Τα νέα είναι καλά, από την άποψη ότι θα μπορούσαν να είναι χειρότερα.
Τα σύνορα παραμένουν κλειστά, αλλά... άτυπα, όχι με επίσημη απόφαση της ΕΕ. Οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να εισρέουν και να στοιβάζονται στην Ελλάδα, αλλά μπορεί στο μέλλον- και εφ' όσον συγκατανεύσει η Τουρκία, αφού πρώτα δεχθεί η (διχασμένη “ενωμένη”) Ευρώπη να ικανοποιήσει τους σκληρούς όρους που θέτει η Άγκυρα- το πρόβλημα ν' αρχίσει αργόσυρτα και σταδιακά να γίνεται λιγότερο δυσβάστακτο για την χώρα μας.
Περιμένοντας, λοιπόν, την τρίτη κατά σειρά Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό, στην οποία και θ' αποφασισθεί εάν και σε ποιο βαθμό θα γίνουν δεκτοί οι όροι της Τουρκίας,έχουμε περιθώριο ανάσας, μέχρι τις 17 Μαρτίου. Στην κατάσταση που έχουμε περιέλθει, δεν είναι και λίγο...
Στο άλλο μέτωπο, το γιούρογκρουπ, που επίσης εξελίχθηκε στις Βρυξέλλες, πάλι τα νέα είναι καλά, από την άποψη ότι θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Διατυπώθηκε από επίσημα χείλη η προοπτική να αρχίσει η συζήτηση για την “ελάφρυνση” του χρέους μας, αφού όμως προηγουμένως ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, από πλευράς δανειστών. Βέβαια, ανάλογη “δέσμευση” από τους θεσμούς, είχε προϋπάρξει πριν δυο χρόνια,υπό την προϋπόθεση ότι η χώρας μας θα πετύχαινε πλεόνασμα. Το πετύχαμε (όπως το πετύχαμε...) μεν, αλλά οι δανειστές μας είπαν “καλά, θα δούμε εν καιρώ...”.
Η επανάληψη, φυσικά, είναι μια κατ' αρχήν θετική προοπτική. Όσο κι' αν είναι πρόδηλο ότι αποτελεί το “κερασάκι”-αντάλλαγμα των δανειστών για την “υπομονή” μας στο προσφυγικό. Όσο κι' αν αποκαλύφθηκε (από... λάθος ανοικτά μικρόφωνα!) ότι η “δέσμευση” από πλευράς Ντάϊσελμπλουμ, έγινε “εξ επί τούτου...”, για να γίνει θέμα. Όσο κι' αν ο καλός μας κ. Σόϊμπλε, δήλωσε δημόσια ,μετά το γιούρογκρουπ, πως “η συζήτηση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, γίνεται για το πρεστίζ, όχι επί της ουσίας...”. Και, βέβαια, οι δανειστές δείχνουν διατεθειμένοι (το αντάλλαγμα για το προσφυγικό, που προαναφέραμε...)για μια τακτική, μόνο,αναδίπλωση, προτίθενται να επιδείξουν κάποια χρονική πιθανότατα “χαλαρότητα” στην διαδικασία αξιολόγησης. Επί της ουσίας, παραμένουν αμετακίνητοι: τα όσα περιλαμβάνονται στο μνημόνιο, (ασφαλιστικό, φορολογικό, δάνεια, μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις) πρέπει να υλοποιηθούν. Απαρέγκλιτα...
Και... “καπάκι”, ήρθαν οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες κορυφής στην Σμύρνη. Στις οποίες, ο κ. Τσίπρας και “ο φίλος του Αχμέτ”, τήρησαν το...έθιμο του καλού κλίματος, εθίγη το θέμα της “θάλασσας μας,του Αιγαίου, αντηλλάγησαν υποσχέσεις επίλυσης του Κυπριακού, εκφράσθηκαν(από ελληνικής πλευράς...) ευχές “κάποια στιγμή να τελειώσει και το ζήτημα του casus belli...”, υπογράφηκαν κάποιες εμπορικές και τουριστικές συμφωνίες, και τα γνωστά. Α, επικαιροποιήθηκε και η (από χρόνια υπάρχουσα, πλην ουδέποτε εφαρμοσθείσα, λόγω τουρκικής άρνησης...) συμφωνία “επαναπροώθησης” μεταναστών και προσφύγων. Το αν και κατά πόσο η επικαιροποιημένη συμφωνία τούτη την φορά θα ευτυχήσει να υλοποιηθεί, θα το δείξει ο χρόνος. Και το εάν και σε ποιο βαθμό η ΕΕ θα δεχθεί τους σκληρούς (οικονομικά αλλά και πολιτικά) όρους της Άγκυρας...
Λοιπόν, ναι. Τα νέα είναι καλά, γιατί θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Και δεν θα έδιναν στον κ. Τσίπρα την ανάσα της ευκαιρίας να “πανηγυρίσει”, σ' επικοινωνιακό επίπεδο, τα όσα “πέτυχε”. Δεν είναι και λίγο, αν συνυπολογίσει το πόσο στριμωγμένος είναι από την κατάσταση. Και πως η χώρα ζει μέρα με την μέρα...