Η αποψινή σύσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο με τη συμμετοχή Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη αποτελεί την ύστατη προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης για να αποφευχθεί μια νέα εκλογική αναμέτρηση που θα συνοδευτεί από μια μακρά περίοδο επικίνδυνης ακυβερνησίας.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει προσκληθεί από τον Καρολο Παπούλια να συμμετάσχει, αρνείται θεωρώντας πως ότι είχε να πει το είπε. Περίπτωση να δώσει ψήφο ανοχής -πόσο μάλλον εμπιστοσύνης- σε μια κυβέρνηση στην οποία θα μετέχουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει.
Προσωπικά, διόλου δεν έχω πειστεί για την ορθότητα της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ περί μονομερούς καταγγελίας του Μνημονίου. Ακούω διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο κ. Γλέζος να κάνουν δημοσίως προτάσεις περί επιπλέον φορολόγησης των εισοδημάτων πάνω από τα 20.000 ευρώ κι άλλους να ομιλούν για φορολόγηση των (ανύπαρκτων) αγοραπωλησιών ακινήτων και σκέφτομαι ότι κάποιοι κάνουν πολιτική στο πόδι, αξιοποιώντας την απελπισία του κόσμου. Ακούω και τον Αλέκο Αλαβάνο να λέει ότι αποχώρηση από το Μνημόνιο σημαίνει και έξοδο από το ευρώ και δεν βρίσκω καθόλου ελκυστική αυτή την προοπτική.
Προσωπικά, έχω ενοχληθεί κι από την έπαρση και την αλαζονεία που επιδεικνύουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις δημόσιες εμφανίσεις τους. Ορισμένοι δείχνουν σαν να μην έχουν αποσπάσει το 16, 7% αλλά το 56,7% των ψήφων του εκλογικού σώματος.
Όλα αυτά όμως κάθε άλλο παρά δικαιολογούν την πρεμούρα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ να βάλουν με το στανιό τον κ. Τσίπρα σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Από την στιγμή μάλιστα που και οι τρεις μαζί διαθέτουν 168 βουλευτές και μπορούν να κυβερνήσουν άνετα μέχρι τις ευρωεκλογές του 2014.
Κατηγορούν όλοι αυτοί τον κ. Τσίπρα ότι πίσω από την επίμονη άρνηση του κρύβεται η επιθυμία του να αυξήσει τα ποσοστά του μένοντας εκτός του κυβερνητικού σχήματος.
Μόνο που κι αυτοί κάνουν ακριβώς το ίδιο. Ζητάνε δηλαδή την παρουσία Τσίπρα επειδή φοβούνται ότι αν τον έχουν απέναντι , τότε κινδυνεύουν να μειώσουν ακόμα περισσότερο τα ποσοστά τους.
Το σωστό θα ήταν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ να αποφασίσουν ότι μπορούν να συγκροτήσουν μια κυβέρνηση και στη συνέχεια να δώσουν τη μάχη τους στην Ευρώπη για να βελτιώσουν τις συνθήκες για την Ελλάδα. Κι αν το πετύχουν δεν θα χουν να φοβούνται τίποτα από κανέναν Τσίπρα η οποιονδήποτε άλλο.
Δεν το κάνουν όμως. Και προτιμούν να χρησιμοποιούν τον Τσίπρα, ως ...φερετζέ της δικής τους άρνησης. Με τις υγείες όλων μας γι αυτά που έρχονται...