Είμαστε τρομολαγνικός λαός, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Δεν είναι δυνατόν ένα ολόκληρο έθνος να ασχολείται νυχθημερόν με τα σενάρια που κυκλοφορούν για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Διαρκώς αναλύονται σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα τα σενάρια εξόδου μας από την ευρωζώνη και πως αυτή θα επηρρεάσει τις άλλες χώρες του κοινού νομίσματος. Οι δημοσιογράφοι υπολογίζουν πόσα γαλόνια πετρέλαιο μπορούμε να εισάγουμε, για πόσο καιρό οι συνταξιούχοι δεν θα έχουν φάρμακα και ποια χώρα θα είναι η επόμενη στο ντόμινο που θα δημιουργηθεί.
Για άλλη μια φορά αποπροσανατολιζόμαστε από την ουσία της συζήτησης. Προσωπικά δηλώνω εξαιρετικά ευτυχής (ναι καλά βλέπετε) που οργανισμοί όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ αλλά και μεμονωμένες χώρες επεξεργάζονται σχέδια σε περίπτωση που η χώρα μας θέσει εαυτή εκτός ευρώ. Όχι γιατί ξαφνικά έγινα οπαδός της δραχμής, αλλά γιατί είναι πολύ παρήγορο να διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν σοβαρά κράτη και διεθνείς οργανισμοί που έχουν «σχέδια Β». Το παράλογο και επικίνδυνο θα ήταν να μην υπάρχουν τέτοια σχέδια!
Όσοι έχετε δουλέψει τουλάχιστον μία μέρα σε μια σοβαρή επιχείρηση ή οργανισμό ξέρετε πως διαρκώς υπάρχουν «σενάρια Β» αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι που τείθενται. Αν κάποιος συνεργαστεί με επαγγελματίες στο εξωτερικό σίγουρα θα έχει υπόψιν ότι το πρώτο ερώτημα που του θέτουν είναι πιο είναι το εναλλακτικό σχέδιο ή το σχέδιο εξόδου (exit plan) από μια κατάσταση.
Δεν πρέπει να μας προβληματίζει σοβαρά το ότι υπάρχουν σενάρια εξόδου της χώρας μας από το κοινό νόμισμα. Διεθνείς οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ διαρκώς μελετούν πιθανά σενάρια συγκρούσεων και πως θα τα διαχειριστούν. Δεν είναι μυστικό άλλωστε ότι από το 1952 και εξής υπήρχαν σενάρια περί ελληνοτουρκικού πολέμου. Αυτά γιατί δεν μας σοκάρουν; Δεν είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει κάθε σοβαρή δομή να μελετά και να προβλέπει το μέλλον;
Αυτό που με προβληματίζει σοβαρά είναι αν υπάρχουν στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών σενάρια και οδικοί χάρτες σε περίπτωση που όντως εγκαταλείψουμε το κοινό νόμισμα και πάμε σε μια νέα δραχμή. Διότι όλοι αυτοί που «κλείνουν το μάτι» στη δραχμή δεν μας έχουν πει πως θα διαχειριστούν μια τέτοια μετάβαση χωρίς να εξαθλιώσουν ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό.
Αναρωτήθηκαν ποτέ οι θιασώτες της παλιννόστησης στη δραχμή που θα βρεθεί η διεθνής θέση της χώρας με μια τέτοια άτακτη μετάβαση; Το χρέος μας θα εκτιναχθεί, οι επενδύσεις μας στα Βαλκάνια θα γίνουν φύλλο και φτερό και θα βρεθούμε σε εξαιρετικά δυσμενή θέση σε σχέση με τα εθνικά μας θέματα. Για να μη μιλήσουμε για τις κοινωνικές συνθήκες αυτής της αλλαγής...
Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στην τρομολαγνεία τόσο των εγχώριων όσο και των διεθνών ΜΜΕ. Το γεγονός ότι υπάρχουν σενάρια δε σημαίνει ότι θα εφαρμοστούν. Ή για να το θέσω καλύτερα, είναι στο χέρι μας να μην εφαρμοστούν. Χρειαζόμαστε μια σοβαρή ηγεσία που θα πρέπει να βγει στις Βρυξέλλες και να διεκδικήσει μια ευρωπαϊκή λύση για το ελληνικό πρόβλημα χωρίς να θυσιάσει τα κεκτημένα δεκαετιών.
Και λυπάμαι που το λέω αλλά μια τέτοια λύση ανεξάρτητα από τις πιέσεις των δανειστών μας περιλαμβάνει τη δική μας αλλαγή και μεταρρύθμιση. Και δεν προβλέπεται να είναι ανώδυνη...