Από τη φασολάδα στη ρόκα-παρμεζάνα μέσα σε μια δεκαετία

Αναρωτιέμαι, ρε Ζικ, βλέποντας αυτή την κατήφεια που υπάρχει γενικώς, αυτοί οι Θεσσαλονικείς πάντα έτσι ζούσαν;Καλά, ρε Φινίκ, δεν θυμάσαι τίποτα, με φαίνεται. Δεν σου είχα πει ότι είχα έναν ξάδερφο στη Σαλονίκη, τον Μάκη, τον οποίο και παρακολουθούσα από τον Πλλλούτωνα; Καλά λες, ρε, θυμάμαι… Ρε, αυτοί καλά περνούσαν, τι έπαθαν; Ρε, αυτοί είχαν πιαστεί, ξέρεις τώρα, είχαν κάτι χωράφια σε ένα χωριό εκεί στον δρόμο προς Χαλκιδική, από εκείνα τα χωριά που από τη μια μέρα στην άλλη γέμισαν με ομοιόμορφα προκάτ κλουβιά τύπου μεζονέτες με κλάιν μάιν ντεμέκ κήπο και τάχα γκαζόν 3 μέτρα πλάτους για να παίζουν τα παιδιά… (Τώρα βέβαια, εξαιτίας του Ντομινίκ Τρος Και Αν έβγαλαν τα γκαζόν και φύτεψαν ντομάτες και πιπεριές… Οι πρώην άπλες μεζονετάκηδες το γύρισαν στην πρωτογενή παραγωγή και επειδή δεν έχουν λεφτά για να απασχολήσουν αλλοδαπούς εργάτες τους βλέπω κάτι απογεύματα να μαλώνουν με τις γυναίκες τους παριστάνοντας τους αγρότες). Ήρθε που λες ένας ξυπνητζής εργολάβος και τη δώσανε την αντιπαροχή.Ε και; Ε, τι ε και ρε, από τη μια στιγμή στην άλλη έγινε άπλας ο θείος ο Ευτύχης και αρχίσανε τα δικά τους. Να μην πάρουν μια SLK εξακοσάρα; Πήραν. Να κι ένα σπίτι στη Χαλκιδική με δάνειο (μη χαλάσουμε κι από τα έτοιμα). Να κάθε βδομάδα μπουζούκια εναλλάξ Καράς /Μέλας/ Μελάς /Καράς. Τους είχε μάθει και ο μετρ ο επταλοφιώτης και τους βόλευε σε καλό τραπέζι. Να κι οι τσάντες οι Λουί Βιτόν στη θεια (η Λουί Βιτόν της Βουκουρεστίου σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της εταιρείας το 2009 έκανε 17 εκατομμύρια τζίρο και ήταν αναλογικά το πρώτο κατάστημα στην Ευρώπη σε κατανάλωση). Ρε, μια χαρά περνούσαν τα καρντάσια, από τη φασολάδα και τη σκέτη από γιουβέτσι στη ρόκα-παρμεζάνα και τα πατατοδέρματα σε μια δεκαετία, δεν ήταν αυτή πρόοδος; Κάνει και την έκπληξη ο Μάκης ο ξάδελφος και περνάει με τις πανελλαδικές στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Εκεί τρελάθηκε ο θείος Ευτύχης, το ‘χασε, σου λέω, χέστηκε απ’ τη χαρά του, 100 δίσκους με λουλούδια ξόδεψε στη Γιώτα Τσίτσου. Το παιδί είναι έξυπνο ρε, έλεγε όλο το βράδυ. Αλλά κάτι τον βασάνιζε. «Λοιπόν, Μάκη, άκου, αγόρι μου», του είπε το άλλο πρωί, «άσε προς το παρόν τις σχολές και τα πανεπιστήμια. Εδώ η δουλειά έχει ψωμί. Γιατί να μας τρώνε τα λεφτά οι εργολάβοι; Στο άλλο το χωράφι κάτω στο Αρκουδόρεμα, θα πάρουμε εκεί έναν αρχιτέκτονα και έναν μηχανικό και θα τις φτιάξουμε εμείς τις μεζονέτες, θα είμαστε και οικοπεδούχοι και κατασκευαστές, οπότε θα έχουμε διπλό κέρδος, και το κατασκευαστικό και το εμπορικό. Και κεφάλαια κίνησης; Αυτές οι δουλειές θέλουν λεφτά; Οι τράπεζες δίνουν, γιε μου... Θα βάλουμε προσημείωση τις παλιές μεζονέτες και θα φτιάξουμε τις καινούργιες... Έχουμε μπροστά μας και τους Ολυμπιακούς.Τι, θα συνεργαστούμε με γαύρους;Όχι, ρε μπουντάλοφ, τι γαύρους… το μυαλό σου στην τούμπα το έχεις; Για τους ολυμπιακούς αγώνες, λέω… Εκσυγχρονισμός/Ανάπτυξη/Ισχυρή Οικονομία. Η Ελλάδα του Σημίτη, αυτόν τον άνθρωπο τον εμπιστεύομαι είναι καθηγητής. Τα έργα του δεν θα μείνουν στο μακέτο... Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, γιε μου. Και τελικά τι έγινε, ρε Ζικ;Τι τελικά, ρε;Προχτές που πέρασα από το Αρκουδόρεμα μόνο οι αρκούδες δεν είχαν κατέβει. 5 κουτόσπιτα άσχημα έχασκαν απούλητα, σκονισμένα και παρατημένα. Απέξω έγραφε ότι είναι ιδιοκτησία κάποιας τράπεζας.Δηλαδή, ρε Ζικ, τελικά οι τράπεζες δεν δίνουν;Όχι, φίλε, τώρα ήρθε η ώρα να πάρουν.