Η Άνγκελα Μέρκελ έχει την πολυτέλεια να μένει στο πιο ωραίο κομμάτι του Βερολίνου, δίπλα από όλα τα μεγάλα μνημεία της πόλης. Η Καγκελαρία και το Ραϊχσταγκ (η ομοσπονδιακή Βουλή) απέχουν μερικές εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι της, όπως επίσης και η Πύλη του Βραδεμβούργου. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τη θέα του σπιτιού της.
Η Γερμανίδα καγκελάριος απολαμβάνει από το σπίτι της το εντυπωσιακό Μουσείο της Περγάμου, ένα νεοκλασσικό κτήριο στο οποίο οι Γερμανοί μετέφεραν ολόκληρο(!) το βωμό της Περγάμου ως ένδειξη της αρχαιολατρείας τους και της πολιτικής τους ισχύος. Δυστυχώς για την κ. Μέρκελ ακόμα και στο σπίτι της δεν μπορεί να ησυχάσει από την Ελλάδα.
Το ενδιαφέρον σημειολογικά είναι ότι το Μουσείο της Περγάμου δεν περιλαμβάνει πλέον τα ελληνικά στις προσφερόμενες γλώσσες διερμηνείας εδώ και μερικούς μήνες. Σημείο των καιρών;
Σίγουρα τον τελευταίο καιρό η κ. Μέρκελ δεν πρέπει να αισθάνεται άνετα. Η Γερμανία μπορεί εξαργυρώνει την οικονομική κρίση με την εντυπωσιακή ανάπτυξη του 3% αλλά η ίδια και το κόμμα της έχουν υποστεί διαδοχικές εκλογικές ήττες. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η ταινία για την Μάργκαρετ Θάτσερ που αναμφίβολα δημιουργεί ενδιαφέροντες παραλληλισμούς.
Δεν είναι μόνο το παρατσούκλι «Σιδηρά Καγκελάριος» που παραπέμπει στην «Σιδηρά Κυρία» της Βρετανίας. Άλλωστε από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της Γερμανίας η κ. Μέρκελ αμέσως χαρακτηρίστικε από τα διεθνή μέσα ως η νέα Θάτσερ. Δυστυχώς όμως για την Άνγκελα Μέρκελ και κάποιος προκάτοχός της είχε το παρατσούκλι «Σιδηρούς Καγκελάριος». Αναφέρομαι φυσικά στον Όττο Φον Μπίσμαρκ, που επί των ημερών του η ενωμένη Γερμανία υπό τη σιδηρά καθοδήγηση της Πρωσίας διεκδικούσε τη «θέση της στον Ήλιο» ως κεντρικός παίκτης του παγκόσμιου συστήματος.
Η Ιστορία φαίνεται να παίζει ενδιαφέροντα παιχνίδια, καθώς η Γερμανία βρίσκεται σε μια παρόμοια θέση όπως πριν από ένα αιώνα. Διεκδικεί και επιβάλλει τις θέσεις της σε μια κατακερματισμένη Ευρώπη που δεν μπορεί να αρθρωθεί αντίλογος στη γερμανική «ορθοδοξία».
Αυτό που δεν είναι βέβαιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας και αν θα στοιχίσει στη Γερμανίδα καγκελάριο τη θέση της και θα καταλήξει σε ένα ευρωπαϊκό «μίσος» κατά της χώρας της. Προφανώς σε μια σχέση ισότιμων εταίρων δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι ως αποικιοκράτης. Άλλωστε η Γερμανία έχει αποδείξει ιστορικά ότι όποτε προσπαθεί να επιβάλλει την ηγεμονία της κατάφερε να προκαλέσει το αντίθετο αποτέλεσμα και να τους συνασπίσει όλους εναντίον της.
Θα μου πείτε και η Θάτσερ στην εποχή της μισήθηκε όσο λίγοι αλλά σήμερα ξεπουλάει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι σειρά της κ.Μέρκελ να μας αποδείξει αν είναι άξια να γίνει και εκείνη ταινία...