Η είδηση ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και οπαδός της νέο-οθωμανικής θεωρίας περί «στρατηγικού βάθους» της γείτονος, επισκέφθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ασφαλώς είναι μια καλή είδηση.
Όταν ο επικεφαλής της Τουρκικής διπλωματίας αποφασίζει να περάσει το κατώφλι της πύλης του Φαναρίου και να συναντηθεί με την κεφαλή της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας, τότε το μήνυμα που στέλνει σε όλο τον κόσμο είναι θετικό.
Το πρόβλημα είναι πως την ίδια ώρα που ένας κορυφαίος παράγοντας της Αγκύρας δείχνει με την κίνηση του να αναγνωρίζει τον σημαντικό ρόλο του Πατριαρχείου, ένας άλλο πολύ σημαντικός υπουργός που μάλιστα είναι επιφορτισμένος με τα ζητήματα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας βγαίνει και απειλεί ευθέως με προσάρτηση των Κατεχομένων αν δεν λυθεί το Κυπριακό. Πρόκειται για τον κ. Εγκεμέν Μπαγίς ο οποίος διατύπωσε την συγκεκριμένη άποψη σε εφημερίδα των Τουρκοκυπρίων.
Να με συγχωρήσουν οι οπαδοί της χίμαιρας που ονομάζεται «Ελληνοτουρκική φιλία» -και μιλάω για τα κράτη κι όχι για τους ανθρώπους- αλλά προσωπικά μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι οι δύο παράλληλες τοποθετήσεις των κ.κ. Νταβούτογλου και Μπαγίς έγιναν... τυχαία.
Το παιχνίδι του καλού και του κακού Τούρκου, το έχουμε μάθει πια για τα καλά από τους απέναντι. Παλιά, ήταν οι «κακοί» στρατιωτικοί και οι «καλοί» πολιτικοί που δεν κατάφερναν να ασκήσουν την πολιτική που ήθελαν γιατί -υποτίθεται-ότι πιέζονταν. Τώρα που οι στρατιωτικοί δεν είναι πλέον πανίσχυροι και ο Ερντογαν δείχνει να μην αμφισβητείται σοβαρά από κανέναν, το... ρεπερτόριο αλλάζει.
Το δια ταύτα, όμως παραμένει δυστυχώς το ίδιο. Και σε μια περίοδο που η χώρα μας περνά τόσες δυσκολίες και η Τουρκία δεν σκάει πλέον ιδιαίτερα για την «Ευρωπαική» της προοπτική, αυτό το δια ταύτα, είναι ακόμα πιο επικίνδυνο. Ας το έχουμε όλοι κατά νου...