Όταν, πέρσι τον Σεπτέμβριο μας συστήθηκε η Κίνηση Μαβίλη, το εναλλακτικό ελληνικό θέατρο και το κοινό του κάπως ανάσανε, μιας και είχε, επιτέλους, εμφανιστεί μια ομάδα νέων ανθρώπων, με διαφορετική ματιά πάνω στη θεατρική πράξηπου άρθρωσε έναν σχετικά συσπειρωμένο και δομημένο λόγο πάνω στο σύστημα επιχορηγήσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και της γενικότερης έλλειψης πολιτιστικής πολιτικής. Ήταν τέτοια η δίψα του κοινού να ακούσει μια νέα γνώμη (ή, καλύτερα, να ακούσει να διατυπώνονται δημόσια επιχειρήματα που δίνουν και παίρνουν στους νεότερους καλλιτεχνικούς κύκλους εδώ και καιρό) που οι περισσότεροι παρέβλεψαν κάποιες αστοχίες στις θέσεις της ομάδας, όπως και το γεγονός ότι τα ιδρυτικά μέλη της Κίνησης Μαβίλη δεν είχαν όλοι ουσιαστικά τα ίδια θέματα προς επίλυση. Σε κάθε περίπτωση, η πρόθεση και η αρχική προσέγγιση έδειχνε αγωνιστικότητα και έλλειψη διάθεσης συμβιβασμού με το κατεστημένο - πράγμα που από μόνο του είναι σημαντικό. Μετά την εναρκτήρια κίνηση της ομάδας, την αποστολή, δηλαδή, μιας ανοιχτής επιστολής στον υπουργό πολιτισμού (επιστολής που έμελλε να ξεκινήσει μια νέα "μόδα" - αυτή που γράφει ο καθένας που έχει να παραπονεθεί για κάτι), ακολούθησε μια μεγάλη περίοδος αδράνειας, σιγής ή, έστω, εσωτερικής σκέψης, ως προς το πώς να διαχειριστεί η ομάδα όλη αυτή την τεράστια δημοσιότητα που έλαβε. Τον Ιανουάριο φιλοξενήθηκε στο bios η πρώτη ημερίδα της Κίνησης με θέμα την πολιτιστική πολιτική και εισηγήσεις πολλών καλλιτεχνών του χώρου, συμπεριλαμβανομένων αυτών των ιδρυτικών μελών της ομάδας. Τα όσα ακούστηκαν το Σάββατο 8 Ιανουαρίου παρουσίασαν πραγματικό ενδιαφέρον, όχι τόσο για το συντονισμένο του εγχειρήματος (που δεν ήταν άλλωστε καν στις προσδοκίες του κοινού), αλλά για την όρεξη και θέληση των 100 και παρευρισκομένων να επικοινωνήσουν τις αγωνίες τους, παρά τις κάποιες παραφωνίες συνδικαλιστών και θιασαρχών που έκαναν την εμφάνισή τους. Και μετά ξανά σιγή. Μέχρι την συνέντευξη τύπου του Φεστιβάλ Αθηνών προ μερικών ημερών, όπου στο πρόγραμμά του εμφανίζονται τα ονόματα όλων των ιδρυτών της Κίνησης. Όλων, μηδενός εξαιρουμένου.Οι μεν Αζάς, Αργυροπούλου, Κουτσολέλος, Μαυραγάνη και η ομάδα Nova Melancholia (Νούλας και Τσίπος) κάτω από την ενότητα 'Πολεοδομές" να παρουσιάζουν devised περφόρμανς σε χώρους μη χρησιμοποιούμενους (ταράτσες, αυλές κλπ), η δε Αργυρώ Χιώτη να παρουσιάζει την περφόρμανς Spectacle στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Αυτό που προβληματίζει είναι το γεγονός ότι δεν αναφέρεται πουθενά η "προέλευση" των συντελεστών - είναι από τύχη όλοι από την Κίνηση Μαβίλη;Αν δεν πρόκειται στα αλήθεια για μια "ανάθεση έργου" στην Κίνηση και ό,τι αυτή πρεσβεύει, τότε για ποιό λόγο να επιλέγονται αυτοί και μόνο οι συγκεκριμένοι άνθρωποι από το τεράστιο αποθεματικό ομάδων που ασχολούνται με το "πειραματικό" και "ερευνητικό" θέατρο στην Ελλάδα; Στην παρουσίαση του προγράμματος του Φεστιβάλ, ο Καλλιτεχνικός του Διευθυντής, Γιώργος Λούκος, μίλησε για νέους καλλιτέχνες αόριστα, χωρίς να αναφέρεται πως ήρθαν κοντά οι έξι αυτές μονάδες και ομάδες.Πόση, όμως, σημασία (πολιτιστικής πολιτικής) θα αποκτούσε η συγκεκριμένη επιλογή αν γινόταν καθαρά υπό το πρίσμα της Κίνησης Μαβίλη;Και πόσο σημαντική θα ήταν η "κίνηση" αυτή σε μια χώρα που όλοι μιλάμε για αλλαγές που πρέπει να γίνουν, αλλά κανείς δεν κάνει; Η ανάθεση αυτή χωρίς την "σφραγίδα" της Κίνησης Μαβίλη κατορθώνει ουσιαστικά το ακριβώς αντίθετο από το να επιδιωκόμενο.Αφήνει τους 6 καλλιτέχνες ανοικτούς απέναντι στο κοινό που τους πλαισίωσε, με πολλά ερωτηματικά και, επιπλέον, με την αναγκαιότητα να αποδείξουν ότι η "αυθόρμητη συνάντησή τους" δεν είχε ως στόχο μόνο την αυτοπροβολή τους.Επίσης, αφήνει και μια μεγάλη λίστα καλλιτεχνών και επιστημόνων που συνυπέγραψε την αρχική επιστολή, να περιμένουν "δικαίωση" (αν όχι συμμετοχή) στις παραστάσεις τους.Κίνηση Μαβίλη- αυθόρμητη συνάντηση Καλλιτεχνών
Ανέστης Αζάς (ομάδα projector), Γκίγκη Αργυροπούλου (ομάδα Mkultra), Κώστας Κουτσολέλος (ομάδα Mag), Γεωργία Μαυραγάνη (σκηνοθέτης), Βασίλης Νούλας & Μανώλης Τσίπος (ομάδα Nova Melancholia), Αργυρώ Χιώτη (ομάδα vasistas)
Η ανοικτή επιστολή:
http://kinisimavili.blogspot.com/2010/12/blog-post_15.html