Το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης στη χώρα μας, που εσχάτως πέρασε ως ένα από τα μείζονος σημασίας θέματα, στην προεκλογική ατζέντα των κομμάτων, έχει φτάσει στο σημείο μηδέν. Είναι η ώρα, που είτε θα αντιμετωπιστεί, με όποιο κόστος ή θα βυθιστούμε όλοι μαζί, συνεχίζοντας την πρακτική του «στρουθοκαμηλισμού», που μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις μας έχουν υιοθετήσει.
Σήμερα, παραμονές, των πιο κρίσιμων εκλογών στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, φαίνεται πως όλοι έχουν από μία λύση στο πρόβλημα των μεταναστών. Ο Γιώργος Καραταζαφερης ονειρεύεται Μακρονήσια, η Χρυσή Αυγή πάει ακόμη πιο πέρα (ας μην σκεφτούμε που), και ο αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοίδης, μετά τις απανωτές επιχειρήσεις σκούπας που γίνονται σε καθημερινή βάση, εξαγγέλλει τη δημιουργία του πρώτου κέντρου υποδοχής μεταναστών στην Αττική.
Και η δυσπιστία, των πολιτών-ψηφοφορών για τις προτάσεις που ακούγονται και για τα όσα ανακοινώνονται μεγαλώνει, όσο φουντώνουν οι αντιδράσεις για τη χωροθέτηση των κέντρων, για το πόσο καιρό θα παραμένουν εκεί οι παράνομοι μετανάστες τι θα γίνουν μετά και αν όλα αυτά θα εφαρμοστούν ή θα μείνουν στα λόγια. Και αυτό γιατί το ποτήρι ξεχείλισε. Και όλοι περιμένουν σήμερα ως δια μαγείας, το πρόβλημα να εξαλειφθεί. Να ξυπνήσουμε όλοι ένα πρωί και όλα να γίνουν όπως πρώτα. Και η ξενοφοβία που σήμερα μας διαποτίσει να φύγει μονομιάς.
Λύσεις μπορούν ακόμη και στο και πέντε να βρεθούν. Αρκεί να υπάρχει η πρόθεση, από τους αρμόδιους να νομοθετήσουν αλλά και να εφαρμόσουν. Λύσεις απλές, όπως η επιβολή αυστηρών κυρώσεων σε αυτούς που απασχολούν παράνομους μετανάστες, σε αυτούς που κερδοσκοπούν σε βάρος τους, είτε πετώντας τους ψίχουλα ως αμοιβές, είτε ενοικιάζοντας τα σπίτια τους. Γιατί και εμείς, που μας ενοχλούν οι αλλοδαποί στα φανάρια, ή όλοι όσοι περιφέρονται με τα καρότσια του σούπερ μάρκετ στα σκουπίδια, βολευόμαστε από την παροχή φτηνής εργασίας. Και πάνω από όλα η μάχη πρέπει να στραφεί στα κυκλώματα που συνεχίζουν να φέρνουν καθημερινά κατά εκατοντάδες, μετανάστες στη γη της. επαγγελίας. Είναι οι ίδιοι που έναντι αδράς αμοιβής και τους διοχετεύουν στην αγορά εργασίας.
Διαφορετικά, όσα τείχη και αν χτίσουμε στα σύνορά μας, όση φρουρά και αν βάλουμε το πρόβλημα θα παραμείνει.