Στην τελευταία δημοσκόπηση της Public Issue πού δημοσιοποιήθηκε πριν από λίγα 24ωρα από τον ΣΚΑΙ, τα τρία κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς συγκέντρωσαν ποσοστό 38% (ΔΗΜΑΡ 13,5%, ΚΚΕ 12,5% ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ 12%) το οποίο φτάνει στο 42% αν προστεθεί το 4% των Οικολόγων.
Οι αριθμοί αυτοί είναι πρωτόγνωροι για τα μεταπολιτευτικά χρονικά . Αντικατοπτρίζουν όμως την ελπίδα των πολιτών η μήπως καταγράφουν την απελπισία τους; Δεν μπορώ να φανταστώ, ας πούμε, ότι η δημοσκοπική έκρηξη της Δημοκρατικής Αριστεράς μπορεί να οφείλεται στις γενικόλογες και ασαφείς προτάσεις που διατυπώνει με - ομολογουμένως- εξαιρετική ευγλωττία και ευπρέπεια ο κ. Κουβέλης. Ούτε ότι η σημαντική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από μεγάλη περίοδο κάμψης, οφείλεται στο ότι οι ψηφοφόροι ανακάλυψαν στον σκληρό αντιμνημονιακό λόγο του κ. Τσίπρα -που όμως διακρίνεται μόνο για τα πολλά "όχι"- την λύση στα μεγάλα προβλήματα τους. Ακόμα κι εκείνο το κομμάτι των ψηφοφόρων που ανεβάζουν σημαντικά τα ποσοστά του ΚΚΕ ,ενδεχομένως δεν αναμένουν την κυρία Παπαρήγα να κυβερνήσει τον τόπο "έξω από την Ευρώπη των μονοπωλίων" με εθνικό νόμισμα την...μνα.
Μήπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι προσδοκούν από τα τρία κόμματα της Αριστεράς να ενώσουν τις δυνάμεις τους για μια διαφορετική διακυβέρνηση του τόπου; Δύσκολο... Πρώτον , γιατί δεν το επιτρέπει ο εκλογικός νόμος. Και δεύτερον, γιατί ρεαλιστικά μιλώντας, πιο εύκολο είναι να βγει ο ήλιος από τη Δύση, από το να συνεργαστούν η Αλέκα με τον Αλέξη.
Η μαζική ψήφος των πολιτών προς το το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ και την ΔΗΜΑΡ αντικατοπτρίζει σίγουρα την απογοήτευση τους από το σημερινό ΠΑΣΟΚ αλλά και από την συνολικότερη διακυβέρνηση του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες και από τα δύο μεγάλα κόμματα. Το ερώτημα είναι αν αυτή η δημοσκοπική "τιμωρία" του ΠΑΣΟΚ -κυρίως- θα μεταφερθεί και στην πραγματική κάλπη προς τα τρία κόμματα της Αριστεράς. Αν δηλαδή οι πολίτες τη στιγμή που θα κληθούν να επιλέξουν ποιος θα κρατά το τιμόνι της χώρας, θα εμπιστευτούν την κυρία Παπαρήγα, τον κύριο Τσίπρα και τον κύριο Κουβέλη. Οψόμεθα...