Δεν μπορεί να μην το έχετε προσέξει. Κυκλοφορεί στα media, στα blogs. Όλοι μιλούν για το «αυγό του φιδιού», που θρέφουμε στον κόρφο μας, για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς, για τη «δημοκρατική εκτροπή».
«Είναι δυνατόν οι φασίστες να συγκυβερνούν»; «Γίνεται οι ιδεολογικοί απόγονοι της χούντας να πηγαίνουν «χέρι-χέρι» με το ΠαΣοΚ και τη Νέα Δημοκρατία»;
Οι νέοι υπουργοί καλούνται να δώσουν τα δημοκρατικά τους «διαπιστευτήρια», να δείξουν μετάνοια, να διακηρύξουν ότι αποτάσσονται μετά βδελυγμίας τον εθνικισμό και τις φασίζουσες ιδέες τους.
Δεν θέλω να κάνω το συνήγορο του κ. Καρατζαφέρη και των βουλευτών του, αλλά διερωτώμαι ποιοι ακριβώς και με ποια δημοκρατικά οφίτσια έχουν το δικαίωμα να ζητούν διαπιστευτήρια; Και εξηγούμαι.
Ζούμε σε μια χώρα που η έννοια της δημοκρατίας έχει διαστρεβλωθεί κατά εκπληκτικό τρόπο. Τα ελληνικά κόμματα -με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις- είναι κόμματα προσωποπαγή, χωρίς ίχνος εσωκομματικής δημοκρατίας, με ηγέτες στην κορυφή τους των οποίων η αλήθεια ουδέποτε αμφισβητείται. Η Ελλάδα έχει δε την πατέντα της «κομματικής πειθαρχίας» η οποία ως γνωστόν είναι άκρως δημοκρατική.
Αναρωτιέμαι γιατί ποτέ δε ζητήθηκαν δημοκρατικά πιστοποιητικά από τα κόμματα της Αριστεράς, όταν λ.χ. το ΚΚΕ από τη διακήρυξή του δηλώνει πως θέλει να καταργήσει την αστική δημοκρατία. Γιατί ποτέ κανείς δεν έθεσε θέμα όταν ο Παπανδρέου ήταν ο μοναδικός υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ ή γιατί κανείς «δημοκράτης» δεν εξανίσταται που στη Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει σαφής θητεία για τον πρόεδρο;
Σε σχέση με το ΛΑΟΣ όμως, έχουμε την ενδιαφέρουσα περίπτωση όπου η αστική μας δημοκρατία έχει λειτουργήσει ακριβώς όπως θα έπρεπε οι συντεταγμένες δημοκρατίες να λειτουργούν. Επέτρεψε σε ένα κόμμα με φασιστικές/φασίζουσες νοοτροπίες, ιδεολογικό τέκνο της άκρας δεξιάς, να μπει στην πολιτική αρένα.
Αν κάποιος παρατηρήσει τη ρητορική του ΛΑΟΣ, του κ. Καρατζαφέρη και των άλλων στελεχών διαχρονικά μπορεί να δει ότι με τα χρόνια η ακροδεξιά ρητορική «μαλάκωσε», «λειάνθηκε». Ο σκληρός εθνικιστικός λόγος έγινε ηπιότερος.Και αυτό έγινε γιατί από το περιθώριο του πολιτικού σκηνικού, από τα ακροδεξιά εθνικιστικά μπουλούκια βρέθηκε στο περιστύλιο της Βουλής να πρέπει να συνδιαλέγεται με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Είναι δίκαιο νομίζω να παραδεχτούμε πως παρά τις «κωλοτούμπες» του, ο Καρατζαφέρης έχει παίξει εντός του δημοκρατικού πλαισίου – για αυτό και βλέπει τα ποσοστά του να απογειώνονται.
Άσχετα αν πολλοί διαφωνούμε σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις θέσεις του ΛΑΟΣ και τις καταδικάζουμε είναι εξαιρετικά φασιστικό το να μην επιτρέπουμε την έκφρασή τους εφόσον βεβαίως αυτή γίνεται δημοκρατικά και ειρηνικά.
Τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότεροι συγκρίνουν την πολιτική αστάθεια των ημερών μας με τις ημέρες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, στη Γερμανία του Μεσοπολέμου. Θέλω λοιπόν να θυμίσω πως η Βαϊμάρη κατέρρευσε όχι μόνο λόγω του Ναζισμού, αλλά γιατί το πολιτικό σύστημα και ο κοινοβουλευτισμός απορρίφθηκε ταυτόχρονα και από τους Κομμουνιστές και από τους Ναζιστές, οι οποίοι επέλεξαν εξωκοινοβουλευτική δράση και βία, για να επιλύσουν τις διαφορές τους. Έτσι οι μετριοπαθείς υπέρμαχοι του κοινοβουλευτισμού έπεσαν σαν «ώριμο φρούτο» στα χέρια των ναζί.
Σε πείσμα πολλών η δημοκρατία παιδαγωγεί. Διαπλάθει συνειδήσεις, υποδεικνύει συμπεριφορές. Κανείς δεν «φύτρωσε» δημοκράτης. Δημοκράτης δε γεννιέσαι, γίνεσαι.