Για πρώτη φορά στην πολιτική Ιστορία αυτής της χώρας -κάτι που αποδεικνύει ότι έχει δρομολογηθεί πλέον η ανατροπή του παλαιού πολιτικού κόσμου-, η κοινή γνώμη δηλαδή, η λογική, ανέτρεψε «πραξικοπηματικά» την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά να τοποθετήσουν στην πρωθυπουργία της Ελλάδος ένα ανδρείκελο. Η επιλογή του Φίλιππου Πετσάλνικου, ενός ανίκανου πολιτικού, δεν εξεφτίλιζε μόνο την αισθητική όσων επιμένουν να σκέφτονται, αλλά πολύ περισσότερο έβαζε την χώρα σε μία απρόβλεπτη περιπέτεια.
Η επιλογή του κ. Πετσάλνικου από τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά δεν ήταν καθόλου τυχαία και εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους, ουσιαστικά σε βάρος της χώρας. Ο Παπανδρέου τον επέλεξε γιατί έχει την ψευδαίσθηση ότι ακόμη και μετά το φιάσκο του δημοψηφίσματος, μπορεί να μείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Τον πιέζει η Προεδρική Φρουρά, και όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι σύμβουλοί του, που ζουν στην «σπηλιά» του '81 και νομίζουν ότι θα εξαπατήσουν την κοινωνία και τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά να κρατήσουν τις θέσεις τους, τις έδρες τους, και τα προνόμιά τους. Προσπαθούν να δέσουν με σχοινιά τον Ελ Σιντ νεκρό πάνω στον γάιδαρο.
Ο Σαμαράς αποδέχθηκε τον Πετσάλνικο με χαρά γιατί καταλάβαινε ότι έτσι γελοιοποιεί την Κυβέρνηση Συνεργασίας, και διευκολύνει την διάσπαση του ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας ότι θα ανοίξει ο δρόμος για την πολυπόθητη εξουσία. Δεν τον ενδιαφέρει ούτε η χώρα, ούτε η κοινωνία, ούτε το μέλλον των παιδιών μας.
Είναι προφανές πως αν δεν είχε μεσολαβήσει το πραξικόπημα της λογικής και της κοινωνίας, η χώρα θα είχε τώρα που μιλάμε για πρωθυπουργό έναν πολιτικό, επιπέδου «Κοινοτάρχου» Καστοριάς.
Σήμερα το βράδυ οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων άνοιξαν, ουσιαστικά τον δρόμο για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, και οι ίδιοι έβαλαν το τελευταίο ένσημο για την συνταξιοδότησή τους.