Παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς τις εσωκομματικές εξελίξεις του ΠΑΣΟΚ έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα:
Μαζί με την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κράτους που οικοδομήθηκε σε σαθρά θεμέλια, έχει επέλθει και η πλήρης («πλέρια» θα το έλεγαν τη δεκαετία του '80) απομυθοποίηση των «ειδώλων» του πολιτικού συστήματος. Ιδίως του ΠΑΣΟΚ. Θυμηθείτε λίγο ονόματα – "ιερά τέρατα» - που χαρακτηρίζονταν ως «πρωτοκλασάτα» μέχρι πρότινος. Σκεφτείτε όποιο όνομα θέλετε από ΠΑΣΟΚ και από ΝΔ. Και διερωτηθείτε: Ποιόν εκπροσωπούν όλοι αυτοί σήμερα;
Έφτασαν μερικά χρόνια διακυβέρνησης για να θαμπώσουν, να αποκαθηλωθούν από το βάθρο τους. Η οικονομική κρίση τα άλλαξε όλα – και όχι ο Παπανδρέου όπως υπόσχονταν. Η απομυθοποίηση του πολιτικού συστήματος – αναπόδραστα – οδήγησε και σε αποκαθήλωση προσωπικοτήτων-συμβόλων για τις μεταπολιτευτικές γενιές.
Μπορεί αυτό να οδηγήσει σε εκ βάθρων αλλαγή των κομμάτων; Ελπίζω πως ναι. Νέες δυνάμεις, νέα πρόσωπα οφείλουν να μπουν μπροστά. Να εκφράσουν έναν κόσμο που ασφυκτιά. Να προσωποποιήσουν την ανάγκη για αλλαγή. Να ξεφύγουν από τον ξύλινο κομματικό λόγο. Είτε από το υπάρχον δυναμικό που αναμφίβολα διαθέτουν τα δύο κόμματα εξουσίας, είτε έξω από τις κομματικές περιχαρακώσεις.. Να επαναπροσδιορίσουν την σχέση τους με τους πολίτες, αφού οι περισσότεροι από τους "κορυφαίους" σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν χάσει κάθε επαφή πλέον από ότι συμβαίνει στην κοινωνία.
Και κάτι ακόμη: Η αποκαθήλωση ειδώλων πρέπει να οδηγήσει σε κάθαρση. Όχι σε μηδενισμό.