Το περιστατικό με τους μαθητές στα Ιωάννινα που φασκέλωσαν προς την εξέδρα με τους... ανύπαρκτους επίσημους (αφού ουδείς πολιτικός εμφανίστηκε) είναι μάλλον τα προεόρτια όσων θα ζήσουμε στις 25 Μαρτίου σε ολόκληρη τη χώρα.
Μια γεύση πήραμε και τον περασμένο Οκτώβριο όταν είχε μπει στο στόχαστρο ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης που δεν έγινε ποτέ. Πολύ φοβάμαι πως τα πράγματα τώρα θα είναι πολύ χειρότερα. Προβλέπω μάλιστα ότι επειδή βρισκόμαστε σε άτυπη προεκλογική περίοδο δεν θα υπάρξει βουλευτής η υπουργός που θα τολμήσει να εμφανιστεί σε εξέδρα επισήμων , εκτός ίσως από την Αθήνα όπου η περιφρούρηση προετοιμάζεται εδώ και μήνες.
Η τόσο μεγάλη απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών μπορεί σε ένα βαθμό να είναι δικαιολογημένη αλλά φοβάμαι ότι εγκυμονεί ορισμένους κινδύνους. Ο πλέον σοβαρός είναι ότι ακόμα κι αν κάποιοι αξιόλογοι και πετυχημένοι στους χώρους που δραστηριοποιούνται άνθρωποι θέλουν να εμπλακούν στα κοινά , θα το σκεφτούν δυο και τρεις φορές. Γιατί τα φάσκελα στις παρελάσεις μπορεί να λειτουργούν «εκτονωτικά» όμως καίνε μαζί με τα ξερά και τα λιγοστά χλωρά.
Με τον τρόπο αυτό όμως το μόνο που τελικά θα συμβεί είναι να ανακυκλώνεται μονίμως- με λιγοστές εξαιρέσεις- το υφιστάμενο πολιτικό υλικό. Το οποίο σε μεγάλο βαθμό μετρήθηκε, ζυγίστηκε και βρέθηκε λειψό...