Μετά από χρόνια καθυστερήσεων και καταγγελιών από την Ευρωπαϊκή Ενωση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενη από τα «συστημικά» κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), ψήφισε να χτιστεί τζαμί στο Βοτανικό. Θα στοιχίσει 900.000 ευρώ, δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός.
Στο ελληνικό κράτος.
Επειδή δεν ζούμε πλέον στο ανέμελο 1990 ή 2000, αλλά σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο με την ισλαμική τρομοκρατία, ας σταθούμε σε πέντε έξι παρατηρήσεις για τον κόσμο γύρω μας.
Η Γαλλία, κατεξοχήν χώρα της πολυπολιτισμικότητας και ανοχής, την οποία εμπνεύστηκαν και επέβαλαν κυρίως οι Σοσιαλιστές, φιλοξενεί στο έδαφός της περίπου 4 εκατομμύρια πιστούς μουσουλμάνους -άγνωστο πόσοι είναι συνολικά. Η Γαλλία επέτρεψε την ανάπτυξη του μουσουλμανικού κοινοτισμού, παραχωρώντας όλο και περισσότερες διευκολύνσεις για την άσκηση της μουσουλμανικής πίστης. Επισήμως, στη χώρα υπάρχουν 2.500 τζαμιά -στην πραγματικότητα πολλοί περισσότεροι τόποι λατρείας.
Επρεπε να περάσουν 30 χρόνια πολιτικής «καλών αισθημάτων» για να αντιληφθούν οι Γάλλοι ότι τα εν λόγω τζαμιά χρηματοδοτούνται από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, την Αλγερία, το Κατάρ και το Μαρόκο και έχουν γίνει «φωλιές» φανατικών ισλαμιστών που αρνούνται τους νόμους του κοσμικού κράτους και μισούν τους «άπιστους» Δυτικούς. Εκεί στρατολογούνται μαχητές του Ισλάμ, προσφέρεται βοήθεια στους νέους και προπαγανδίζεται το μίσος για τον δυτικό τρόπο ζωής και την ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Είκοσι τέτοια τζαμιά έκλεισαν πρόσφατα, με εντολή του υπουργού Εσωτερικών. Και θα κλείσουν κι άλλα. Η πολιτική του κατευνασμού και της άρνησης των Γάλλων να αντιμετωπίσουν το φανατικό Ισλάμ στο έδαφός τους γέννησε τα τέρατα του φανατισμού που τώρα καλούν σε πόλεμο εναντίον της Δύσης που τους εξέθρεψε.
Επρεπε να περάσουν 30 χρόνια -και αφού η Γαλλία έκλεινε τα μάτια στη μαύρη χρηματοδότηση των τζαμιών και των εισαγόμενων φανατικών ιμάμηδων- για να ξεκινήσει ένας αμήχανος δημόσιος διάλογος στο Παρίσι για το ποιος βάζει τα λεφτά για να σπέρνει το μίσος στην Ευρώπη. Και η αμηχανία κάνει τον διάλογο τοξικό: είναι συντηρητικό και ισλαμοφοβικό να μιλήσεις για μουσουλμανικό φονταμενταλισμό; Η έκρηξη του θρησκευτικού και πολιτικού φανατισμού είναι απαγορευμένη συζήτηση στην Αριστερά;
Η Γαλλία γιγάντωσε την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν ώσπου να αντιληφθεί ότι το φανατικό Ισλάμ απειλεί την κοσμικότητα της Δύσης και την κοινωνική συνοχή των Ευρωπαίων. Οι Γάλλοι απαντούν στην ισλαμική απειλή με περισσότερη αστυνόμευση και με αμήχανα συνθήματα, όπως «είμαστε σε πόλεμο» αλλά «θέλουμε διάλογο». Ο Ολάντ δείχνει ανήμπορος να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα το προσφυγικό, την οικονομική κρίση και τον ισλαμικό κίνδυνο που θερίζει Γάλλους πολίτες.
Στην Ελλάδα, όπου όλες οι τάσεις έρχονται με 30 χρόνια καθυστέρηση, η ανοιχτή αγκαλιά στους μετανάστες (όχι μόνο Σύρους, αλλά Αφγανούς, Αλγερινούς, Μαροκινούς κ.λπ.) δεν είναι μόνο θέμα της Τασίας Χριστοδουλοπούλου και του Ρουβίκωνα. Απηχεί τη σκέψη μιας κοινωνίας που δεν διδάσκεται από τα παραδείγματα ή τα παθήματα των άλλων και δεν συνδυάζει, απαραίτητα, γεγονότα και εξελίξεις. Σκέπτεται σιωπηρά ότι «αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους», ίσως και να πιστεύει ότι η Δύση (οι ιμπεριαλιστές, οι καπιταλιστές) αξίζει να τιμωρηθεί.
Το τζαμί ήταν η πρώτη πράξη για την εγκατάσταση και ανάπτυξη του μουσουλμανικού κοινοτισμού στην Ευρώπη. Το επόμενο βήμα -συνέβη στη Γαλλία- ήταν η διεκδίκηση άλλων διευκολύνσεων και εξαιρέσεων. Θα μου πείτε, χρειάζονται 30 χρόνια για να φτάσουμε στον ισλαμικό φονταμενταλισμό της Ευρώπης και τότε η Τασία Χριστοδουλοπούλου δεν θα είναι στην εξουσία. Ας περιμένουμε.