Η πεμπτουσία του λαϊκισμού, δεν είναι μόνο το να προσφέρεις (αφού τον σμιλεύσεις κατάλληλα...) έναν «εχθρό», εναντίον του οποίου φανατίζεις τα πλήθη.
Και τα χειραγωγείς...
Είναι και η συστηματική κολακεία της κοινωνίας, ο καλοσχεδιασμένος πολιτικός λόγος με τον οποίον απευθύνεσαι σ' αυτήν, λέγοντάς της όχι αλήθειες, αλλά αυτά που θέλει ν' ακούει. Συνήθως ότι αυτή στην πραγματικότητα είναι η εξουσία, με όλες τις προνομίες της και χωρίς την παραμικρή ευθύνη. Με την δημαγωγία, της υποβάλλεις τις “λύσεις” και τις πολιτικές που εσύ, ο άρχων, θέλεις να εφαρμόσεις, την κοροϊδεύεις ότι είναι δικές της, κι' εσύ απλώς τις υλοποιείς “κατ' εντολή της”! Και φυσικά, τις όποιες καταστροφικές συνέπειές τους, δεν θα τις... πληρώσεις εσύ, αλλά ο “λαός” που υποτίθεται ότι σε “εξουσιοδότησε”!
Μια τέτοια φιέστα λαϊκισμού... απολαύσαμε χθες στο προαύλιο της Βουλής! Απ' όπου ο Αλέξης Τσίπρας, με ντεκόρ πίσω του κίονες και κόκκινο χρώμα (έτσι, να θυμίζει ότι η κυβέρνηση είναι “αριστερά”-έστω και μόνο σ' επικοινωνιακό επίπεδο...) κήρυξε τα... προκαταρκτικά της “επανάστασης της δημοκρατίας”, η οποία επισήμως θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβρη, και θα... πορεύεται και σ' όλη την διάρκεια του 2017: της “δημοκρατικής” και από τον λαό συνταγματικής αναθεώρησης.
Το “ζουμί” των όσων είπε με στόμφο και μονότονη επίκληση του “νέου”, είναι ότι “ο λαός”, με δημοψηφισματικές διαδικασίες θα έχει τον πρώτο και κυρίαρχο ρόλο στην ανατέλλουσα εποχή της “εκσυγχρονισμένης” Δημοκρατίας που υπόσχεται (κατ' εντολή του λαού, φυσικά...) η πρώτο-δεύτερη φορά αριστερή διακυβέρνηση της χώρας. Με 5ΟΟ.ΟΟ0 υπογραφές (και μάλιστα μέσω διαδικτύου), θα στήνεται ένα δημοψήφισμα, με το οποίο ο λαός θα καλείται να αποφασίσει θέλει να μείνουμε ή να φύγουμε από την ΕΕ, αν θα διακόψουμε τις διπλωματικές μας σχέσεις με την Τουρκία (αν θα πρέπει να εκδώσουμε τους 8 Τούρκους αξιωματικούς που ζήτησαν πολιτικό άσυλο), αν θα πρέπει να επικυρωθεί ή όχι μια διεθνής συνθήκη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, και άλλα τέτοια, που, ως εικός, εμπίπτουν απολύτως στο εξειδικευμένο γνωστικό αντικείμενο του... πάνσοφου λαού! Εδώ, πολιτικοί με πολύχρονη πείρα και έγκριτοι ακαδημαϊκοί και ειδικοί αναλυτές ερίζουν με επιχειρήματα πειστικά και λογικά για τέτοιου είδους πολύπλοκα ζητήματα, και ο Τσίπρας...το' λυσε: θ' αποφασίζει ο πάνσοφος και αλάθητος λαός...
Και ο σουλτάνος Ερντογάν, άλλωστε, μεθοδεύει να επαναφέρει την θανατική ποινή για να τιμωρήσει τους πραξικοπηματίες (επαναφορά που θα θέσει οριστικά εκτός Ευρώπης την χώρα του...) επειδή τα πλήθη των φανατισμένων οπαδών του του φώναζαν “¨Θάνατος στους προδότες!', και ο ίδιος... ταπεινά παραδέχθηκε πως “όταν ο λαός ζητάει κάτι, η Βουλή οφείλει να το νομοθετήσει...”! Απλά πράγματα...
Και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, σε μια έκρηξη λαϊκισμού, είχε πει κάμποσες δεκαετίες πριν, πως “δεν υπάρχει κανένας θεσμός, παρά μόνο ο λαός!”-και μάλιστα το είχε... εξειδικεύσει κάποια χρόνια αργότερα, όταν επικείμενης μιας δικαστικής απόφασης, για μια υπόθεση διαφθοράς στελέχους του ΠΑΣΟΚ, είχε αποφανθεί ότι “οι αποφάσεις των δικαστηρίων, θα πρέπει να σέβονται το περί δικαίου αίσθημα του λαού”! Το... καλό με τον Ανδρέα, ήταν πως τα ξεφούρνιζε, αλλά δεν τα υλοποιούσε. Το επικίνδυνο με το σημερινό κακέκτυπο του, είναι πως τέτοιες ανευθυνότητες θέλει να τις κατοχυρώσει συνταγματικά...
Τις εν σπέρματι και σκόπιμα γενικόλογες “προτάσεις” του κ. Τσίπρα για το νέο Σύνταγμα της “επανάστασης της Δημοκρατίας”, θα τις αναλύσουν και εκτιμήσουν κόμματα και ειδικοί. Από μια πρώτη ανάγνωση, πάντως, εκτός από την επικίνδυνη ανοησία να μετατραπεί η κοινοβουλευτική Δημοκρατία σε καθεστώς... άμεσης δημοψηφισματικής λαϊκής Δημοκρατίας, η ιδέα να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με αναβαθμισμένες προνομίες απ' ευθείας από τον λαό... λειάνθηκε-για να μην κηρύξουν αντάρτικο οι “53” και άλλοι σκληροπυρηνικοί κομματικοί. Θα Γίνεται εκλογή από το εκλογικό σώμα, μόνο αν η Βουλή δεν συγκεντρώσει σε δυο ψηφοφορίες την απαιτούμενη πλειοψηφία. Για να μην αποτελεί η εκλογή Προέδρου όπλο για εξαναγκασμό πρόωρων εκλογών...
Η μόνιμη και επίμονη (και ορθή...) αρχή της Αριστεράς για πλήρη χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας... φτιασιδώθηκε επί το “ρεαλιστικότερο” (μην ξεχνάμε τις άριστες σχέσεις Αρχιεπισκόπου- πρωθυπουργού...) στο θολό, ασαφέστατο και ακαταλαβίστικο ότι “θα κατοχυρωθεί η θρησκευτική ουδετερότητα του Κράτους, αλλά ο Ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός αναγνωρίζεται ως κρατούσα θρησκεία της χώρας...”! Τρέχα γύρευε, δηλαδή, αρκεί να είναι... όλοι ευχαριστημένοι!
Α, μην ξεχάσουμε: Το Σύνταγμα θα εγγυάται την ισχύ των συλλογικών διαπραγματεύσεων! Η απορία μας είναι γιατί η αριστερή μας κυβέρνηση, δεν τις επαναφέρει με ένα απλό νόμο-δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο... Επίσης φιλολαϊκή- αριστερή πρόταση, είναι το Σύνταγμα να προβλέπει ότι το νερό και η ενέργεια, θα παραμείνουν υπό την ιδιοκτησία και τον πλήρη έλεγχο του Δημοσίου. Ξέχασε ο κ. Τσίπρας (τόσα έχει στο μυαλό του ο άνθρωπος...) ότι με το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε, η κυριότητα, ο έλεγχος και η δυνατότητα εκμετάλλευσης όλων των πλουτοπαραγωγικών στοιχείων και της δημόσιας περιουσίας της χώρας έχει... μεταβιβασθεί στους δανειστές για τα επόμενα 99 χρόνια!