηλίτσα σου μια μέρα που την έχεις βγάλει από το πρωί με απανωτές κρίσεις πανικού και αναποδιές. Ούτε κέφι ούτε ντέφι, και το συναίσθημα ίδιο κι απαράλλαχτο με αυτό που νιώθεις όταν ξυπνάς πρωί με hangover και ανοίγεις Παπαδάκη και Αυτιά με τη δυσοίωνη θεματολογία να σε προετοιμάζει για κατάχρηση ηρεμιστικών: Μια γριά που τη βιάσανε, ένας παππούς που του φυτέψανε μπαλτά στο κεφάλι, δύο ψυχασθενείς που τους ξεχάσανε δεμένους για κανένα 48ωρο στο Δρομοκαΐτειο (αν και η θεματολογία των ασύλων είναι κυρίως προνόμιο του Σταύρου Θεοδωράκη), κι ένα εφτάχρονο που σαβουριάστηκε από τη διαλυμένη παιδική χαρά της περιοχής του. Αυτά σαν ορντέβρ, γιατί το κύριο μενού των πρώτων πρωινάδικων περιλαμβάνει κλασικές αξίες, με κοψίματα μισθών, χρεοκοπία της χώρας, κοινωνική αναλγησία και τσιρίδες από τον παρουσιαστή, προκειμένου να γίνει κατανοητή η καταγγελία και να την ακούσει και η γριά που έχει πρόβλημα ακοής και είναι στημένη από τις 7 στην τηλεόραση του ΚΑΠΗ. Για να μη στα πολυλογώ, κάπως έτσι έχει πάει όλη μου η μέρα σήμερα, σε αυτή την ψυχολογία, και σκέφτομαι σοβαρά μήπως αύριο το πρωί πρέπει να δω τα πρωινάδικα για να μου λειτουργήσει σαν ομοιοπαθητική και να ξελαμπικάρω. Μηδέν η έμπνευσή μου, φίλε, σήμερα, οπότε κατά κάποιον τρόπο θα μπορούσες να πεις ότι είμαι εντελώς τηλεοπτικός, γιατί το κύριο πράγμα που χρειάζεσαι για να κάνεις καλή τηλεόραση είναι ακριβώς αυτό: μηδέν έμπνευση. Γιατί μόνο αν έχεις μηδέν έμπνευση μπορείς να αναλύεις για ένα 45λεπτο, χωρίς σταματημό και χωρίς να αναρωτηθείς τι στο διάολο πάει στραβά μαζί σου, το γιατί ο σκηνοθέτης της Γιουροβίζιον έκρυψε τους κίονες από τη σκηνική παρουσία του Λούκας. Μήπως ήταν δισέγγονος του Έλγιν που μας έκλεψε τα μάρμαρα; Μια ιδέα πετάω, έτσι, μπας και την πάρει στα σοβαρά κανένα μεσημεριανάδικο και καλέσει τον Κώστα Πρέκα να στηλιτεύσει την ανθελληνική πράξη. Τες πα, για να ολοκληρώσω, άσχημο πράγμα τα σαββατοκύριακα τελικά και άκρως ανθυγιεινά. Από τη μία έχεις τη Ρούλα με κόκκινο στραφταλιζέ κολάν να σου κάνει την πίστα του Greek Idol Disco Barbarella, από την άλλη τη Ζέτα με το στοκαρισμένο μαλλί-σοβατεπί να θρηνεί για την αποχώρηση της Νατάσσας Καλογρίδη. Από την παράλλη, τη Νατάσσα Καλογρίδη να αποχωρεί από το «Dancing with the star» με την γκριμάτσα της μάγισσας Φούρκα από τα νεύρα της, την ώρα που από δίπλα ο Τρύφωνας χοροπηδάει ευτυχισμένος που παραμένει και έχει ζωγραφισμένο μουστάκι στο πρόσωπό του, για τις ανάγκες του χορευτικού, ή για κάποιον άλλο αδιευκρίνιστο λόγο, που άπτεται μιας ιδιαίτερα προσωπικής αντιμετώπισης του καθενός στην έννοια της χαριτωμενιάς και της ξεφτίλας. Και εκεί που λες, οκέι, θα την κλείσω τη ρημάδα την τιβί και θα κάτσω να διαβάσω καμιά εφημερίδα να σοβαρευτώ και να ενημερωθώ, πας στο περίπτερο και αισθάνεσαι ότι είσαι στο καφενεδάκι του Α΄ Νεκροταφείου. Η μία εφημερίδα έχει προσφορά τον πρόσφατα πεθαμένο Παπάζογλου, άλλες τρεις κυκλοφορούν με ταινία του Βέγγου, μια τρίτη ολοκληρώνει τα πατερημά του Ρασούλη, και από όλες σε κοιτάζουν αιμόφυρτα τα πτώματα της έπαυλης του Οσάμα Μπιν Λάντεν και τα νεκρά εγγόνια του Καντάφι. Ε, μετά τελειώνει το Σαββατοκύριακο, γιατρέ μου, και ξαναπιάνει δουλειά ο Παπαδάκης, και φτου κι απ’ την αρχή. Τέτοια συστηματική διάλυση του νευρικού μου συστήματος δεν έχω ξαναπάθει. Να καταλάβεις πόσο χάλια είμαι, έχω αρχίσει και συγκινούμαι κάθε φορά που ο Σπύρος Σούλης χτίζει το σπίτι μιας ακόμα φτωχής οικογένειας «Με το Δεξί» και όλοι κλαίνε από τη χαρά τους. Ή κλαίνε επειδή τους το έκανε το σπίτι Ντίσνεϊλαντ και έπαυλη του Γιάγκου Δράκου μαζί, μεσ’ στο παστέλ, την τριχρωμία και τα κεριά αναμμένα στον μπιντέ να κάνουν ατμόσφαιρα. Τόσα κεριά που βάζει ο αθεόφοβος, δεν τους κάνει και μια πυρασφάλεια για καλό και για κακό, μη φυσήξει κανένας αέρας και λαμπαδιάσει η κουρτίνα του μπάνιου που είναι και από πλαστικό;
«Συνεργάτης του Σπύρου Σούλη σε υπερβάλλοντα ζήλο ή ρεπορτάζ του Σταύρου Θεοδωράκη για τις συνθήκες διαβίωσης στα ψυχιατρεία;».