Οι αριθμοί αποτελούν αμείλικτο μάρτυρα και όποιος θέλει να τους διαβάζει όπως είναι στ' αλήθεια τα γνωρίζει όλα.
Η Ελλάδα είχε, προ κουρέματος, χρέος που ξεπερνούσε τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά, λίγο περισσότερα από 50 δισ. πήγαν σε έργα, εξοπλισμούς και Ολυμπιακούς αγώνες, μαζί με τις κάθε είδους μίζες τους.
Μερικά ακόμη δισ. είναι οι ρήτρες που πληρώνονται από τις καταπτώσεις των εγγυήσεων του δημοσίου για φορείς, κρατικές εταιρείες και αγροτικούς συνεταιρισμούς.
Τα υπόλοιπα περίπου 250 δισ. που πήγαν άραγε;
Το στενό δημόσιο και οι φορείς του έχουν περίπου 250.000 υπεράριθμους υπαλλήλους. Πόσο κοστίζει η μισθοδοσία τους, τα επιδοτούμενα ασφαλιστικά τους ταμεία και οι συντάξεις τους; Σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς περίπου 900.000 ευρώ ο καθένας.
Η Ελλάδα πληρώνει επί χρόνια περίπου 20.000 συντάξεις σε πεθαμένους.
Στην Ελλάδα υπάρχουν μερικές δεκάδες χιλιάδες άτομα που λαμβάνουν συντάξεις αναπηρίας και επιδόματα που δεν δικαιούνται.
Στην Ελλάδα, όπως αποκαλύπτεται -και μάλλον δεν έχουμε δει τίποτε ακόμη- δεκάδες μικρά, τοπικά, κυκλώματα κλέβουν ασύστολα φορείς και ταμεία.
Στην Ελλάδα, κάθε χρόνο πληρώνονται -επιπλέον του κανονικού- σε φάρμακα και νοσοκομειακά αναλώσιμα περίπου δυο δισ.
Στην Ελλάδα, επί δεκαετίες, ορισμένοι καρπώνονται παρανόμως -με πλαστά και εικονικά τιμολόγια- περίπου 2 δισ. Ευρώ το χρόνο.
Στην Ελλάδα υπάρχουν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες που επιδίδονται -όχι όλοι φυσικά- στο σπορ της φοροδιαφυγής και των μαύρων εσόδων: Κατασκευαστές- εργολάβοι, γιατροί, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, ταξιτζήδες, δημοσιογράφοι, τελωνειακοί, εφοριακοί, αστυνομικοί, γυμναστές, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, μαγαζάτορες, κομμωτές, αισθητικοί, μεσάζοντες, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες γενικά και όποιος άλλος βάλει ο νους σας.
Αν λοιπόν αθροίσουμε όλα τα παραπάνω τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί αυτή η χώρα έφτασε στο χείλος της πτώχευσης.
Αν αυτά δεν αλλάξουν, θα ξαναβρεθεί εκεί σύντομα. Και τότε κανείς δεν θα μας σώσει.
Και κάτι τελευταίο, ως υστερόγραφο: Οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, τα μαγαζιά κλείνουν, η αγορά έχει στεγνώσει από ευρώ.
Οσο κι αν ακούγεται απλουστευτικό, η βάση του προβλήματος είναι το ότι καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να απολύσει μερικές δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους που απλώς δεν έχουν αντικείμενο. Επί χρόνια απομυζούν τον κόπο και τα χρήματα ενός ολόκληρου λαού.
Αραγε η δική τους ψήφος αξίζει περισσότερο από ότι των άλλων;
Και για όσους υποστηρίζουν ότι οι πολιτικοί έκαναν μια χώρα μπουρδέλο για να μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους, θα τους πω ότι κατά βάση έχουν δίκιο... Αλλά θα συμπληρώσω ότι το ψάρι τηγανίζεται και από τις δύο πλευρές.