Το ότι η φορολογική πολιτική πρέπει να κλιμακώνεται ανάλογα με το εισόδημα του φορολογούμενου είναι μια βασική κοινωνική πολιτική που μόνο λίγοι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού αρνούνται. Το ότι επίσης οι έμμεσοι φόροι χτυπούν αδιάκριτα το εισόδημα όλων και πνίγουν την αγορά δεν το αρνείται κανένας.
Τί σχέση έχουν όμως αυτές οι απλές αλήθειες με την φορολογική πολιτική της κυβέρνησης; Η απάντηση είναι καμία. Σε μια κοινωνία που οι άμεσοι φόροι είναι 7,3 % του ΑΕΠ, ενώ οι έμμεσοι 12,9 % του ΑΕΠ, η ανεργία 14,2 % και η ύφεση 6,6 % η λογική έχει πλέον χαθεί.
Αν ο κ. Παπακωνσταντίνου και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης επιθυμούν την άνοδο των κρατικών εσόδων από τους φόρους θα πρέπει να σταματήσουν να διαβάζουν αστυνομικά μυθιστορήματα και να ονειρεύονται καταδιωκτικά αποσπάσματα για φοροφυγάδες. Όχι ότι η φοροδιαφυγή είναι μικρό ή περιορισμένο πρόβλημα. Είναι τεράστιο και λίαν επικίνδυνο πρόβλημα και σαν τέτοιο χρειάζεται δραστική λύση.
Όσο και να το θέλουν όμως στο οικονομικό επιτελείο σε μια χώρα της οποίας η παραγωγική δομή διαλύεται από την ύφεση τα έσοδα από έμμεσους φόρους δεν πρόκειται να ανέβουν ποτέ. Η μόνη λύση είναι να διορθωθεί η απίστευτη αδικία που γίνεται μέσω των άμεσων φόρων. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δεν γίνεται πλέον να μειώσουν άλλο το εισόδημα τους, είτε μέσα από μειώσεις μισθών και συντάξεων, είτε μέσω μεγαλύτερων φόρων. Η μόνη κοινωνικά δίκαιη, μόνιμη και ουσιαστική λύση στο πρόβλημα των εσόδων είναι άρση των προκλητικών φοροαπαλλαγών και ειδικών καθεστώτων που απολαμβάνει προνομιακά μια (καθόλα πλούσια και ευτραφής) μερίδα της κοινωνίας.
Συγκεκριμένα, για να λειτουργήσει με αποτελεσματικό τρόπο ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός πρέπει να αναδιαμορφωθεί το πλαίσιο λειτουργίας των υπεράκτιων εταιριών (off shore) οι οποίες λειτουργούν σαν εργαλεία μαζικής φοροδιαφυγής. Για παράδειγμα δεν έχει καμία σημασία το σαφάρι της πισίνας στο οποίο επιδίδεται ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, αφού όπως θα αποδειχθεί οι περισσότερες περιουσίες είναι γραμμένες στα χαρτιά ως περιουσία υπεράκτιων εταιριών και όχι φυσικών προσώπων. Δεν θα πρέπει να προκαλέσει έκπληξη αν οι πιο πλούσιοι των κατοίκων αυτής της χώρας δεν έχουν στο όνομα τους ούτε τα παπούτσια που φορούν. Χωρίς αυτό το στοιχειώδες μέτρο είναι αδύνατον να γίνει βήμα μπροστά.