Αυτή η δημόσια συζήτηση για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι σημαντική για κάποιους, νομίζω όμως ότι αφήνει αδιάφορη την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Φαντάζομαι το ίδιο θα συνέβαινε αν ανάλογα ζητήματα υπήρχαν στη Νέα Δημοκρατία η σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα.
Αμφιβάλλω πολύ αν τα τρία εκατομμύρια Ελλήνων που ζουν - σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή- στο όριο της φτώχειας έχουν καμιά μεγάλη σκασίλα αν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται ο Γιώργος Παπανδρέου η θα τον διαδεχθεί κάποιος από τους κ.κ. Βενιζέλο, Λοβέρδο, Χρυσοχοίδη η οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφερόμενος. Δεν νομίζω ότι οι 545.000 Έλληνες που ζουν σε νοικοκυριά στα οποία δεν εργάζεται κανένας , νοιάζονται για το αν ο κ. Παπανδρέου θα παραμείνει πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και μετά τον Ιούνιο, όπως λέγεται ότι επιθυμεί διακαώς. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οποιοσδήποτε από το 23% των πολιτών αυτής της χώρας που στερούνται σωστής διατροφής, έχει το παραμικρό ενδιαφέρον για την διαδοχή του ΓΑΠ γενικώς.
Ο κόσμος βιώνει μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη. Δεν είναι μόνο η αδυναμία να αντιμετωπιστεί το σήμερα αλλά και η τεράστια αβεβαιότητα και η αγωνία για το αύριο. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ με πρώτο και καλύτερο τον σημερινό πρόεδρο του, φαίνεται να μην το αντιλαμβάνονται . Κι αν αυτό αφορούσε τα δημοσκοπικά δεδομένα του ΠΑΣΟΚ , καρφάκι δεν θα καιγόταν για τον πολύ κόσμο. Αφορά όμως και το μέλλον της χώρας στην διακυβέρνηση της οποίας συμμετέχουν και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ας το συνειδητοποιήσουν κι ας ξεμπερδεύουν με τα εσωκομματικά τους μια ώρα αρχύτερα. Με τον ένα η με τον άλλο τρόπο...