Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας αναλαμβάνοντας το 2009 την ηγεσία ενός ουσιαστικά διαλυμένου κόμματος έβαλε τα δικά του προσωπικά στοιχήματα.
Το πρώτο ήταν κρατήσει το κόμμα απέναντι στην κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Το δεύτερο ήταν να ανακάμψει όσο το δυνατόν συντομότερα για να διεκδικήσει πάλι την εξουσία και προφανώς να γίνει πρωθυπουργός της χώρας.
Το πρώτο το κατάφερε τηρώντας τις δικές του εσωκομματικές ισορροπίες δίνοντας μικρά και μεγάλα οφίκια σε στελέχη που υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να έχουν μπει στο περιθώριο της πολιτικής ιστορίας.
Το δεύτερο έως προχθές τουλάχιστον φάνταζε πολύ κοντά όχι τόσο γιατί έφτιαξε πρόγραμμα που θαμπώνει τον ελληνικό λαό αλλά γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου κατέρρευσε υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και των δικών της τραγικών και μοιραίων -για τη χώρα- λαθών.
Ο κ. Σαμαράς ουσιαστικά -και χωρίς να τα μηδενίζουμε όλα- είχε έως τώρα μία βασική στρατηγική. Είπε όχι στο μνημόνιο και επένδυσε τα πάντα πάνω σε αυτό.
Φυσικά, υπό τις παρούσες συνθήκες, αν και ορισμένοι από τους συνεργάτες του πιθανώς θα το ήθελαν, δεν μπορεί να απορρίψει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας. Δυστυχώς, όμως, οι χειρισμοί και οι θέσεις του, προϊόντος του χρόνου και όσο έπεφταν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, γίνονταν όλο και πιο απόλυτοι.
Προφανώς ο κ. Σαμαράς δεν πίστευε ότι ο κ. Παπανδρέου θα κατέρρεε και ίσως να είχε δικαιωθεί αν δεν προέκυπτε το ζήτημα του δημοψηφίσματος.
Πίστευε, έως την προηγούμενη εβδομάδα, ότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε τελειώσει με όλους τους επαχθείς και αντιλαϊκούς νόμους πριν προκηρυχθούν οι εκλογές. Θεωρούσε προφανώς ότι αφού θα κέρδιζε τις εκλογές θα είχε όλο το χρόνο να γυρίσει σιγά σιγά την κοινή γνώμη. Επίσης, προφανώς πίστευε ότι οι εταίροι μας δεν θα διακινδύνευαν την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. Θεωρούσε ότι στο τέλος, θα υποχωρούσαν μπροστά στο ενδεχόμενο της ελληνικής πτώχευσης και θα χαλάρωναν τους όρους που έχει θέσει η Τρόικα.
Αυτά φυσικά έως ότου οι εταίροι μας αγριέψουν. Και προφανώς εκβιαστικά, αλλά σε τελική ανάλυση καταλυτικά κατάλαβε ότι τα πράγματα είναι πολύ ζοφερά. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το σαφέστατο τελεσίγραφο που του επιδόθηκε χθες: ή συμφωνείς ή μένεις εκτός Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Ο κ. Σαμαράς εδώ και ημέρες έθετε συνεχώς όρους και κόκκινες γραμμές.
Δυστυχώς γι αυτόν αναγκάστηκε να τα πάρει όλα πίσω. Ενα προς ένα.
Απαίτησε:
Να παραιτηθεί (όχι φραστικά, αλλά πρακτικά) ο κ. Παπανδρέου για να συζητήσουμε.
Κατάλαβε ότι αυτό ήταν λάθος καθώς τότε θα έπρεπε ή να εκλεγεί άλλος πρωθυπουργός από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ή να αρχίσουν οι διερευνητικές. Ετσι, όχι μόνο συζήτησε αλλά και αποφάσισε.
Απαίτησε:
Να γίνουν οι εκλογές στις αρχές Δεκεμβρίου.
Οι εκλογές θα γίνουν στην καλύτερη περίπτωση στις 19 Φεβρουαρίου.
Δήλωσε:
Η Ν.Δ. δεν δέχεται καμία συμμετοχή στην κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Αν και μένει να αποδειχθεί σύντομα, η Ν.Δ. ήδη καταλαμβάνει τη θέση του ενός αντιπροέδρου και παζαρεύει υπουργεία.
Απαίτησε:
Ο αρχηγός της Ν.Δ. έθεσε βέτο για τη μη συμμετοχή του ΛΑΟΣ και του ΔΗΣΥ στη νέα κυβέρνηση. Το βέτο μάλλον δεν θα περάσει.
Δήλωσε:
Συζητάμε μόνον για την ψήφιση της δανειακής σύμβασης, τίποτε άλλο. Το πιθανότερο είναι σύμφωνα με την διατύπωση της ανακοίνωσης της προεδρίας της Δημοκρατίας να καταρρεύσει και αυτή η κόκκινη γραμμή καθώς οι απαιτήσεις της Ε.Ε. είναι απόλυτες και πιεστικές.
Διαβεβαίωσε:
Η Ν.Δ. θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο, έλεγε επί μήνες. Τώρα πλέον η θέση αυτή έχει αλλάξει σε: Η Νέα Δημοκρατία θα επιχειρήσει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του μνημονίου. Δεν θα λάβει μονομερείς αποφάσεις.
Ετσι, ο κ. Σαμαράς κινδυνεύει αυτή τη στιγμή να χάσει σχεδόν τα πάντα. Αρχικά υποχρεώνεται να αναιρέσει στην πράξη την αντιμνημονιακή του ρητορεία. Το αποτέλεσμα θα είναι απολύτως ορατό το Φεβρουάριο, όταν θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές. Το μέγεθος της ζημίας που θα υποστεί εξαρτάται από τη στάση την οποία θα τηρήσει στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα και στο τι θα αναγκαστεί να ψηφίσει ως συμμέτοχος στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ο κ. Καρατζαφέρης προχθές κατηγόρησε τον κ. Σαμαρά ως σπουδαρχίδη. Παρά τους συνειρμούς και τον προφανή λόγο για την αποκόμιση εντυπώσεων που επεδίωξε ο κ. Καρατζαφέρης αν δεχθούμε αυτή τη λογική, το συμπέρασμα από όλα τα προ σημειούμενα είναι ένα: Οποιος σπουδαρχιδίζεται σκοντάφτει.