Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιδιαίτερα παρατηρητικός για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Τα ελληνικά ομόλογα απαξιώνονται στις διεθνείς αγορές, ενώ αντίθετα τα ασφάλιστρα έναντι χρεοκοπίας είναι στα ύψη. Οι "εταίροι" μας συζητούν ανοιχτά την πιθανότητα η Ελλάδα να χρειαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Το ποσοστό της ανεργία έχει φτάσει πλέον πάνω από 15% και αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Πανεπιστημιακές σχολές υψηλού κύρους, όπως η Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αναστέλλουν τη λειτουργία τους καθώς δεν διαθέτουν τους αναγκαίους καθηγητές και χρήματα. Οι κάτοικοι της Κερατέας εξοργισμένοι από την κρατική αναλγησία σκάβουν χαρακώματα σε δημόσιους δρόμους. Οι υπεύθυνοι για το θάνατο 8 εργατών στο Πέραμα στο πλοίο Friendship Gas παίρνουν την τρίτη στη σειρά αναβολή. O Άρειος Πάγος αψηφά την πολιτική ηγεσία.
Με στόχο την αντιστροφή αυτού του κλίματος ο πρωθυπουργός σήμερα θα προχωρήσει σε δηλώσεις. Είναι γνωστό ότι ο κύριος Παπανδρέου δεν διακρίνεται για τη ρητορική του δεινότητα. Το έχει άλλωστε δηλώσει και ο ίδιος μπροστά στη Βουλή. Δεν θα πρέπει όμως να αγχώνεται, ειλικρινά δεν πειράζει. Το ξέρει και ο ίδιος ότι δεν έχει πλέον καμία σημασία το τί και πώς θα πει. Στην καλύτερη περίπτωση θα καταφέρει να κερδίσει έναν ελάχιστο χρόνο για να προχωρήσει μια πολιτική που είναι πλέον ξεκάθαρα εντελώς αδιέξοδη.
Από σήμερα από ότι φαίνεται θα αρχίσουμε να μάθουμε τί και πώς θα βγει στο σφυρί. Πόσο αίμα θα χυθεί στις ΔΕΚΟ. Πόσο στα νοσοκομεία. Πόσο στα σχολεία. Πόσο στα πανεπιστήμια. Πόσο στις τοπικές κοινωνίες. Αν πάλι ο πρωθυπουργός αποφασίσει ότι πολύ απλά δεν έχει την απαιτούμενη στήριξη από το κόμμα του και δεν τα μάθουμε σήμερα δεν χάθηκε ο κόσμος, θα τα μάθουμε αύριο. Το μέλλον έχει πλέον αποφασισθεί και η κυβέρνηση όσο και να προσπαθεί δεν μπορεί να εμφανίσει σαν άλλος μάγος το λαγό μέσα από το καπέλο.
Από σήμερα όμως ξεκινά πέρα από το οικονομικό πείραμα του Μνημονίου και ένα ακόμα. Η πατρίδα μας μπαίνει σε ένα κοινωνικό και ψυχολογικό πείραμα καθοριστικής ιστορικής σημασίας, καθώς θα μάθουμε με απόλυτη ακρίβεια τις αντοχές της κοινωνίας.
Στο γνωστό παραμύθι "Ο άρχοντας των Δακτυλιδιών" ο παραμυθάς ξεκινά λέγοντας "Κάποια πράγματα που δεν έπρεπε να ξεχαστούν χάθηκαν" σύντομα η ελληνική κοινωνία, οι βουλευτές μας, οι δανειστές μας και όλος ο κόσμος θα ανακαλύψει ότι πέρα από τους νόμους της φυσικής υπάρχουν και κοινωνικοί νόμοι που είναι αδύνατον να αλλαχθούν. Δυστυχώς στο πέρασμα των χρόνων οι νόμοι αυτοί ξεχάστηκαν. Κάποιοι μάλιστα φαίνεται να πιστεύουν ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν πια. Το κακό όμως με τους νόμους αυτούς είναι ότι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το τί πιστεύουμε για αυτούς. Μένει απλά να δούμε αν η κυβέρνηση έχει στα χέρια της το χρόνο που χρειάζεται, μαζί με τις αναγκαίες αντοχές, για να προλάβει και να ομαλοποιήσει την εκδήλωση των επιπτώσεων της κοινωνικής δυσαρέσκειας.
Κ.Π.