Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο ρόλος που οικειοθελώς ανέλαβε πριν από λίγους μήνες ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος κάθε άλλο παρά εύκολος η αξιοζήλευτος ήταν. Παρέλαβε μια οικονομία που ο προκάτοχος του είχε οδηγήσει σε απελπιστική κατάσταση ελπίζοντας πώς ο ίδιος θα τα κατάφερνε καλύτερα. Μαζί του, είναι αλήθεια, το ίδιο πίστευε και ένα σημαντικό κομμάτι των πολιτών, ακόμα και από εκείνους που ουδέποτε ψήφισαν το κόμμα του.
Το αποτέλεσμα είναι προφανές ότι δεν έχει δικαιώσει ούτε τον ίδιο ούτε εκείνους που έτρεφαν ελπίδες για βελτίωση της κατάστασης. Σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας δεν φαίνονται στον ορίζοντα και σε αυτό δεν βοηθάει- είναι αλήθεια- το συνολικό σκηνικό στην Ευρώπη. Μόλις χθες ο κ. Βενιζέλος μας ανακοίνωσε ότι έρχονται και νέα μέτρα λέγοντας πως αν δεν υπάρχει συναίνεση, πρέπει να γίνουν εκλογές ώστε το βάρος αυτό να αναλάβει μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή.
Μάλιστα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δήλωσε ότι είναι «εξουθενωμένος» από όλη αυτή την προσπάθεια που καταβάλει αυτούς τους μήνες, προφανώς γιατί και ο ίδιος αντιλαμβάνεται πώς είναι αναποτελεσματική.
Το πρόβλημα είναι πώς εξουθενωμένος δεν είναι μόνο ο κ. Βενιζέλος, αλλά και πολλά εκατομμύρια Ελλήνων ανέργων, υποαπασχολούμενων, μισθωτών που παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες, συνταξιούχων που πετσοκόβονται οι αποδοχές τους, καταστηματαρχών που βάζουν λουκέτα στις επιχειρήσεις τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς αυτοί οι εξουθενωμένοι και «στραγγισμένοι» οικονομικά Έλληνες θα κληθούν να υποβληθούν σε νέα μέτρα; Κι αναρωτιέμαι ακόμα περισσότερο ποιοι πολιτικοί θα βάλουν τις υπογραφές τους κάτω από νέα μέτρα που θα αποτελειώσουν κι όσους με κόπους και μεγάλες στερήσεις συνεχίζουν να επιβιώνουν...