Αυτή τη φορά το καταστροφολογικό email δεν ήρθε από κάποιον Κρητικό φαναρτζή, αλλά από ότι φαίνεται από υψηλόβαθμο στέλεχος του Τμήματος Διεθνών Αγορών της Citigroup. Δύο γεγονότα κάνουν τη διαφορά
Το πρώτο είναι ότι οι αρχές λειτούργησαν άμεσα, αν και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αυτή τη φορά το όνομα του αποστολέα ήταν φανερό και ο ίδιος συνεργάσιμος. Η άμεση ανταπόκριση όμως παραμένει γεγονός. Γεγονός που προβληματίζει ιδιαίτερα, γιατί φανερώνει ότι το ελληνικό κράτος έχει φτάσει στην έσχατη κατάντια. Να άγεται και να φέρεται από φήμες που μπορεί να διασπείρει ο οποιοσδήποτε. Η οικονομία βρίσκεται σε τέτοια χάλια και η πολιτική της κυβέρνησης έχει γίνει τόσο αδιαφανής που η μαζική ψυχολογία βρίσκεται στα όρια του πανικού. Πράγμα που μας φέρνει στο δεύτερο σημείο.
Το αποτέλεσμα του πρόσφατου email ήταν πολλαπλάσιο του προηγούμενου. Το πρώτο μήνυμα επέδρασε στον πολύ κόσμο σπρώχνοντας τον να σηκώσει καταθέσεις από τις τράπεζες αξίας 1,5 δις κατά την περίοδο του Φεβρουαρίου. Το δεύτερο μήνυμα χτύπησε το χρηματιστήριο σπρώχνοντας επενδυτές να πουλήσουν τραπεζικές μετοχές με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη πτώση του τραπεζικού δείκτη κατά -5,67% . Δεν είναι όμως μόνο το απόλυτο μέγεθος, αλλά και η ένταση. Το πρώτο χρειάστηκε κάμποσες μέρες για να πετύχει αυτά τα αποτελέσματα. Το δεύτερο λίγες μόνο ώρες.
Ένα ερώτημα βρίσκεται στο μυαλό του κάθε λογικού ανθρώπου. Αν μέχρι τώρα, το ελληνικό κράτος βρέθηκε αντιμέτωπο με δύο (2) αφελείς ανθρώπους που του δημιούργησαν τόσο μεγάλη ζημιά "με τα ψέματα", τότε τί θα γίνει αν πραγματικά οι αγορές πιστέψουν ότι δεν υπάρχει αύριο; Τί θα γίνει αν λόγω της εξοργιστικά παρελκυστικής και εθελότυφλης τακτικής της κυβέρνησης ο κόσμος ή οι επενδυτές χάσουν της υπομονή τους με τους ερασιτεχνισμούς και τα χαριεντίσματα και φέρουν τα μεγάλα κανόνια;
Υπάρχουν λόγοι να φοβόμαστε ένα τέτοιο γεγονός. Ο προϋπολογισμός έχει ήδη εκτροχιαστεί. Η πιθανότητα να βρεθούμε αντιμέτωποι με την κατάρρευση μέσα στα επόμενα 5 χρόνια υπολογίζεται από τις αγορές στο 65,8 % (!). Αν αυτά δεν είναι ικανά για να σοβαρέψουν την ελληνική κυβέρνηση, τότε τί είναι;
Τέλος χρειάζεται μια παρατήρηση. Είναι πλέον συχνό το φαινόμενο άνθρωποι οι οποίοι με μανία φανατικού υπερασπίζονταν αμετροεπώς το Μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική να βγαίνουν τώρα και με την ίδια τύφλωση να λένε τα αντίθετα. Αυτά τα πράγματα είναι αστεία. Όποιος νομίζει ότι θα σωθεί με τέτοια τεχνάσματα είναι τουλάχιστον αφελής. Η κοινωνία μας χρειάζεται μια γερή αυτοκριτική και ένα σοβαρό δημοκρατικά επεξεργασμένο σχέδιο για την επανεκκίνησή της. Με αυτά τα μυαλά δεν πάμε πουθενά.