Ο γείτονας, συνταξιούχος του ΙΚΑ με καλές αποδοχές, πάν από 40 χρόνια δουλειάς και μια μικρή σύνταξη εκ Γερμανίας, όταν για πάνω από μία δεκαετία δούλευε εκεί ως μετανάστης. Χαρακτηριστική περίπτωση ολιγαρκούς Ελληνα συνταξιούχου που έχει αναλάβει και μέρος από τα οικογενειακά βάρη των παιδιών του.
Μέχρι σήμερα, ο συνταξιούχος διήγαγε βίον ήσυχο με κύρια ασχολία τα εγγονάκια, τον σκύλο του και την... επόπτευση της γειτονιάς (ποιος μπαίνει, ποιος βγαίνει και τα σχετικά). Αγωνιστής στα νιάτα του ο συνταξιούχος γείτονας, από αυτούς που σήκωσαν τη δημοκρατική παράταξη στην πλάτη τους, μοιράζοντας, την εφημερίδα ΑΥΡΙΑΝΗ, όταν αυτή ήταν στις δόξες της, και πηγαίνοντας τις νύχτες για αφισοκολλήσεις προκείμενου να φύγει η... επάρατος δεξιά.
Δημοκράτης, αλλά και πατριώτης ο γείτονας. Πρώτος (και μοναδικός στη γειτονιά) σήκωνε την ελληνική σημαία στην αυλή του κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου, αλλά και τη σημαία του ΠΑΣΟΚ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Φέτος, τα πράγματα, άλλαξαν και για τον γείτονα, όπως και για όλους μας.
Και στις δύο εθνικές επετείους, η ελληνική σημαία δεν υψώθηκε. Κουράστηκε, είπε, να την κατεβάσει από το πατάρι.
Οσο για τη σημαία του ΠΑΣΟΚ, ούτε λόγος. Ο γείτονας, θυμωμένος, εξοργισμένος, προδομένος ούτε να ακούει δεν θέλει για τα μεγάλα κόμματα. Από το κέντρο μετατοπίζεται στα άκρα και επιμένει με την ψήφο του να τιμωρήσει. Και αυτός και τα παιδιά του και οι συγγενείς του στο Αγρίνιο, που όπως λέει «θα τους δείξουν αυτοί» και ας καεί το σύμπαν.
Δεν προσδοκά τίποτα, όπως και πολλοί άλλοι, που πίσω από την οργή τους κρύβεται ο φόβος, η ανασφάλεια, η πίκρα και η απογοήτευση.
Και επιθυμούν διακαώς με την ψήφο τους να πάρουν το αίμα τους πίσω. Και ότι ήθελε προκύψει την επόμενη μέρα.
Όμως, καλέ μου γείτονα κύριε Θύμιο, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...