Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο στην οποία ο πρωθυπουργός να συνεντευξιάζεται επί... 3ωρο, μέχρις τις 2.30 ξημερώματα!
Οι κανονικοί άνθρωποι, που ξυπνούν το πρωί γιατί έχουν να δουλέψουν, αυτές τις άγριες ώρες κοιμούνται, δεν χαζεύουν τηλεόραση. Αλλά, βέβαια, στην Ελλάδα με κυρίαρχο επάγγελμα την... ανεργία, υπάρχουν περιθώρια για τέτοια παράδοξα. Εγώ παρακολούθησα την εκπομπή, από επαγγελματική διαστροφή και λόγω περίεργου βιολογικού ρολογιού...
Να σας πω την αλήθεια, θα είχα προτιμήσει το βιβλίο μου ή κάποια καλή ταινία, αλλά με τριβέλιζε η απορία τι στην ευχή θα απαντούσε ο κ. Τσίπρας στον δημοσιογράφο, ο οποίος ήμουνα σίγουρος ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην του θέσει το θέμα, όταν θα έφθανε η στιγμή να τον ρωτήσει για την... γάτα των Ιμαλαΐων! Και γνωρίζοντας το στιλ του Νίκου Χατζηνικολάου και ότι θα τον στρίμωγνε περί το τέλος της εκπομπής, ήμουνα προετοιμασμένος να υποστώ όλα τα προηγούμενα που θ' άκουγα. Από την ίδια κασέτα...
Γιατί, ο κ. Πρωθυπουργός, με το σύνηθες ύφος του -πότε να ωραιοποιεί τα πράγματα που διαχειρίζεται ο ίδιος, πότε να ποινικοποιεί και να δαιμονοποιεί τους χειρισμούς των προκατόχων του και συνήθως να περιγράφει την δική του... πραγματικότητα, όχι αυτή που βιώνουμε όλοι- ήξερα πάνω κάτω τι θα έλεγε. Και πώς θα παρουσίαζε ως... εθνική επιτυχία του ίδιου και της κυβέρνησής του, την κάθε κωλοτούμπα που έχει κάνει για “να μην καταστραφεί η χώρα...”, αποσιωπώντας ότι μετά από κάθε τέτοια “επιτυχία” η Ελλάδα πάλευε από ακόμη δυσμενέστερη θέση. “Δεν πετύχαμε τους στόχους μας στην διαπραγμάτευση, αλλά... είμαι ο μόνος που διαπραγματεύθηκε”, “φθάνει πια το αστείο ότι μετέτρεψα το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ- το έκανα για το... εθνικό καλό, και ξαναψηφίστηκα...” (σσ: άρα, την στροφή την έκανες!), “δεν υπάρχει περίπτωση να παραβιάσουμε την κόκκινη γραμμή μας για μη μείωση των συντάξεων.... αλλά κάποιες υψηλές συντάξεις θα μειωθούν...”, και άλλα κωμικά παρόμοια...
Περίμενα, λοιπόν, την ώρα... της γάτας των Ιμαλαΐων! Και όταν έφθασε, το μόνο που “πληροφορήθηκα” δια πρωθυπουργικών χειλέων, είναι ότι... “την έσκισε!” Ότι δεν έκανε κανένα συμβιβασμό με τον ιδιοκτήτη του ΔΟΛ “ ο οποίος συναντά και θα συναντά όλο και συχνότερα τον εισαγγελέα...”. Ότι “ η πρωτοβουλία των συναντήσεων ανήκε πάντα στον κ. Ψυχάρη...”(δεν είπε το όνομα, ως... “άλλον” τον ανέφερε). Ότι “ θα συναντιόνταν ακόμη και με τον διάολο, αλλά δεν θα του πουλούσε την ψυχή του...”. Ότι “σημασία δεν έχει ποιους συναντά, αλλά το τι πράττει ως πρωθυπουργός, αν τους κάνει τα χατίρια...”. Και αυτός, δεν έχει κάνει το παραμικρό χατίρι, παραμένει διαπρύσιος διώκτης της διαφθοράς και της διαπλοκής, “όπως αποδεικνύεται με τα νομοσχέδια που φέρνει...”.
Καλά , ας πούμε, ακούγονται όλα αυτά για κάποιον... νυσταγμένο που άντεξε όλη την εκπομπή. Αλλά, για κάποιους καχύποπτους και περίεργους, παραμένουν αναπάντητα καίρια ερωτήματα, που δεν παρακάμπτονται από αφορισμούς και... σκισίματα της γάτας!
Θεωρούμε εξ αρχής πιθανότατο (αν όχι δεδομένο...), ότι ο εκδότης και ιδιοκτήτης του ΔΟΛ, επεδίωξε να τον συναντήσει για να του ζητήσει “κάτι”. (Και οι άλλοι επιχειρηματίες που τον συναντούν,κάτι του ζητούν...) Τι, δεν ξέρω. Κάτι γύρω από δάνεια, κάτι γύρω από τηλεοπτικές άδειες. Ο ίδιος διαψεύδει ότι τα (συ)ζήτησε με τον πρωθυπουργό, αλλά υποστηρίζει ότι του τα... προσέφερε αυτοβούλως ως αντάλλαγμα, ο κ. Τσίπρας, για να εξασφαλίσει την εκδοτική του υποστήριξη. Ο κ. Τσίπρας, από την πλευρά του, άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι αυτά παζάρευε ο κ. Ψυχάρης. Που να βγάλεις άκρη, αν δεν είσαι...αυτήκοη γάτα;
Ερώτημα πρώτο, λοιπόν: αφού ο κ. Τσίπρας διαβεβαιώνει ότι δεν υπέκυψε σε καμιά πίεση ή προσφορά του κ. Ψυχάρη, γιατί... χρειάστηκαν 4 συναντήσεις για να ξεκαθαρίσει την θέση του; Δεν αρκούσε ένα, αρχικό και τελεσίδικο “ου”, κατά πως διδάσκει και η εκκλησία; Κι' αν υποτεθεί ότι ο εκδότης επέμενε, γιατί δεν απέρριπτε το αίτημα για συνάντηση ο πρωθυπουργός -όπως είπε ότι έκανε μετά τις εκλογές του Γενάρη του '15, όταν ο κ. Ψυχάρης επίμονα του ζητούσε και ...άλλα ραντεβού; Τόσο... περίεργος και ανεκτικός άνθρωπος είναι;
Ερώτημα δεύτερον: Γιατί ο κ. Τσίπρας,αντί να βγει δημόσια και να καταγγείλει την συγκεκριμένη απόπειρα διαπλοκής, κάτι που θα τον συνέφερε και πολιτικά, δεδομένου ότι η βασική ρητορική του ήταν ότι θα πάτασσε οριστικά διαφθορά και διαπλοκή προτίμησε την αιδήμονα σιωπή κατά την κρίσιμη προεκλογική περίοδο; Περίμενε κάποια εξέλιξη, κάποια αναδίπλωση, κάποιο προσφορότερο “ντήλ”;
Ερώτημα τρίτον: Γιατί οι συγκεκριμένες συναντήσεις έγιναν υπό τέτοια... τζειμσμποντική μυστικότητα, και όχι δημόσιες και επίσημες; Πως ανέχθηκε ο κ. Τσίπρας, ο οποίος... κατακεραύνωσε με υπαινιγμούς διαπλοκής την ανακοινωμένη και δημόσια, με μάρτυρες, συνάντηση Κυριάκου Μητσοτάκη και Ψυχάρη, να υποκύψει στο αίτημα του εκδότη για μυστικές συναντήσεις; Και,τέλος,
Ερώτημα τέταρτον: Αν όλα, παρά τις περίεργες... συμπτώσεις, από πλευράς πρωθυπουργού έγιναν “ όμορφα, ηθικά, αγγελικά πλασμένα...”, αν τίποτε το επιλήψιμο, ενοχοποιητικό για τον κ. Τσίπρα δεν συζητήθηκε στις 4 αυτές συναντήσεις, τότε τι νόημα έχει η επίσημη διαρροή του Μεγάρου Μαξίμου (ως απάντηση στην έμμεση απειλή του κ. Ψυχάρη ότι “υπάρχουν χρυσές εφεδρείες...”) με την οποία προειδοποιείται ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ ότι “τυχόν παράνομη ηχογράφηση των συζητήσεων, είναι κακούργημα και όποιος χρησιμοποιήσει τέτοια μέσα θα διωχθεί ποινικά”;
Εγώ, αν ήμουν Τσίπρας και ήμουν τόσο σίγουρος πως είμαι “καθαρός ουρανός, που δεν φοβάται αστραπές...” θα προκαλούσα τον κ. Ψυχάρη να δημοσιοποιήσει όσα αποδεικτικά στοιχεία έχει, νομίμως η παρανόμως κτηθέντα. Αλλά εγώ, δόξα το Θεό, δεν είμαι Τσίπρας...