Σίγουρα ήταν η πιο αθόρυβη προεκλογική περίοδος των τελευταίων ετών. Μπορεί να μην είχαμε τις μεγάλες συγκεντρώσεις και τα χιλιάδες ψηφοδέλτια να ρυπαίνουν τις πόλεις μας αλλά είχαμε ουσιαστικό πολιτικό διάλογο.
Mαζί με το διάστημα, ελάχιστα ήταν αυτά που δεν συζητήθηκαν λόγω της πολύ κρίσιμης συγκυρίας για αυτό και οι υποψήφιοι επικεντρώθηκαν στα βασικά διλήμματα των εκλογών: Ευρώ ή δραχμή; Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο; Αυτοδυναμία ή διαρκείς εκλογικές αναμετρήσεις; Τώρα που η εκλογική αντιπαράθεση μπαίνει στην τελική ευθεία είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε μεταξύ μας τι δεν ακούσαμε, τι δεν συζητήσαμε σε αυτές τις εκλογές.
Τι δεν συζητήσαμε λοιπόν; Αρχικά πως θα αλλάξουμε το κράτος. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι υποψήφιοι συμφωνούν στο ότι πρέπει να γίνει εξορθολογισμός του κράτους δεν ακούσαμε καμία συγκεκριμένη πρόταση για το πως θα γίνει αυτό. Ποιοι οργανισμοί θα καταργηθούν; Τι θα γίνει με τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ; Ως ψηφοφόρος δεν άκουσα τι θα γίνει με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, την ενιαία αρχή πληρωμών, το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.
Δεν συζητήσαμε επίσης πως θα αναμορφώσουμε το πολιτικό σύστημα. Τι θα γίνει με το νόμο περί ευθύνης υπουργών; Με τις αρμοδιότητες των υπουργών και των βουλευτών; Πως μπορεί να υπάρξει ένα σύστημα ελέγχου μεταξύ των θεσμών;
Το τρίτο που δεν συζητήθηκε είναι το πως θα αλλάξει αυτό το περίφημο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, πως δηλαδή η Ελλάδα θα πάψει να εισάγει και θα γίνει ανταγωνιστική και εξωστρεφής. Πέρα από ευχολόγια για μείωση των φόρων δεν μάθαμε ποτέ πως οι ΔΟΥ θα μπορέσουν να εισπράττουν περισσότερα, πως οι κλαδικές συμβάσεις θα πάψουν να είναι τόσο δύσκαμπτες, πως θα μειωθεί η γραφειοκρατία για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα μικρό αλλα εξαιρετικά σημαντικό ισοζύγιο στον προϋπολογισμό. Αυτό των τρεχουσών συναλλαγών, που παρά την ύφεση παραμένει στο 10% του ΑΕΠ. Για να μειωθεί απαιτείται αύξηση των εξαγωγών μας προκειμένου να ισοσκελησθεί με τον μεγάλο αριθμό εισαγόμενων προϊόντων που καταναλώνουμε.
Πως θα γίνει αυτό; Κανένα κόμμα, πριν ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων δεν μίλησε για αυτό. Όλα μιλούν γενικά και αόριστα για ανάπτυξη, χωρίς να πουν την αλήθεια. Ποια είναι η αλήθεια; Ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, με τη δεδομένη πίεση που ασκείται από τους δανειστές για γρήγορες μεταρρυθμίσεις και με τις αντιδράσεις των αγορών αλλά και της ίδιας της οικονομίας, καμία κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να σχεδιάσει μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης της ύφεσης. Έτσι αυτό που απαιτείται είναι αυτό που λέμε «αξιολόγηση προτεραιοτήτων» δηλαδή ποια μέτρα πρέπει να είναι η αιχμή του δόρατος προκειμένου να αλλάξουν άμεσα το οικονομικό κλίμα.
Ποιες θα είναι λοιπόν αυτές οι προτεραιότητες; Κανείς δεν μιλάει. Κανείς δεν εξηγεί πως θα υλοποιηθούν οι πολιτικές που θα αναζωογονήσουν την ελληνική οικονομία. Η νέα καραμέλα είναι ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή, οπότε πάλι εναποθέτουμε την ελπίδα μας στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες. Λες και η Ελλάδα ήταν Ελβετία πριν την κρίση και όλα λειτουργούσαν ρολόι. Λες και δεν ήταν γνωστά τα κλειστά επαγγέλματα, οι πελατειακές σχέσεις, το υπερτροφικό κράτος . Κανείς μας δεν τα ήξερε, όλα τα έφερε η κρίση. Εμείς πάλι απόντες.
Μιλώ σε σας που είστε οργισμένοι, που δεν ξέρετε ακόμη τι να ψηφίσετε, ή που ξέρετε αλλά κάτι μέσα στην καρδιά σας «σκαλώνει». Βγείτε στο δρόμο και αντί να γιαουρτώσετε και να γιουχάρετε φέρτε σε πραγματικά δύσκολη θέση τους υποψηφίους.
Μην τους βρίσετε, απλά ρωτήστε τους τι ακριβώς θα κάνουν από τις 7 Μαίου. Ζητήστε συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις που θα είναι ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να ξεμπροστιάσετε το πολιτικό σύστημα από αυτόν.
Μην τους αφήνετε να ρητορεύουν άσκοπα, να μας λένε βλακείες και να επιρρίπτουν τις ευθύνες σε προδότες και τα σκοτεινά παγκόσμια συμφέροντα. Μην τους αφήνετε να μας κοροϊδεύουν ακόμη και τώρα με ψευτοδιλήμματα και λαϊκισμούς. Ρωτήστε τους για όλα αυτά που είπαμε παραπάνω και πως θα τα αντιμετωπίσουν, μαζί με ποιες πολιτικές δυνάμεις και με ποιούς διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων.
Ρωτήστε τους συγκεκριμένα λοιπόν.
Και ψηφίστε κάτι για το οποίο τη Δευτέρα δε θα ντρέπεστε.