Το καλοκαίρι πλησιάζει και οι σκέψεις πηγαίνουν στην Ελλάδα. Τα νησιά! Ο ήλιος! η χρεοκοπία! Η συζήτηση για το εάν και πότε η Ελλάδα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της φαίνεται να απασχολεί όλο και περισσότερο. Και έτσι είναι το πρέπον, αφού οι επενδυτές δεν έχουν πεισθεί ότι αυτή η χώρα έχει τη δυνατότητα να αποπληρώσει τα χρέη της. Αυτό θα έπρεπε να απασχολεί την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Η εκτίμηση είναι ότι ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ το 2013 θα ανέλθει στο 170 % από το 135 % που είναι σήμερα. Ο κεντρικός λόγος για την άνοδο αυτή είναι ότι ο παρονομαστής του κλάσματος, το ΑΕΠ, συνεχίζει να συρρικνώνεται. Πιο συγκεκριμένα μέσα στο 2011 η Τράπεζα της Ελλάδος εκτιμά περαιτέρω μείωση κατά 3 %. Μείωση που έρχεται να προστεθεί σε αυτή του 2010 (4,5 %) και του 2009 (2 %).
H Deutsche Bank επισημαίνει ότι ακόμα και αν η Ελλάδα μπορούσε να συνεχίσει να δανείζεται απρόσκοπτα με όρους ΕΕ-ΔΝΤ, δηλαδή περίπου 5 % επιτόκιο (αντί για πάνω από 20 % που ζητούν οι αγορές) οι ετήσιοι τόκοι θα ανέρχονταν στο 9 % του ΑΕΠ. Το αντίστοιχο νούμερο για τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο των τελευταίων 30 χρόνων είναι 3,4 %. Με άλλα λόγια οι τόκους θα δέσμευαν το 27 % των φόρων, ενώ ο αντίστοιχος ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 9,5 %
Η τιμές του ελληνικού χρέους έχουν ήδη ενσωματώσει τον προβληματισμό των επενδυτών. Τα διετή ομόλογα διαπραγματεύονται στο 24 %. Η Moody's έχει κατεβάσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας στο B1 με αποτέλεσμα το ελληνικό χρέος να είναι πρακτικά αδύνατον να προσελκύσει σοβαρούς επενδυτές. Η μόνη λύση βραχυπρόθεσμα είναι μια μεγάλη και σταθερή εισροή κεφαλαίου από τις πλεονασματικές χώρες της Ευρωζώνης έτσι ώστε να εξισορροπηθούν αυτές οι ανισότητες. Το πρόβλημα είναι ότι πολιτικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Έχοντας αυτά κατά νου η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη.