Βαρέθηκα να ακούω ενάμιση χρόνο τώρα τους εκπροσώπους της Τρόικας στη χώρα μας να αραδιάζουν τα μυστικά για την οικονομική μας ανάκαμψη και να μας ζητάνε να τα εφαρμόσουμε αδιαμαρτύρητα.
Στην αρχή ήταν ο οριζόντια μείωση των μισθών στον Δημόσιο τομέα. Σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε και η περικοπή των συντάξεων. Νέο ασφαλιστικό που υποτίθεται ότι θα έλυνε το συγκεκριμένο ζήτημα για τουλάχιστον 30 χρόνια.
Μετά «ελαστικοποίησαν» τα εργασιακά διευκολύνοντας τις απολύσεις και μειώνοντας τις αποζημιώσεις για να γίνουμε υποτίθεται πιο ανταγωνιστικοί. Όταν τίποτα από όλα αυτά δεν δούλεψε άρχισαν τους φόρους. Έκτακτες εισφορές, εισφορές αλληλεγγύης, αύξηση στο ΦΠΑ, νέος Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας κι αυτό το περίφημο ειδικό τέλος στη ΔΕΗ. Τζίφος και πάλι αφού αντί να μεγαλώσουν οι εισπράξεις έπεσε βαθιά ύφεση και τα έσοδα μειώθηκαν ενώ οι τιμές παρέμεναν και παραμένουν ακόμα στα ύψη.
Το «λυμένο» ασφαλιστικό ξαναμπαίνει για συζήτηση, ακούμε κουβέντες για τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα( για όσους έχουν ακόμα μισθό) ενώ η Τρόικα ζητά απολύσεις στο Δημόσιο θεωρώντας ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να επιτευχθεί αποτελεσματικά το ποθούμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Την ίδια ώρα η φοροδιαφυγή που ο κ. Ραιχενμπαχ είχε υπολογίσει σε 30 δις. το χρόνο εξακολουθεί να οργιάζει.
Ένα ερώτημα είναι αν για την αποτυχία αυτή φταίει μόνο η συνταγή της Τρόικας η εκείνοι που σχεδόν αδιαμαρτύρητα την εφαρμόζουν- η προσπαθούν να την εφαρμόσουν- από τον Μάιο του 2010 ως σήμερα . Αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε πριν στηθούν οι επόμενες κάλπες...