Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα που αποφάσισαν οι «σωτήρες» της Τρόικας για να μην χρεοκοπήσουμε είναι και η κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Εστίας και του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας. Παρά το γεγονός ότι και οι δύο Οργανισμοί δεν χρηματοδοτούνται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό αλλά από τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, γίνονται «θυσία» στο βωμό της μείωσης του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους.
Τι σημαίνει πρακτικά η κατάργηση της Εργατικής Εστίας; Ότι 380.000 μεροκαματιάρηδες και μικροσυνταξιούχοι, κινδυνεύουν να στερηθούν αυτό το πολύτιμο επταήμερο των διακοπών τους για το οποίο έχουν ήδη καταβάλει εισφορές. Ότι χιλιάδες μικροξενοδοχοι σε όλη τη χώρα θα χάσουν ένα βασικό πόρο για την επιβίωση τους και θα αναγκαστούν να απολύσουν όσους εργαζόμενους απασχολούν την περίοδο που εξυπηρετούσαν τον κοινωνικό τουρισμό. Ότι οι τοπικές κοινωνίες με τα μικρομάγαζα θα έχουν μια σημαντική απώλεια εισοδήματος από τα - έστω και μετρημένα-χρήματα που ξόδευαν όσοι έκαναν χρήση αυτού του «προνομίου».
Δεν είναι όμως μόνο οι διακοπές του φτωχού, το θέατρο που μπορούσε να πηγαίνει μια φορά το χρόνο ή κάποιες άλλες δυνατότητες που έδινε η Εργατική Εστία. Είναι και οι 2500 οικογένειες με βρέφη και μικρά παιδιά που φιλοξενούνται στους 25 βρεφονηπιακούς σταθμούς της.
Οικογένειες που περνάνε ζόρικα και δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ακόμα και τα απολύτως απαραίτητα για την καθημερινότητα τους. Δεν γνωρίζω πόσο θα είναι το κέρδος από την μείωση της συγκεκριμένης εισφοράς για τους εργοδότες. Αδυνατώ όμως να πιστέψω ότι μπορεί να είναι μεγαλύτερο από την ζημία που θα επέλθει στην οικονομία μόνο από την διακοπή του προγράμματος κοινωνικού τουρισμού.
Και δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι οι φωστήρες της Τροικας αποφάσισαν με την λογική του Προκρούστη , κόβοντας ότι νομίζουν ότι περισσεύει και αδιαφορώντας αν αυτό που απομένει έχει την δυνατότητα να επιβιώσει μετά τον ακρωτηριασμό.
Επιβεβαιώνοντας όσους δεν είναι ακόμα και τόσο βέβαιοι ότι οι αποφάσεις του Τόμσεν και της παρέας του είναι για να σώσουν η για να αποτελειώσουν την Ελλάδα...