ΜΙΑ ΘΕΩΡΙΑ του λατινοαμερικανικού ποπουλισμού, (ο οποίος εφαρμόστηκε κυρίως στη Βενεζουέλα), λέει ότι οι ηγέτες του ποπουλισμού αγαπάνε πολύ τους φτωχούς. Τους αγαπάνε τόσο πολύ που θέλουν να τους πολλαπλασιάσουν.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ τα καθεστώτα του ποπουλισμού δεν θα υπήρχαν χωρίς τους φτωχούς, στους οποίους μοιράζουν άπειρες υποσχέσεις. Για αυτό τον λόγο αυτοί οι ηγέτες δεν θέλουν να μειώσουν τον αριθμό των φτωχών, αλλά να τους κάνουν να εξαρτώνται από τις κυβερνήσεις τους.
ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ο Νικολάς Μαδούρο ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες ότι οι οικογένειες που έχουν παραλάβει μέχρι σήμερα τις «σοσιαλιστικές κάρτες» είναι περίπου 500 χιλιάδες. Με αυτές τις κάρτες μπορούν να προμηθεύονται δωρεάν τρόφιμα και φάρμακα από σούπερ μάρκετ και φαρμακεία.
ΣΤΙΣ ΚΑΡΤΕΣ αυτές πιστώνεται κάθε μήνα το ποσό των 14.500 μπολίβαρες (δηλαδή περίπου 14,5 ευρώ).
ΛΟΓΩ της δραματικής υποτίμησης που έχει υποστεί το εθνικό νόμισμα της Βενεζουέλας τα τελευταία 2 χρόνια, ο μέσος μηνιαίος μισθός κυμαίνεται πλέον στα 30 δολάρια!
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι η «σοσιαλιστική κάρτα» που μοιράζει ο Μαδούρο στη Βενεζουέλα, είναι πλέον κάτι παραπάνω από χρήσιμη. Ο Τσάβες μάλιστα, είχε δημιουργήσει παλαιότερα και μια άλλη κάρτα, με την οποία τα μέλη του κόμματος του προμηθεύονταν δωρεάν προϊόντα από τα κρατικά σούπερ μάρκετ!
ΠΑΡΑ τα τεράστια οικονομικά προβλήματα και την ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα, η κυβέρνηση του Μαδούρο, δεν σταμάτησε μέχρι σήμερα να πιστώνει με χρήματα τις «σοσιαλιστικές κάρτες».
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αθέτησε τις προεκλογικές της υποσχέσεις, (όπως κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης), υλοποίησε όμως άμεσα το μέτρο της «κάρτας αλληλεγγύης». Όπως και τη δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και το επίδομα ενοικίου.
ΑΚΡΙΒΩΣ όπως και στη Βενεζουέλα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν σταμάτησε μέχρι σήμερα να πιστώνει τα χρήματα στις «κάρτες αλληλεγγύης».
Η «ΚΑΡΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ» λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί η «σοσιαλιστική κάρτα» του Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Ουσιαστικά είναι μια πιστή αντιγραφή της. Πιστώνεται κάθε μήνα με 70 - 220 ευρώ (ανάλογα με το εισόδημα), τα οποία οι δικαιούχοι χρησιμοποιούν στα σούπερ μάρκετ και σκοπό έχει να στηρίξει τους πολίτες «που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας».
ΓΕΓΟΝΟΣ είναι ότι όσοι παρέλαβαν αυτές τις κάρτες στην Ελλάδα, δεν ζουν απαραίτητα σε κατάσταση ακραίας φτώχειας. Για παράδειγμα το πρόγραμμα απέκλεισε εκείνους που δεν έχουν ρολόι της ΔΕΗ στο όνομα τους. Που σημαίνει, ότι απέκλεισε όσους πολίτες δεν έχουν σπίτι!
ΚΑΤΑ καιρούς στα ταμεία των καταστημάτων εμφανίζονται καταναλωτές που έχουν γεμίσει το καλάθι τους με οινοπνευματώδη ποτά, είδη κάμπινγκ, ακόμη και ηλεκτρονικές συσκευές και πληρώνουν με τις «κάρτες αλληλεγγύης».
ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, από το πρόγραμμα αυτό ωφελούνται και φτωχοί συμπολίτες μας.
Ο ΠΟΠΟΥΛΙΣΜΟΣ όμως, σε καμία περίπτωση δεν ενδιαφέρεται να μειώσει τον αριθμό των φτωχών, ούτε απαραίτητα να δημιουργήσει ευνοϊκό περιβάλλον για επενδύσεις, υγιή επιχειρηματικότητα, να μειώσει τη γραφειοκρατία ή να δώσει κίνητρα και φοροελαφρύνσεις, έτσι ώστε οι φτωχοί να καταφέρουν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και να γίνουν μεσαία τάξη.
Ο ΠΟΠΟΥΛΙΣΜΟΣ θέλει να κρατήσει τους φτωχούς όπως είναι και όσους μπορεί από τη μεσαία τάξη να τους κάνει και εκείνους φτωχούς για να εξαρτώνται και εκείνοι από τις «σοσιαλιστικές κάρτες» και τις «κάρτες αλληλεγγύης».
ΝΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ δηλαδή από την κυβέρνηση. Να ενισχύσει την πελατειακή λογική.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ η κυβέρνηση επιδιώκει πολλές φορές να εμφανίσει ως δικά της τα περισσότερα από τα προγράμματα δωρεάν σίτισης που «τρέχουν» στην Ελλάδα, από τα οποία ωφελούνται πολλές χιλιάδες συμπολίτες μας, Έλληνες αλλά και μετανάστες. Πολλοί μάλιστα, ωφελούνται από πολλά προγράμματα παράλληλα.
ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από αυτά τα προγράμματα χρηματοδοτούνται εξ’ ολοκλήρου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά τα διαχειρίζεται η κυβέρνηση.
ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ο Δήμος Αθηναίων αυτή την περίοδο «τρέχει» ένα πρόγραμμα που έχει 20 χιλιάδες δικαιούχους, με το οποίο μοιράζονται τρόφιμα, όπως ζυμαρικά, λάδι, κοτόπουλα, αλλά και πάνες και οδοντόκρεμες.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ αυτό χρηματοδοτείται από το «Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους» (Funding European Aid for the most Deprived) και το διαχειρίζεται το Υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ του ποπουλισμού στην πραγματικότητα δεν ψάχνουν λύσεις για να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια. Μοιράζουν επιδόματα, φάρμακα, εφαρμόζουν προγράμματα δωρεάν σίτισης, μοιράζουν «σοσιαλιστικές κάρτες» και «κάρτες αλληλεγγύης», ως μέρος της προπαγάνδας που κάνουν, για να εξαρτώνται ολοένα και περισσότεροι πολίτες από το κόμμα που κυβερνάει.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ στη Βενεζουέλα τα βλέπουμε ήδη…