ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησαVeni, vidi, vici, ή επι το ελληνικότερον «». Η φράση αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα και κατά μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση(;) αποτέλεσε το πρελούδιο της αναγόρευσης του Ρωμαίου στρατηλάτη σε δικτάτορα της Ρώμης το 45 π.Χ. Για τους λάτρεις των ιστορικών συμπτώσεων έχει εξαιρετική σημασία, το γεγονός ότι τον τίτλο του δικτάτορα τον απένειμε η ίδια η Ρωμαϊκή Σύγκλητος στον Καίσαρα.
Φυσικά η δικτατορία του δεν μπορεί να συγκριθεί με το σύγχρονο περιεχόμενο του όρου, ούτε φυσικά με τον τρόπο που διοίκησε τη Ρώμη. Ωστόσο άνοιξε το δρόμο σε αυτό που θα λέγαμε «ενός ανδρός αρχή».
Η ρήση όμως χαρακτήρισε τις βουλευτικές εκλογές. Για τη Χρυσή Αυγή φαίνεται πως είχε ίσχυ στο ακέραιο. Για τους υπόλοιπους μάλλον πιο κατάλληλη είναι η παραφθορά της φράσης στο «ήλθον, είδον και... απήλθον»
Δεν γνωρίζω αν ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής είχε όλα αυτά στο μυαλό του, την ώρα που με περίσσιο θράσος, αναπαρήγαγε τη ρήση στέλνοντας μηνύματα μίσους στους «προδότες». Για όσους είδαν τη συνέντευξή του, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η εκφορά του λόγου του. Ο τόνος της φωνής ήταν καθαρά φασιστικός, χωρίς διακυμάνσεις, χωρίς καμπυλότητα, δεν επιδεχόταν κριτικό έλεγχο από τον ακροατή. Ήταν μια εκφορά λόγου χωρίς επιθυμία να διαλεχθεί με το κοινό. Λεπτομέρειες θα μου πείτε, ωστόσο έχουν και αυτές τη σημειολογία τους.
Το χθεσινό αποτέλεσμα δεν νομίζω να σόκαρε όσους πράγματι παρακολουθούσαν τις πολιτικές εξελίξεις το προηγούμενο διάστημα, για αυτό και είναι λυπηρό να περισσεύει η υποκρισία τέτοιες στιγμές. Όλοι γνώριζαν ότι η Χρυσή Αυγή θα μπει στη Βουλή και μάλιστα με μεγάλο ποσοστό. Άλλωστε τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και τα ΜΜΕ ενίσχυσαν την προβολή της ακροδεξιάς με την ελπίδα ότι θα συσπείρωναν τους ψηφοφόρους στα παραδοσιακά κέντρα εξουσίας.
Αυτό που είναι πραγματικά λυπηρό, είναι το γεγονός ότι ο φιλελεύθερος χώρος δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Η εξέλιξη αυτή είναι θλιβερή γιατί συνολικά η ΔΗΣΥ, η ΔΡΑΣΗ και η «Δημιουργία Ξανά», συγκέντρωσαν συνολικά περί το 6-7%. Ωστόσο οι προσωπικές διαφωνίες και οι στρατηγικές δεν επέτρεψαν σε σχήματα με μηδαμινές διαφορές να πραγματοποιήσουν κοινή κάθοδο. Όσο και να αντιμάχεται κανείς τον φιλελευθερισμό δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι ο φιλελεύθερος χώρος είχε συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες αν μη τι άλλο είναι συζητήσιμες. Συνεπώς η απουσία του εν λόγω χώρου από τη Βουλή είναι μια κρίσιμη απώλεια για το δημοκρατικό πολίτευμα, ιδίως την ώρα που τα άκρα ενισχύονται.
Η φυσική αντίδραση των περισσοτέρων νομίζω είναι ένα μούδιασμα και μια χαρμολύπη. Από τη μία υπάρχει ανακούφιση, γιατί τα δύο κόμματα τιμωρήθηκαν, αποκαθιστώντας το αίσθημα δικαιοσύνης που ήταν διάχυτο όλο αυτό το διάστημα. Από την άλλη υπάρχει σκεπτικισμός για την άνοδο της ακροδεξιάς και την πορεία της χώρας.
Υπάρχει όμως μια διαφορά. Από την Κυριακή και μετά όλοι ξέρουμε. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ψέμματα. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη.
Δεν ξέρω αν ο κ. Σόιμπλε και η κ. Μέρκελ αισθάνονται ικανοποιημένοι με τις δηλώσεις τους πριν τις εκλογές. Τέτοιες όμως παρεμβάσεις του Βερολίνου προκάλεσαν ακόμη περισσότερο το θυμικό των ψηφοφόρων και δυσκολεύουν ακόμα πιο πολύ την πορεία της χώρας προς την δημοσιονομική σταθερότητα και την ανάκαμψη.
Αυτή την ώρα χρειάζεται λογική, σύνεση και ψυχραιμία. Οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να επιδείξουν σοβαρότητα και να επιδιώξουν συνεργασία για να υλοποιηθούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Δυστυχώς ο λαϊκισμός περισσεύει, όχι μόνο στις κομματικές ηγεσίες όσο και σε εκείνη τη μερίδα του κόσμου που ταμπουρώνεται πίσω από την «εθνική κυριαρχία» και ονειρεύεται αντάρτικα εναντίον των δανειστών και του ΔΝΤ, χωρίς να βλέπει το πραγματικό διακύβευμα.
Στο μυαλό τους εκείνοι που θέλουν τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις είναι «προδότες», «πουλημένοι» που κάνουν «πρακτοριλίκι». Εκείνοι φυσικά δεν αγαπούν την Ελλάδα, τη μισούν. Δεν θέλουν τις μεταρρυθμίσεις όχι γιατί ντρέπονται να βλέπουν την πατρίδα που αγαπούν να περιφέρεται σαν κουρελού, αλλά γιατί είναι απλά πράκτορες ξένων συμφερόντων.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται μόνο οι «γνήσιοι πατριώτες» που υπερασπίζονται την «εθνική αξιοπρέπεια». Μπορεί να μην έχουν θέση ή σχέδιο για το πως θα πληρώσουν τις συντάξεις και τους μισθούς, έχουν όμως ρητορική που περισσεύει, full εξοπλισμένη από τσιτάτα που χρησιμοποιούνται με φτηνό τρόπο για να συνεγείρουν τα συναισθήματα των οργισμένων Ελλήνων.
Τελευταίο που εντόπισα ήταν μια ομάδα στο facebook που φέρει ως τίτλο, το περίφημο σύνθημα του Γρίβα και του ΕΟΚΑ, «Την Ελλάδα θέλωμε και ας τρώγωμε πέτρες». Καλή μας χώνεψη.
ΥΓ. Τελευταία απορία: Οι 335 στο Δίστομο και οι 635 στα Καλάβρυτα που ψήφισαν υπέρ της Χρυσής Αυγής διεκδικούν ακόμα τις πολεμικές αποζημιώσεις για το σφαγιασμό των παππούδων τους από τους Ναζί;