Πώς το είπε ο σύντροφος Άσμουσεν; Ότι το μοντέλο της εσωτερικής υποτίμησης δεν είναι αποτυχημένο κι ότι αυτό αποτυπώνεται στις... επιδόσεις της Λετονίας;
Κατ' αρχήν θα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι γεμάτοι ευγνωμοσύνη προς τον Γερμανό αξιωματούχο και ταπεινά να εκφράσουμε χίλιες φορές την απέραντη εκτίμηση μας για τη καλοσύνη του. Δεν είναι, δα, μικρό πράγμα εκεί που όλοι ήθελαν να μας κάνουν Βουλγαρία πριν από μερικές εβδομάδες, να έρχεται ο πολύς Άσμουσεν και να μας... ανεβάζει δύο- μη σου πω τρία- σκαλοπάτια παραπάνω, βάζοντας μας δίπλα στη... φοβερή και τρομερή Λετονία.
Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε για να διασφαλίσουμε τα... κεκτημένα; Για να μη χάσουμε την... αναβάθμιση σε βαλτική δημοκρατία και υποβιβαστούμε σε μια απλή βαλκανική- και τρε μπανάλ- χώρα; Τίποτα δύσκολο. Να, απλώς να ρίξουμε λιγουλάκι τις απαιτήσεις μας, να ρίξουμε λίγο ακόμα βρε αδελφέ τους μισθούς μας. Άλλωστε, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι στα χρόνια της... ευδαιμονίας- ακόμα αναρωτιέμαι για ποιους- οι μισθοί μας εκτινάχθηκαν σε... δυσθεώρητα ύψη. Πόσο πρέπει να πέσουν, λοιπόν, οι μισθοί μας; 50 ευρώ; 100 ευρώ; μήπως 200 ευρώ; Μάλλον λίγο παραπάνω, αν λάβει κανείς υπόψιν ότι ο κατώτερος μισθός στη Λετονία ανέρχεται στα- κρατηθείτε- 282 ευρώ!!!!
Κι αν σας σκιάζει ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Λετονίας είναι στο 51% του μέσου ευρωπαϊκού όρου ή ότι το 34% των Λετονών ζει στα όρια της φτώχειας, σκεφτείτε απλώς ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Θα μπορούσε ο κ. Άσμουσεν να μας υποδείξει, για παράδειγμα, τις επιδόσεις της έτερης βαλτικής χώρας, της Λιθουανίας, όπου ο κατώτερος μισθός είναι 232 ευρώ ή της τρίτης βαλτικής δημοκρατίας, της Εσθονίας, όπου ο κατώτερος μισθός είναι 278 ευρώ.
Γι' αυτό σας λέω μη μιλάτε καθόλου. Να λέμε μόνο ευχαριστώ στον κ. Άσμουσεν και στη παρέα του, που μας φέρονται τόσο καλά και μας αντιμετωπίζουν ως ισότιμους εταίρους, όπως άλλωστε επιβάλλει η αρχή της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης