Το περιστατικό με πρωταγωνιστή τον Κίμωνα Κουλούρη και τους άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ που τον σταμάτησαν επειδή πέρασε με κόκκινο, έχει εξοργίσει πολύ κόσμο και απολύτως δικαιολογημένα.
Αυτό που κατά την άποψη μου δεν δικαιολογείται με τίποτα, είναι ότι κάποιοι δηλώνουν «εντυπωσιασμένοι» και «κατάπληκτοι» με όσα φέρεται ότι διέπραξε ο πρώην βουλευτής. Και οδηγώντας και όταν τον σταμάτησαν.
Φοβάμαι πώς μόνο αν έχει προσγειωθεί κάποιος από άλλο πλανήτη στην Αθήνα, δεν έχει διαπιστώσει ότι ο τρόπος με τον οποίο κινούμαστε οι περισσότεροι που κρατάμε τιμόνι στα χέρια μας, έχει πολλά κοινά με αυτόν του κ. Κουλούρη.
Πόσοι , για παράδειγμα, όταν δουν μια «ουρά» σε κάποιο φανάρι δεν προσπερνούν με ...τρόπο για να βρεθούν μπροστά και να μην χάσουν χρόνο;
Πόσοι θεωρούν ότι το πορτοκαλί φανάρι δεν είναι για να σταματάμε επειδή ακολουθεί κόκκινο, αλλά για να επιταχύνουμε μπας και χάσουμε ένα λεπτό στην αναμονή;
Πόσες φορές την ημέρα χρησιμοποιούμε το κινητό μας τηλέφωνο οδηγώντας; Πόσοι δεν στέλνουμε ακόμα και γραπτά μηνύματα θεωρώντας ότι , η κακιά στιγμή είναι κάτι που αφορά όλους τους άλλους. Όπως όλους τους άλλους πιστεύουμε ότι αφορούν τα όρια ταχύτητας , η σήμανση για την απαγόρευση της στάθμευσης και πολλά ακόμα.
Βεβαίως, δεν είναι πολλοί εκείνοι πού όταν τους σταματήσει ένας αστυνομικός, τον τραυματίζουν με το αυτοκίνητο τους. Όμως και η συμπεριφορά του επί σειρά ετών βουλευτή και υπουργού απέναντι στους αστυνομικούς που τον σταμάτησαν, όπως τουλάχιστον την πληροφορούμαστε από τα ρεπορτάζ, γιατί κάνουμε ότι μας ...ξάφνιασε;
Ζούμε η δεν ζούμε στην χώρα του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε»; Στη χώρα που οι δυο Οικονομικοί Εισαγγελείς μιλούν για παρεμβάσεις στο έργο τους εξ ονόματος κάποιου «κυρίου υπουργού». Στη χώρα που ο Εφραιμ βρίσκεται στο κελί- ενδεχομένως απολύτως δικαιολογημένα- αλλά πρώην βουλευτές που στους λογαριασμούς τους βρέθηκε μαύρο χρήμα από ύποπτες πηγές, δεν προφυλακίστηκαν ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Στη χώρα που τα αδικήματα παραγράφονται για τα πολιτικά πρόσωπα απλά και γρήγορα ενώ υπουργοί και βουλευτές είχαν -σε πολλές περιπτώσεις- σκανδαλώδη ασυλία.
Στη χώρα της ατιμωρησίας των πολιτικών, ας μην απορούμε όταν μαθαίνουμε για τέτοιου είδους συμπεριφορές. Εμείς οι ίδιοι άλλωστε τους εμπιστευόμασταν τις τύχες μας χρόνια τώρα. Ας προσέχαμε...