Ο νέος αρχηγός της ΝΔ σε πρόσφατες ομιλίες και συνεντεύξεις του, είπε χωρίς μισόλογα αυτό που ήταν σε όλους μας κοινή εντύπωση, ότι δηλαδή το κόμμα του δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε οικουμενική κυβέρνηση, την οποία δεν θεωρεί σωστή επιλογή υπό τις παρούσες συνθήκες, όπως δήλωσε.
Προφανώς λοιπόν θα εύχεται να μην στραβοπατήσει η κυβέρνηση στις επόμενες κρίσιμες ψηφοφορίες ή αν συμβεί αυτό, θα επιθυμεί να βρεθούν άλλοι πρόθυμοι εταίροι για να συγκυβερνήσουν και να αποφευχθούν οι εκλογές. Γιατί και αυτό είπε επίσης ευθέως ο πρόεδρος της ΝΔ, ότι οι εκλογές δεν αποτελούν λύση. Λογικό και αναμενόμενο, ίσως όμως όχι γιατί εκτιμά ότι θα τις χάσει, αλλά επειδή σε μια τέτοια περίπτωση πιθανότατα θα καλούνταν να εφαρμόσει ο ίδιος το τρίτο μνημόνιο.
Με δυό λόγια, διαφωνεί με την κυβέρνηση η οποία βλάπτει τη χώρα, αλλά δεν θέλει να κυβερνήσει τώρα, προκειμένου να αφεθεί να κάνει η ίδια τη «βρώμικη» δουλειά και μετά βλέπουμε. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που επεδίωξε ένα χρόνο πριν ο Αλ. Τσίπρας, τότε που με αφορμή την προεδρική εκλογή και με όλα τα θέματα της αξιολόγησης ανοικτά, θέλησε να αναλάβει την πρόκληση της διακυβέρνησης και όχι να περιμένει την αποτυχία και τη φθορά της προηγούμενης κυβέρνησης. Πολλοί βέβαια είπαν τότε ότι το έπραξε όχι από ανυπομονησία, αλλά επειδή θεωρούσε πιθανή την επιτυχία της τότε κυβέρνησης, αν αυτή περνούσε τον σκόπελο της προεδρικής εκλογής και πήγαινε σε εκλογές κοντά στη λήξη της τετραετίας.
Σε αντιδιαστολή λοιπόν με την τακτική και την επιδίωξη του Συριζα όταν ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση, η τακτική του σημερινού αρχηγού της αντιπολίτευσης θα μπορούσε να πει κανείς ότι βασίζεται στην εκτίμηση ότι προεξοφλεί αποτυχία της κυβέρνησης και μη ευόδωση των στόχων του προγράμμματος. Αναμφίβολα μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν κυνική για τον πρόεδρο της ΝΔ, γιατί θα προέτασσε το στενά κομματικό συμφέρον σε βάρος της χώρας, με την έννοια ότι αν ο ηγέτης της αντιπολίτευσης εκτιμά ότι η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε αποτυχία, βάζει ανάχωμα και δεν υιοθετεί τη λογική του «ώριμου φρούτου».
Ισως όμως να μην είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα και η παραπάνω θεώρηση να είναι απλουστευτική και σχηματική. Και τούτο γιατί τυχόν επιτυχία του προγράμματος και επίτευξη των στόχων του νέου μνημονίου δεν συνεπάγεται απαραίτητα και αποδοχή της κυβέρνησης από το εκλογικό σώμα, ιδιαίτερα μάλιστα μιας αριστερής κυβέρνησης που αναπόφευκτα από την τήρηση των δεσμεύσεων προς τους δανειστές και από την υλοποίηση των μέτρων του μνημονίου, θα τσαλακώσει το ιδεολογικό προφίλ της και θα προκαλέσει δυσαρέσκεια. Δεν είναι τυχαίες εξάλλου οι παραινέσεις του Κ. Μητσοτάκη προς την κυβέρνηση για εφαρμογή πολλών πτυχών του προγράμμματος που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους ψηφοφόρους της, όπως για παράδειγμα για την πρόοδο των αποκρατικοποιήσεων που αρκετές από αυτές απέφυγαν να τις υλοποιήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Και αυτό πράγματι είναι η καλύτερη εξέλιξη για τον ίδιο και το κόμμα του, όχι η πτώση της κυβέρνησης, αλλά η πιστή εφαρμογή από αυτήν του τρίτου μνημονίου και η υλοποίηση όλων των σκληρών μέτρων που θα συνεπάγονταν και μεγάλο πολιτικό και εκλογικό κόστος για τους ψηφοφόρους της.
Πιθανότατα λοιπόν ο πρόεδρος της ΝΔ εκτιμά ότι η κυβερνητική φθορά είναι αναπόφευκτη σε κάθε περίπτωση είτε αποτύχει είτε επιτύχει το πρόγραμμα και η επιθυμία του να μείνει εκτός διακυβέρνησης αλλά και η στάση του να μην ζητάει εκλογές είναι εύλογη επιλογή.
Αν όμως στην πορεία τα πράγματα ξεφύγουν και εξελιχθούν σε αποτυχία για την κυβέρνηση, δηλαδή για τη χώρα συνολικά, τότε πιθανόν να αναγκασθεί από τις εξελίξεις να παρέμβει πιο δυναμικά ο νέος αρχηγός της αντιπολίτευσης, συμμετέχοντας στον σχηματισμό μιας άλλης ευρύτερης κυβέρνησης (εφόσον αρνηθούν τα υπόλοιπα κόμματα να συμπράξουν, χωρίς τη συμμετοχή της ΝΔ) ή επιδιώκοντας την προσφυγή σε εκλογές, όποτε το πικρό ποτήρι της υλοποίησης του νέου μνημονίου δεν θα το αποφύγει. Γι’αυτό δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αποτυχία της κυβέρνησης στην παρούσα φάση, θα είναι αποτυχία και των δικών του επιδιώξεων.