Εξι περίπου μήνες από τo ξεκίνημα της δεύτερης θητείας της κυβέρνησης και η λεγόμενη κυβερνητική σταθερότητα εξακολουθεί να είναι υπό αμφισβήτηση, μολονότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι πιο συμπαγής σε σχέση με την πρώτη κυβερνητική περίοδο και συγκροτείται πλέον από πιστούς και πιο ελεγχόμενους βουλευτές, χάρις στην επιλογή τους με λίστα.
Η κυβέρνηση και στη δεύτερη θητεία της δεν μπορούμε να πούμε ότι πατάει πολύ γερά στα πόδια της και μοιάζει να την απασχολεί η πιθανότητα της σύντομης παρένθεσης. Ως εκ τούτου, θέλοντας ή μη θα προχωρήσει στις αναγκαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση από τους δανειστές προκειμένου να συνεχισθεί η χρηματοδότηση της χώρας και να μην ξαναζήσει, από τον επόμενο Ιούνιο που θα υπάρξουν πρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες, τον περσινό εφιάλτη, από την άλλη όμως έχει να αντιμετωπίσει τους βουλευτές της και να μετρήσει τις διαθέσεις τους και τα όρια της ευελιξίας τους. Είναι φανερό ότι η απειλή της παρένθεσης δεν έχει παρέλθει για την κυβέρνηση και ενισχύεται τόσο από την πιθανότητα της διακοπής της χρηματοδότησης αν δεν υπάρξει συμφωνία για τα μέτρα του νέου μνημονίου όσο και από το ενδεχόμενο να απολεσθεί η κυβερνητική πλειοψηφία αν οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης προς τους δανειστές δεν γίνουν αποδεκτές από τους βουλευτές της.
Ο κίνδυνος της απώλειας της εξουσίας εξακολουθεί να είναι η έγνοια και η αγωνία της κυβέρνησης, η οποία έχει υποτίθεται ως στόχο τη διατήρηση της εξουσίας όχι ως αυτοσκοπό, αλλά για να μην υλοποιηθούν τα σχέδια του συστήματος και της διαπλοκής για την σύντομη αριστερή παρένθεση. Εχει αναχθεί έτσι η αποτροπή αυτής της παρένθεσης σε υπέρτατο, αλλά και βολικό ιδεολόγημα, που υπαγορεύει και επιτρέπει όλους τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις χάριν του ιερού σκοπού της παραμονής στην εξουσία, ο οποίος έχει καθαγιασθεί με αυτό τον τρόπο. Γιατί και μόνο με τη συνέχιση της παραμονής της αριστερής διακυβέρνησης στην εξουσία, το σύστημα υποτίθεται ότι τιμωρείται, ακόμη και αν τα μέτρα της κυβέρνησης είναι τελικά αυτά που επιβάλλει το ίδιο το σύστημα!
Εύκολα λοιπόν μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν αυτό το «κλισέ» της αποτροπής της σύντομης παρένθεσης είναι πραγματικό διακύβευμα για την κυβέρνηση ή πρόσχημα και άλλοθι για την διατήρησή της πάση θυσία στην εξουσία, στην οποία η αριστερή κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι αρέσκεται ολοένα και περισσότερο.
Οι διορισμοί αμιγώς κομματικών στελεχών σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό, ακόμη και σε θέσεις θεσμικού χαρακτήρα για τις οποίες όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις συνήθιζαν να επιλέγουν υπερκομματικά πρόσωπα, η αποπομπή καταξιωμένων και επιτυχημένων στελεχών του δημόσιου τομέα και επικεφαλής οργανισμών, η στόχευση να ελεγχθεί η ενημέρωση μέσα από τον ασφυκτικό περιορισμό του αριθμού των τηλεοπτικών αδειών, αλλά και του επαναπροσδιορισμού των ραδιοφωνικών συχνοτήτων που επίκειται, η προσπάθεια ελέγχου και χειραγώγησης της δικαιοσύνης με απτά πρόσφατα παραδείγματα, είναι μόνο κάποιες από τις πολλές πτυχές μιας συστηματικής δραστηριότητας που καταδεικνύουν όχι απλά την επιδίωξη της αποτροπής της αριστερής παρένθεσης, αλλά την δημιουργία ερεισμάτων για την εδραίωση της νέας διακυβέρνησης στην εξουσία. Ο αντίλογος της κυβέρνησης σε όλα τα παραπάνω που καταλήγει στην επωδό ότι και οι άλλοι τα ίδια έκαναν, ανεξάρτητα από τη βασιμότητά του (που αμφισβητείται), αποτελεί αυτοαναίρεση της ιδίας και του χαρακτήρα της υποτιθέμενης αριστερής ή προοδευτικής διακυβέρνησης.
Το φόβητρο της αριστερής παρένθεσης είναι βέβαιο ότι θα το χρειασθεί η κυβέρνηση και στις επικείμενες κρίσιμες ψηφοφορίες στη βουλή για την αποδοχή των μέτρων εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Βέβαια, πιθανότατα η συμφωνία με τους δανειστές για τα μέτρα δεν θα αφήνει και πολλά περιθώρια για την υπεράσπιση της αριστερής ταυτότητας της κυβέρνησης. Οπως όμως διαφαίνεται, η κυβέρνηση προκειμένου να διασώσει το αριστερό της άλλοθι και να διατηρήσει ενεργό το υποτιθέμενο διακύβευμα της αποτροπής της σύντομης παρένθεσης, έχει θέσει ήδη σε ενέργεια σχεδιασμούς που έχουν απήχηση στους ψηφοφόρους της και δίνουν τα προσχήματα στους βουλευτές της για τη συνέχιση της στήριξής τους.
Θα χρησιμοποιήσει και θα αξιοποιήσει για το σκοπό αυτό τα πλήγματα που σχεδιάζει να επιφέρει σε επιλεγμένους εύκολους και ανώδυνους στόχους, στους οποίους όμως έχει προσδώσει εμβληματικό χαρακτήρα, όπως είναι για παράδειγμα η αφαίμαξη των δήθεν προνομιούχων ελεύθερων επαγγελματιών και επιστημόνων μέσω της αύξησης των εισφορών και της φορολογίας, η εκκίνηση ή επίσπευση ποινικών διώξεων κατά πρώην ισχυρών προσώπων και οικονομικών παραγόντων που υποτίθεται ότι θα σηματοδοτούν την υλοποίηση της καταπολέμησης της διαφθοράς, καθώς επίσης και το ξήλωμα όχι απαραίτητα των πιο διαπλεκόμενων, αλλά των πιο ευάλωτων εκπροσώπων της λεγόμενης διαπλοκής και ιδιαίτερα στον χώρο του τύπου, που έχουν καταστεί ευκολότεροι στόχοι, ελλείψει άλλων σημαντικών οικονομικών ερεισμάτων και δραστηριοτήτων τους.
Εξυπνες κινήσεις ως σχεδιασμοί για την κυβέρνηση, γιατί χρησιμοποιούνται ως αντίβαρα στην σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική που καλείται να εφαρμόσει. Μένει να δούμε αν θα καταστεί δυνατόν να υλοποιηθούν και αν θα επιφέρουν πράγματι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, που είναι είναι όχι απλά η παραμονή της αλλά η εδραίωσή της στην εξουσία.