Η πιο εντυπωσιακή έκφραση της διοικητικής ανικανότητας της παρούσας κυβέρνησης του ιδεολογικού εκτρώματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και των προηγουμένων κυβερνήσεων, είναι η φοροδιαφυγή. Αυτό που όλοι γνωρίζουμε, ότι δηλαδή όποιος μπορεί να κρύψει εισοδήματα από την εφορία, το κάνει χωρίς ίχνος ενοχής, το έχουν δείξει και οι σχετικές επιστημονικές έρευνες.
Έχει υπολογιστεί ότι το παραγόμενο αλλά μη καταγραφόμενο προϊόν είναι περίπου ίσο με το 30% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι λαθρεμπόριο ποτών και τσιγάρων, τα φακελάκια των γιατρών και οι επισκέψεις για τις οποίες δεν κόβονται αποδείξεις, τα ποσά που εισπράττουν οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι, οι οικοδόμοι και πλήθος άλλων συναλλαγών που δεν δηλώνονται, είναι περίπου 60 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν υποθέσουμε ένα λογικό ποσοστό φορολογίας, π.χ. 20%, τα φορολογικά έσοδα που χάνει η κυβέρνηση είναι περίπου 12 δισεκατομμύρια.
Αν το σκεφτείτε λίγο, καταλαβαίνετε πόσο γελοίο είναι να αλληλοσκοτώνονται κυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ αν το πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού θα είναι 2,5. 2,8, ή 3 δισεκατομμύρια τον χρόνο.
Το ερώτημα που άμεσα θέτει αυτός ο υπολογισμός είναι το εξής: Γιατί οι κυβερνήσεις δεν προσπαθούν να πατάξουν την φοροδιαφυγή αντί να επιβάλλουν φόρους σε μισθωτούς και συνταξιούχους και να αυξάνουν τον ΦΠΑ σε είδη, ουσιαστικά, πρώτης ανάγκης. Μία σκέψη, όχι παράλογη, είναι ότι αυτοί που θα αναλάμβαναν το έργο της πάταξης είναι εξ ίσου διεφθαρμένοι όσο και οι φοροφυγάδες και συνεπώς η προσπάθεια δεν αποδίδει.
Μια άλλη σκέψη είναι ότι οι μεγάλοι φοροφυγάδες είναι οι ευνοούμενοι των κυβερνήσεων (μεγάλο κεφάλαιο, χρηματοδότες βουλευτών και κομμάτων, συγγενείς και φίλοι κτλ.) και συνεπώς δεν θέλει κανείς να τους πειράξει.
Μια άλλη αιτία , λιγότερο πειστική αλλά όχι αβάσιμη, είναι ότι η δημόσια διοίκηση είναι στελεχωμένη από ανίκανους και ηλιθίους γραφειοκράτες που ενδιαφέρονται κυρίως για την θέση τους και ελάχιστα για το γενικό καλό.
Ο καθένας μπορεί να έχει την δική του άποψη επί του θέματος, αλλά το ζήτημα δεν τόσο δύσκολο όσο φαίνεται. Υπάρχουν πολλές χώρες που έχουν λύσει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, όπως π.χ. η Δανία η Φιλανδία, η Σουηδία, Η Βρετανία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και αρκετές άλλες .
Ο ταλαίπωρος φορολογούμενος είναι λογικό να σκεφθεί: είναι δύσκολο να τους μιμηθούμε;
*Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.