Ακουσα με μεγάλη ικανοποίηση την είδηση ότι έρχονται στην Ελλάδα 160 Γερμανοί ειδικοί σε φορολογικά θέματα για να ενισχύσουν τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Κι ομολογώ ότι κάθε άλλο παρά ένιωσα να θίγεται το... εθνικό μου φιλότιμο, όπως είδα ότι συνέβη με πολλούς.
Είναι δεδομένο ότι η φοροδιαφυγή αποτελούσε πάντοτε εθνικό σπορ και θα τολμούσα να πώ ότι εκτός από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, πρέπει να ήταν απειροελάχιστοι οι εκπρόσωποι άλλων επαγγελματικών τάξεων που δήλωναν τα χρήματα που έβγαζαν.
Ακόμα και σήμερα που υποτίθεται ότι τα πράγματα έχουν «στριμώξει» για τους φοροφυγάδες, προσωπικά αντιμετωπίζω σε καθημερινό επίπεδο επαγγελματίες που δεν κόβουν αποδείξεις παρά μόνο αν το ζητήσεις. Ακόμα και σήμερα , αν χρειαστείς μάστορα θα ακούσεις... δυο τιμές (με και χωρίς ΦΠΑ). Ακόμα και σήμερα σε ταβέρνες και σουβλατζίδικα το λαδωμένο χαρτί με τις μουτζούρες (που φυσικά δεν είναι θεωρημένο) πάει συννεφο. Για να μην μιλήσω για κλάδους με επιστημονικά πτυχία, προφανώς και στη...φοροδιαφυγη!
Η Ελλάδα ήταν και συνεχίζει να είναι το βασίλειο της φοροδιαφυγής για πάρα πολύ κόσμο. Είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε γενιές Ελλήνων που συνηθίσαμε-δίκαια αλλά και άδικα- να λέμε «τι μου δίνει αυτό το κράτος για να του δίνω εγώ;». Είναι η αίσθηση ότι αυτό το κράτος αποτελεί μια οντότητα ξένη προς εμάς; Είναι ο εξυπνακισμός που μας διακρίνει στην καθημερινότητα μας, από τον τρόπο που οδηγάμε μέχρι τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στη χώρα μας; Είναι ενδεχομένως οι διαλυμένοι μηχανισμοί ελέγχων που έκαναν πλούσιους πολλούς ελεγκτές και απείρως περισσότερους ελεγχόμενους;
Για όλους αυτούς τους λόγους οι 160 Γερμανοί ελεγκτές που ίσως βοηθήσουν ουσιαστικά να αντιμετωπιστεί η γάγγραινα, της φοροδιαφυγής, είναι για μένα απολύτως ευπρόσδεκτοι. Μακάρι να ήταν και 1600...